၀ီရသူ

ကမၻာေက်ာ္ဆရာေတာ္၏ ကမၻာမေက်ာ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား (၂၃-ဃ)
—————————
“ ျပဳျပင္သင့္ေသာ အားနည္းခ်က္
————————

ထိုအေၾကာက္တရားကို ဖုံးကြယ္လို၍ စာေရးသူသိကၡာကို တက္နင္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူႏွင့္ မာတုဂါမ ျပႆနာ ျဖစ္ခဲ့ဟိုးေလးတေက်ာ္သည္မွာ သံဃာအမ်ားစု သိရွိၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ပါရာဇိကဂ်ိဳးသမားႀကီးက အထက္ပါ စကားျဖင့္ စာေရးသူကို ကေလးမ်ားေရွ႕ တိုက္ခိုက္သည္ကို မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ လည္း သည္းခံနိုင္ခဲ့ပါသည္။ သူ႕သိကၡာကို ေလးစားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ရဟန္း သိကၡာမရွိေလာက္ေအာင္ ပ်က္စီးေနေစ ကာမူ လူ႕သိကၡာေတာ့ ရွိေသးသည္သာ။

ေက်ာင္းဒကာ၊ ဒကာမေတြကိုေျပာ လိုက္ပါကြာ။ မိန္းမလိုက္စားတဲ့ ပါရာဇိက ဂ်ိဳးႀကီးကိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးလို႔ အသိအမွတ္ ျပဳနိုင္သလား။ ဤတစ္ခြန္းတည္းျဖင့္ ေအာင္နိုင္သူႀကီးျဖစ္နိုင္ေသာ္လည္း သူ႕ ခမ်ာ မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္သြားမည္၊ ဆက္ဆံ ေရး အဖုအထစ္ျဖစ္သြားမည္၊ လုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းသြားလိမ့္မည္ စသည္အထိ ေတြး ေတာနိုင္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ သည္းခံခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူေျပာသကဲ့သို႔လည္း မဟုတ္ပါ။ သူ၏ ေက်ာင္းဒကာ၊ ဒကာမ မ်ားက စာေရးသူကို ေက်းဇူးတင္ေနၾကပါ သည္။ သူတို႔ဘုန္းႀကီး အထီးက်န္ေနခ်ိန္ တြင္ကူညီေဖာ္ရ၍ ေက်းဇူးတင္သည္က တစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ေက်ာင္းေဆာင္မ်ား ေနထိုင္သူမရွိသျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူသူေလးပါး ဆိတ္သုဥ္းေနရာမွ ျပန္လည္စည္ကားလာေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူး တင္သည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ေျခေတာ္ ဦးခိုက္ ခြင့္ျပဳပါဘုရား ဟု ေျခဖမိုးကိုဦးတိုက္သူမ်ားပင္ ရွိခဲ့ပါသည္။

သို႔ေသာ္လည္း စာေရးသူသည္ လူေရွ႕သူေရွ႕ေစာ္ကားခံလိုက္ရပါေတာ့သည္။ ဤသည္မွာ အားနာလွ်င္ ခါးပါတတ္သည္ဆိုသည့္အတိုင္း အားနာတတ္ေသာေၾကာင့္ အေစာ္ကားခံရပုံ သာဓကတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူ၏ ပင္ကိုအားနည္းခ်က္တစ္ခုပင္။

စာေရးသူထံ အကူအညီလာေတာင္းသည့္အခါ မရိုးသားသူျဖစ္ပါေစ အကယ္၍မ်ား အမွန္တကယ္ အခက္အခဲ ေတြ႕သူျဖစ္ေနလွ်င္ဟူသည့္ အေတြးျဖင့္ မကူညီဘဲ မေနဝံ့ေပ။ အခက္အခဲေတြ႕သူ မိမိထံေရာက္လာပါလ်က္ မကူညီလိုက္ရေကာင္းလားဟူေသာအေတြးျဖင့္ ေနာင္တပူပန္ရမည့္အစား အလိမ္ခံလိုက္ရသည္က သက္သာေသးသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ရိုးသားေသာ္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အကူအညီေတာင္းလာသူျဖစ္ေနလွ်င္ သူ႕ခမ်ာ လိုအပ္၍ပဲေလဟု ႏွလုံးသြင္းကာ အနည္းအက်ဥ္းအားျဖင့္ ကူညီလိုက္သည္သာျဖစ္၏။

ဆရာေတာ္ ခဏခဏ လာလိမ္ေနတာဘုရား ဟု တပည့္မ်ားက ေလွ်ာက္လွ်င္လည္း အဓိက ေငြလိုတာပဲ မဟုတ္ လား ဟု ျပန္ေျပာျဖစ္ေလ၏။ အကူအညီလာေတာင္းသူအား အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ႏႈတ္ျဖင့္ေစာင္မျခင္းျဖင့္ကား ကူညီျဖစ္သည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ မကူညီဘဲ မေနနိုင္ေပ။ ကူညီရန္အခြင့္အလမ္းမရလိုက္လွ်င္လည္း မၾကာခဏ ျပန္ျမင္ေနေလေတာ့၏။

၂ဝ၁၄ ရခိုင္ခရီးစဥ္တြင္ ေက်ာင္းသား အ႐ြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ငွက္ေပ်ာခိုင္တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ ထမ္းလာသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ စာေရးသူကို ထီးျဖဴမိုးကာ စည္ေတာ္မ်ားျဖင့္ ႀကိဳဆိုေနၾကသျဖင့္ ပရိသတ္ကို အာ႐ုံစိုက္ေနသည့္ၾကားမွ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေဈးကိုျဖတ္သြားရသျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေဘးခ်င္းကပ္ျမင္ေတြ႕လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေခြၽးတလုံးလုံးျဖင့္ ဗိုက္ဆာေနသည့္အမူအရာ၊ ငွက္ေပ်ာခိုင္ ဒိုင္သြားသြင္း၍ အဆင္မေျပ၍ေလာ သို႔တည္းမဟုတ္ ေနာက္က်ေန၍ေလာ မေျပာတတ္ေပ။ အမူအရာက ဒုကၡေရာက္ေနမွန္း သိသာေပသည္။ ပိုက္ဆံမကိုင္သျဖင့္ ေပးစရာမပါ။

တပည့္မ်ားကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည့္အခါတြင္လည္း လုံၿခဳံေရးယူသူကယူ၊ ကင္မရာ ကိုင္သူကကိုင္ႏွင့္ အနားတြင္မရွိၾက။ လမ္းသြားရင္းျဖစ္၍လည္း ဆြဲငွားေပးရန္ မသင့္ေလ်ာ္ေသာေၾကာင့္ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရေပသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္ထိ အဆိုပါ ငွက္ေပ်ာခိုင္ထမ္းပုံေလးကို ျမင္ေယာင္ေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

တစ္စုံတစ္ေယာက္က အကူအညီေတာင္းလာလွ်င္ အမ်ိဳးသားေရး အျမင္ျဖင့္ၾကည့္မိကာ တစ္သီႀကီးေတြးေတာမိသည္ကမ်ားေလသည္။ ဪ.သူ႕ချမာ ဟုဆိုကာ မီးခိုးမဆုံး မိုးမဆုံး ေတြးေတာမိရာမွ အလိမ္ခံရသည့္ျဖစ္ရပ္မ်ားလည္းမနည္းလွေပ။

ထို႔ေၾကာင့္ ေငြေၾကး အကူအညီေတာင္းၿပီး လွည့္မၾကည့္သူက မ်ားေလသည္။ ဘုန္းႀကီးအေၾကာင္း သိေနၾကသည္ကိုး။ ေလး၊ ငါးလစာ ႀကိဳတင္ထုတ္ယူၿပီး အလုပ္မလာသည့္ ဝန္ထမ္းမ်ား၊ အလုပ္မမွန္သည့္ ဝန္ထမ္းမ်ား၊ စာရင္းမရွင္းနိုင္သည့္ ဝန္ထမ္းမ်ားလည္း မနည္းလွေပ။ သူခိုးတြင္လည္း လူ႕သိကၡာရွိသည္ဟူေသာ လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္ က်င့္သုံးသည့္ဘုန္းႀကီးျဖစ္မွန္း သိထားေသာေၾကာင့္တည္း။

အနီးေန စာေပသမားတစ္ေယာက္ကို ေၾကာ္ျငာတစ္ခု စုံစမ္းခိုင္းလိုက္သည္။ ထိုဌာနႏွင့္ ရင္းႏွီးေနသူျဖစ္၍ ခိုင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဈးႏႈန္းေျပာသည္။ ပိုက္ဆံ ေပးလိုက္သည္။ ပထမအႀကိမ္ ျဖတ္ပိုင္း ေတာင္းသည္။ အိမ္တြင္က်န္ခဲ့သည္ဆို၏။ ဒုတိယအႀကိမ္ ေမ့ေန၍မရွာမိခဲ့ဟူ၏။ တတိယအႀကိမ္ ေဝ့ေနျပန္သည္။ သေဘာ ေပါက္လိုက္ၿပီ။ ေငြပိုထုတ္သြားျခင္းျဖစ္ေပ လိမ့္မည္။ ဖုန္းတစ္ခ်က္ဆက္႐ုံျဖင့္ ထို ေဈးႏႈန္းသိနိုင္ေသာ္လည္း မဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ အမႈမွန္ေပၚေပါက္သြားလွ်င္ အရွက္ရသြားမည္စိုးေသာေၾကာင့္ပင္။ အႀကိမ္ႀကိမ္၊အလီလီ ဤသို႔ႀကဳံရေသာ္လည္း စြပ္စြဲျပစ္တင္ရန္ေဝးစြ မင္းခိုးတာ ငါသိ တယ္ အဓိပၸာယ္ေဆာင္သည့္ အၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ပင္ မၾကည့္ရက္ခဲ့ပါ။ သိကၡာထိပါးမည္စိုးသည္ေလာ၊ အားနာသည္ေလာ မေျပာတတ္ေတာ့ေပ။

နိုင္ငံေရးသမားမ်ားထဲတြင္လည္း ညာစားတတ္သူရွိသည္။ စကားကို ခ်ိဳေအာင္ေျပာတတ္သည္။ စကားလုံးကို သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့စြာ သုံးတတ္သည္။ ေဝါဟာရလွလွေလးမ်ားလည္း သုံးတတ္သည္။ အယုံလြယ္သူအဖို႔ အထင္ႀကီးေလးစားမိသည္မွာ မဆန္းေပ။ အကူအညီလာေတာင္းသျဖင့္ ကူညီလိုက္ရသည္မ်ိဳးရွိသကဲ့သို႔ အခမ္းအနားတစ္ခုတည္း ေငြဆယ္သိန္းအကုန္ျပကာ စာရင္းအင္းမရွင္းသည့္ နိုင္ငံေရးသမားမ်ိဳးႏွင့္လည္း ႀကဳံခဲ့ရေပသည္။ အနီးေနတပည့္မ်ား၊ ဝန္းရံတပည့္မ်ားက သေဘာမက်ေသာ္လည္း အျပစ္မေျပာရွာေပ။ ထိပ္ခ်မွ ဓားျပမွန္းသိသူမ်ားထဲတြင္ အယုံလြယ္သူမ်ားပါဝင္မည္မွာ အမွန္ပင္။ စာေရးသူဘဝသည္ကား ေနာက္ေက်ာတြင္လည္း ဒဏ္ရာႏွင့္၊ နဖူးတြင္လည္း ဒဏ္ရာႏွင့္ျဖစ္၍ ဒဏ္ရာဗရပြႏွင့္ ဝီရသူအျဖစ္ အေရထူလ်က္ရွိေပေတာ့၏။

လူသားအားလုံး သနားတတ္၊ အားနာတတ္၊ အယုံလြယ္တတ္သူမ်ား အေပၚအခြင့္ေကာင္းယူ၊ အျမတ္ထုတ္ျခင္း မွ ေရွာင္ၾကဥ္နိုင္ၾကပါေစ။

ျပဳျပင္သင့္ေသာအားနည္းခ်က္မ်ား ” ၿပီးပါၿပီ။

အရွင္ဝီရသူ (မစိုးရိမ္)
၁၉-၆-၂ဝ၂ဝ

(၂၀၂၂ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၃ ရက္ထုတ္ Myanmar Guardian ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၁)၊ အမွတ္(၂၈)တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိေသာ စာမူျဖစ္ပါသ