ကမၻာေက်ာ္ဆရာေတာ္၏ ကမၻာမေက်ာ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား (၂၁-ဂ)
ကမၻာေက်ာ္ဆရာေတာ္၏ ကမၻာမေက်ာ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား (၂၁-ဂ)
“စ႑ာလႏွင့္ သမဏက်င့္စဥ္”
——————————————
ေနာက္တစ္ခုကား မူးယစ္ေဆးကိစၥပင္။ စာေရးသူက နံပါတ္ဖိုးကို ၾကားသာၾကားဖူးပါသည္။ မျမင္ဖူးပါ။ မွီဝဲဖို႔ဆိုသည္မွာ ေဝးလာေဝးပင္။ အိုးဘိုေရာက္သည့္အခါ ေဆးမႈအက်ဥ္းသားမ်ားႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးပါသည္။ ထိုအခါ ဘိန္းမည္းဟူေသာ ေဝါဟာရတစ္ခု ထပ္မံၾကားဖူးလုိက္ရပါသည္။ ဟုတ္ပါေပမည္။ ဘိန္းျဖဴရွိ၍ ဘိန္းမည္းရွိသည္မွာ သဘာဝပင္။ WY အမွတ္အသားပါသည့္ ေဆးျပားေလးမ်ား သတင္းမွာ အၿမဲေတြ႔ရပါသည္။ အရပ္ထဲတြင္ မျမင္ဖူးပါ။ မူးယစ္ေဆးဝါးမဆိုထားဘိ။ ေဆးလိပ္အနံ႔ပင္ မခံႏိုင္ေသာ စာေရးသူကိုမွ “ေဆးသမား”ဟု စြပ္စြဲေနၾကသည္မွာ အံ့ၾသစရာတစ္ခုပင္။ ေဟာပုံေျပာပံုၾကည့္၍ စြပ္စြဲသည္၊ လက္ကဒဏ္ရာမ်ားကိုၾကည့္၍ စြပ္စဲြသည္၊ တရားေဟာရင္း တစ္ရွဴးသံုးသည္ကိုၾကည့္၍ စြပ္စြဲသည္မ်ားပင္ ရွိၾကေလသည္။ စာေရးသူသည္ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ႏွာေခါင္းအဆီထြက္လွ်င္ မေနတတ္ေတာ့ေပ။ တရားေဟာလွ်င္လည္း ၎အဆီမ်ားကို တစ္ရွဴးျဖင့္ သုတ္ေလ့ရွိပါသည္။ ႏွာေခါင္းကို တစ္ရွဴးျဖင့္ သုတ္သည္ကိုၾကည့္၍ တစ္ရွဴးတြင္ မူးယစ္ေဆးထံုထားသည္၊ ၎ကို တရားေဟာရင္း ရွဴရွဳိက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေဝဖန္စြပ္စြဲျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၎တစ္ရွဴးကို စားပြဲေပၚသို႔ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ တင္ထားျခင္းမဟုတ္ပါ။ တပည့္ေက်ာင္းသားမ်ားကိုလည္း မတင္ခုိင္းပါ။ တရားပြဲက်င္းပသူမ်ားကသာ တင္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူတစ္ပါးတည္းအတြက္ တင္ထားျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္အားလံုးအတြက္ တင္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လက္မွဒဏ္ရာမ်ားသည္လည္း တက္တူးဖ်က္ထားသည့္ ဒဏ္ရာမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ၂၀၁၂ခုႏွစ္တြင္ ၿမဳိ႕ေတာ္ေဆးရံု၌ ခြဲစိပ္ကုသထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဆရာဝန္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ားက ယခုထိ စာေရးသူတက္သည့္ ေဆးရုံအခန္းနံပါတ္ မွတ္မိေနၾကေသးေသာ္လည္း စာေရးသူကား မမွတ္မိေတာ့ပါ။
လူစိမ္း၊ သူစိမ္းမ်ား ရန္သူ၊ မုန္းသူမ်ားက ေဆးသမား(ေဆးဘဲ) စြပ္စြဲသည္ကို ခံႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ မသိနားမလည္ေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးထုိးႏွက္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္၍ “ကိုယ္ေကာင္းလွ်င္ ေခါင္းမေရြ႕”သေဘာမ်ဳိးျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေျဖသိမ့္ႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ မိမိ၏ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားကပါ စူးစမ္းလာသည့္အခါ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါေတာ့သည္။ ႏႈတ္ျဖင့္ တုိက္ရိုက္စြပ္စြဲလာသည့္အခါ ပုိ၍ခံစားရပါေတာ့၏။ စာေရးသူ အိုးဘိုတြင္ ေနရစဥ္ကတည္းက ၾကည္ညဳိရင္းစြဲရွိေသာ ဒါယိကာမႀကီးတစ္ဦးသည္ စာေရးသူ၏ အေဒၚပမာ၊ မိခင္ပမာ အားထားရသူျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံျခား၌ ေနသူျဖစ္၍ လိုအပ္သည္မ်ားကိုလည္း အၿမဲတမ္းေထာက္ပံ့ႏုိင္သူျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္ျပန္လာလွ်င္လည္း လွဴဖြယ္ဝတၳဳမ်ား လိုေလေသးမရိွပါ။ ထိုဒါယိကာမႀကီးက စာေရးသူထံ ဖုန္းဆက္ပါသည္။ “အရွင္ဘုရား ေဆးျဖတ္ေနၿပီၾကားရလုိ႔ ဝမ္းသာတယ္ဘုရား”၊ “ဟင္ က်ဳပ္က ဘာေဆးျဖတ္ရမွာတုန္း” ၊ “အရွင္ဘုရားကလည္း သိရက္သားနဲ႔”၊ “ေၾသာ္… ဒကာမႀကီးကလည္း အဲဒီလို ထင္ေနတာလား၊ က်န္တဲ့လူစြပ္စြဲတာ ခံႏိုင္တယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားလို ဒကာမမ်ဳိး စြပ္စြဲတာခံရေတာ့ က်ဳပ္ဝမ္းနည္းမိတယ္”ဟု ေျပာမိသြားပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏ ေအာင္ျမင္မႈပင္။ ခ်ီးက်ဴးမိပါသည္။ မူးယစ္ေဆးဆိုသည္မွာ ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိရသည့္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကို ေဆးသမားျဖစ္ေအာင္ စြပ္စြဲေရးသားၾကေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားတုိ႔၏ ေမတၱာတရားျဖန္႔ျဖဴးမႈ၏ ရလဒ္တစ္ခုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳကာ ခ်ီးက်ဴးေနမိျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာ ဖခင္အရင္းကိုပင္ ျပန္သတ္ရေသာ လုပ္ငန္းမ်ဳိးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္တည္း။ ႏိုင္ငံေရးသမား မက်ဴးလြန္ဝံ့ေသာ အကုသိုလ္ဟူ၍ လံုးဝ မရွိေသာေၾကာင့္တည္း။
စာေရးသူငယ္စဥ္က “စ႑ာလႏွင့္ သမဏ”ေခါင္းစဥ္တပ္၍ ဒႆနတစ္ခု ေရးဖူးပါသည္။ “ေတာင္းတာခ်င္းအတူတူ စ႑ာလက ကိုယ္က်င့္တရားမရွိ၊ သမဏက ကိုယ္က်င့္တရားရွိသည္။ စ႑ာလက စရိုက္ၾကမ္းသည္၊ သမဏက ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔သည္။ စ႑ာလက ဣေျႏၵသိကၡာမရွိ၊ သမဏက ဣေျႏၵသိကၡာရွိသည္။ စ႑ာလက တရားမရွိ တရားမသိ၊ သမဏက တရားရွိ တရားသိသည္” စသည္တုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။ စာသင္ငယ္မ်ားအား စာခ်လွ်င္လည္း စ႑ာလႏွင့္ သမဏ ကြာျခားမႈကို ေျပာျပလ်က္ စ႑ာလလိုမေနရန္ အၿမဲသတိေပးတတ္ပါသည္။
ဇိုးဘုန္းႀကီးမ်ား၊ ဖိုးဘုန္းႀကီးမ်ား သတင္းၾကားရလွ်င္ စိတ္မေကာင္းပါ။ ၎၏ရြာႏွင့္ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားကို သနားေနမိသကဲ့သို႔ သာသနာေတာ္အတြက္လည္း ရင္ေလးေနမိပါသည္။ ၾကားခဲ့ရသည့္ ဇိုး၊ ဖိုး စာရင္းတြင္ မိမိသိကၽြမ္းသည့္ စာခ်အေက်ာ္၊ ဓမၼကထိကအေက်ာ္ ရဲရဲေတာက္ အေမ့သားႀကီးမ်ား ပါဝင္ေနသည့္အခါ ပို၍ပင္ ဝမ္းနည္းမိေလသည္။ ထို ဂ်ဳိးႀကီးမ်ားက စာေရးသူဆိုလွ်င္ အေတာ္ဆဲေသာဟူ၏။
စာေရးသူ၏ ကိုရင္ဘဝ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာသည္ စာေရးသူ၏ ဦးႀကီးျဖစ္ပါသည္။ အေမႀကီး(အဖြား)၏ ေမာင္အရင္း ျဖစ္ပါသည္။ အေမ့ဦးေလး စာေရးသူ၏ ဦးႀကီးျဖစ္သူ ေရႊလွံေထာင္ဆရာေတာ္ကား ေဝဘူဆရာေတာ္ႀကီး၏ တပည့္ရင္းျဖစ္ပါသည္။ တရားေယာဂီျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေလာဘ၊ ေဒါသေခါင္းပါးရန္ ေနျပတတ္ပါသည္။ ကြမ္း၊ ေဆး၊ အရက္ကို အလြန္ရြံမုန္းပါသည္။ အာဂႏၲဳတစ္ပါး ေဆးလိပ္ေသာက္ေနသည္ကို ေတြ႔လွ်င္ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ ကြမ္းစားျခင္း၊ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းကား ဧရာမအျပစ္ႀကီးတစ္ခုပင္။ စာေရးသူလည္း ငယ္စဥ္ကတည္းက သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားခဲ့ပါသည္။ ကြမ္း၊ ေဆး၊ အရက္ကို သာမန္လူသားမ်ားပင္္ မမွီဝဲၾကပါ။ ရဟန္းဘဝဆိုသည္မွာ လူသားမ်ားထက္ ျမင့္ျမတ္သူျဖစ္ပါသည္။ ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ကို အသာထား၍ ကြမ္းေဆးအရက္ေလာက္ေတာ့ မျဖစ္မေန ေရွာင္ၾကဥ္သင့္သည္၊ လူရိုေသ၊ ရွင္ရိုေသအဆင့္ေလာက္ေတာ့ ေနရန္သင့္သည္ဟု ခံယူထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အေလာင္းအစား၊ အေသာက္အစားကင္းသူကိုမွ အရက္သမား၊ ေဆးသမားျဖစ္ရေစရန္ “ေမတၱာတရား”မ်ား ျဖန္႔ျဖဴးေနသည့္ မီဒီယာ၊ အမဲ၊ အရဲ ဟူေသာ ပုလင္းတူဘူးဆို႔မ်ားကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သတည္း။
“စ႑ာလႏွင့္ သမဏက်င့္စဥ္”ၿပီးပါၿပီ
အရွင္ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
၁၄-၆-၂၀၂၀
(၂၀၂၂ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၉ ရက္ထုတ္ Myanmar Guardian News Journal၊ အတြဲ (၁)၊ အမွတ္ (၂၆)တြင္ ေဖာ္ျပပါ႐ွိေသာ ေဆာင္းပါး)
