ကမာၻေက်ာ္ဆရာေတာ္၏ ကမာၻမေက်ာ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား (၁၆-က)
ကမာၻေက်ာ္ဆရာေတာ္၏ ကမာၻမေက်ာ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား (၁၆-က)
တစ္ကိုယ္ေရသန႔္ရွင္းမႈ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(၂၀၂၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၁ ရက္ထုတ္ Myanmar Guardian ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၁)၊ အမွတ္(၂၁)တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည့္ေဆာင္းပါး)
စာေရးသူသည္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကို အထင္ႀကီးပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အေနာက္တိုင္းသားတို႔၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကို အထင္ႀကီးျခင္းျဖစ္၏။ သူတို႔ႏွင့္ယွဥ္လိုက္လွ်င္ မိမိလူမ်ိဳးမ်ား လူေနမႈအဆင့္အတန္း နိမ့္က်ေနေပသည္။ စိတ္မေကာင္းပါ။ သူတို႔က အိမ္သာကို အိမ္ဦးခန္းႏွင့္ ဧည့္ခန္းအလား သန႔္ရွင္းသပ္ရပ္စြာ တခမ္းတနား ျပင္ဆင္ထားၾကခ်ိန္တြင္ စာေရးသူတို႔လူမ်ိဳးကား ေတာထိုင္ဓေလ့ က်င့္သုံးေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္တိုင္းတြင္ယင္လုံအိမ္သာထားရွိေရးႏွင့္ လူတိုင္းေရေလာင္းအိမ္သာ သုံးစြဲတတ္ေရးအတြက္ အၿမဲတမ္း နည္းလမ္းရွာေဖြေနမိေပသည္။
တရားပြဲမ်ားတြင္ေဟာတတ္သကဲ့သို႔ အခမ္းအနားမ်ားႏွင့္ စာဝါမ်ား၌လည္း ၾသဝါဒေပးေလ့ရွိပါသည္။ စာသင္သားသံဃာမ်ားအား ၾသဝါဒေပးရာ၌ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မားေရးအတြက္ ဘုရားက ေသခိယသိကၡာပုဒ္မ်ား ပညတ္ထားခဲ့ပုံ၊ ေသခိယႏွင့္အညီ ဝတ္စားဆင္ယင္ႏိုင္၊ ျပဳမူေျပာဆိုႏိုင္၊ ေနထိုင္က်င့္သုံးႏိုင္လွ်င္ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူအထင္ေသးမခံရႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ေဆာင္ႏိုင္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပး ေဆာ္ၾသတတ္ေပသည္။
အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ၿပီးျပည့္စုံသည့္အဆင့္မဆိုထားဘိ အားရေက်နပ္သည့္အဆင့္ပင္ မေရာက္ေသးေပ။ အေၾကာင္းမွာ စာေရးသူကို ဝန္းရံေနသည့္ တပည့္အမ်ားအျပားသည္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ အလြန္စုတ္ခ်ာေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ အ႐ူးဟုထင္ရေလာက္ေအာင္၊ ဖိုးေတာဟုထင္ရေလာက္ေအာင္ ဝတ္ပုံစားပုံ ေနထိုင္ပုံမ်ား ညစ္ပတ္လြန္းသည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။ စာေရးသူ ေနထိုင္ဝတ္ဆင္ပုံကိုလည္း အတုခိုးရေကာင္းမွန္း မသိၾကေခ်။
စာေရးသူသည္ တစ္ကိုယ္ေရသန႔္ရွင္းေရးကို အထူးအေလးထားပါသည္။ သကၤန္းလဲသည့္အခါတိုင္း ကိုယ္ပတ္သကၤန္းကို ေအာက္ခံအျဖစ္ အလ်င္ဝတ္ပါသည္။ ၿပီးမွ ကိုယ္႐ုံ (ဧကသီ) ဝတ္ဆင္ပါသည္။ ေခြၽးထြက္မ်ားလွ်င္ ဧကသီထိ ေခြၽးမေရာက္ေစလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပတ္သကၤန္းေလးကိုေခြၽးခံသကၤန္းဟု ေခၚဆိုႏိုင္ပါသည္။ အေအးပတ္ေလာက္ေအာင္ ေခြၽးစိုေနၿပီဆိုလွ်င္ ကိုယ္ပတ္သကၤန္းအသစ္တစ္ထည္ လဲပါသည္။ ေခြၽးစိုေနသည့္ ကိုယ္ပတ္သကၤန္းျဖင့္ တစ္ကိုယ္လုံးရွိေခြၽးမ်ားကို သုတ္သင္ပစ္ပါသည္။ ေခြၽးစိုသက္သာသျဖင့္ ဧကသီကို ခဏခဏ ေလွ်ာ္ဖြပ္စရာလည္း မလိုေတာ့ပါ။ အနံ႔အသက္လည္း မဆိုး႐ြားေတာ့ပါ။ သင္းပိုင္ကိုလည္း လဲလွယ္ဝတ္ပါသည္။ ေခြၽးစိုသည့္သင္းပိုင္ကို အေျခာက္လွန္းလိုက္၊ ဝတ္ထားသည့္သင္းပိုင္ ေခြၽး႐ႊဲေနလွ်င္ အေျခာက္လွမ္းထားသည့္ သင္းပိုင္ကို ျပန္ဝတ္လိုက္ႏွင့္ မၾကာခဏလဲေပးျခင္းျဖင့္ တစ္ကိုယ္ေရသန႔္ရွင္းမႈ လုပ္ၿပီးသားျဖစ္သကဲ့သို႔ အေရျပားက်န္းမာေရးႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ေခြၽးနံ႔ကင္းေရးတို႔အတြက္လည္း လုပ္ေဆာင္ၿပီးသား ျဖစ္သြားပါသည္။ ေက်ာင္း၌ေနလွ်င္ အၾကမ္းသကၤန္းမ်ားသာ ဝတ္ဆင္ၿပီး အခမ္းအနားရွိမွ သကၤန္းသစ္မ်ား ဝတ္ဆင္ပါသည္။ သကၤန္းမ်ားကို ေလွ်ာ္ဖြပ္၊ မီးေႂကြတိုက္ၿပီးမွ ဝတ္ပါသည္။ တပည့္မ်ားက မီးေႂကြတိုက္ေပးၾကပါသည္။
ကိုယ္ပတ္သကၤန္းကို အတြင္းခံဝတ္သျဖင့္ ဧကသီ (ကိုယ္႐ုံ) သကၤန္း ေခြၽးေပသက္သာေပသည္။ ဆားေပါက္ျခင္းမ်ိဳး လုံးဝမျဖစ္ေတာ့ပါ။ ကိုယ္ပတ္သကၤန္းကို တစ္ေန႔သုံးႀကိမ္ လဲလွယ္ဝတ္ၿပီးလွ်င္ ေခြၽးအေပဆုံးသကၤန္းကို ေရခ်ိဳးသည့္အခါ ဝတ္၍ခ်ိဳးပါသည္။ မိမိအနံ႔ သူတစ္ပါး မထိခိုက္ေတာ့ပါ။ မႏၲေလးျပန္လွ်င္ အၾကမ္းဝတ္သကၤန္းမ်ား ထားခဲ့ရသျဖင့္ ေဝယ်ာဝစၥဒကာမ်ားက ေလွ်ာ္ဖြပ္ထားေပးရပါသည္။ ထိုဒကာမ်ားလည္း အလုပ္မအားလွ်င္ ၎တို႔၏အိမ္ရွင္မမ်ားကို ေလွ်ာ္ဖြပ္ခိုင္းၾကပါသည္။ ေခြၽးနံ႔လည္းမရ၊ ေၾကးေညႇာ္လည္းမေပသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ မဝတ္ရေသးသည့္သကၤန္းႏွင့္ မွား၍ ေလွ်ာ္ခိုင္းသည္ဟု ထင္ေနၾကပါသည္။ သူတို႔ ေလွ်ာ္ဖြပ္ရသည့္ အဝတ္အစားမ်ားႏွင့္ တျခားစီ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္တည္း။
ကိုယ္ပတ္သကၤန္းမ်ား မေလွ်ာ္မိလွ်င္မူ အေရျပားမ်ားက အခ်က္ျပပါသည္။ ဝမ္းဗိုက္အေရျပားမ်ား ယားယံလာျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပတ္တစ္ထည္လွ်င္ သုံးႀကိမ္ထက္ပို၍ မဝတ္ေတာ့ပါ။ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သုံးႀကိမ္ဝတ္ၿပီးလွ်င္ ေလွ်ာ္ဖြပ္၊ မီးပူတိုက္ရပါေတာ့၏။ သုံးရက္ဆက္တိုက္ ေရခ်ိဳးခ်ိန္မရသည့္ ေန႔မ်ားလည္း မၾကာခဏ ႀကဳံရတတ္ပါသည္။ ထိုအခါ အေရျပားမ်ား ယားယံလာတတ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးျခင္းကို တစ္ကိုယ္ေရသန႔္ရွင္းမႈအျဖစ္သာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ က်န္းမာေရးအရပါ လုပ္ေဆာင္ေနရပါသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းဝင္တိုင္း လက္ေဆးပါသည္။ ေရေသာက္မ်ားသျဖင့္ ဆီးမၾကာခဏသြားတတ္ရာ ဆီးသြားၿပီးတိုင္း လက္ေဆးတတ္ပါသည္။ အစာစားၿပီးသည့္အခါျဖစ္ေစ၊ အေအးေသာက္ၿပီးသည့္အခါျဖစ္ေစ လက္ေဆး၊ ပါးစပ္ေဆး အၿမဲလုပ္ပါသည္။ ခံတြင္းထဲတြင္ပုံမွန္မဟုတ္ဘဲ တစ္ခုခုထူးျခားေနသည္ဟု ခံစားမိလွ်င္ သို႔မဟုတ္ စိတ္ေက်နပ္မႈမရွိလွ်င္လည္း ပါးစပ္ေဆးတတ္ပါသည္။
