ဒီမိုကေရစီအေရးတစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာ့ တို႕ႏုိင္ငံႀကီးကို တည္ေဆာက္လို႔ မရဘူး။ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာကို ပစ္ပယ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး(၁)
ဒီတစ္ပတ္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ဦး၀ီရသူရဲ႕ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးရႈျမင္ခ်က္မ်ားအျဖစ္ စစ္အစိုးရလက္ထက္ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနေတြနဲ႔ ဒီကေန႔ အရပ္သားဒိမိုကေရစီအစိုးရလက္ထက္က ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကို ခ်ိန္ထိုးသံုးသပ္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ရဲ႕ျဖတ္သန္းမႈေတြထဲက အေရးပါတဲ့ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ အမ်ိဳးသားေရးတရားေဟာခဲ့တာ၊ အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာစိုးေၾကာက္စရာလို စာအုပ္ေတြကို ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိခဲ့တာေတြကိုလည္း ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ႏုိင္ငံေရးသမိုင္းထဲက ဆရာေတာ္ဦး၀ီရသူရဲ႕အသံကို အမ်ိဳးသားေရးညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား ၾကားႏုိင္ေစဖို႔အထူးရည္ရြယ္ပါေၾကာင္း။
ေမး- ပထမဆုံးေမးခြန္းအျဖစ္ အရွင္ဘုရားကုိ ေထာက္ခံအားေပးသူေတြနဲ႔ ကန္႔ကြက္ျပစ္တင္ၾကတဲ့သူေတြၾကားမွာ ဘယ္လိုေနထိုင္သလဲဆုိတာေလး သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ေထာက္ခံသူေတြေၾကာင့္ မျဖစ္မေနဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး စိတ္တင္းၿပီးလုပ္ေနတာလား။ ေနာက္ ကန္႔ကြက္သူေတြေၾကာင့္ ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြေ၀သြားတာေတြေရာ ရွိခဲ့ဖူးလားဆိုတာေလး မိန္႔ေပးပါဦးဘုရား။
ေျဖ- ႏွစ္ခုစလံုးမဟုတ္ပါဘူး။ ကန္႔ကြက္တဲ့သူကေတာ့ ရွိေနမွာပဲေလ။ ကန္႔ကြက္တဲ့သူရွိေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်တာမ်ိဳးလည္း မရွိပါဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ကန္႔ကြက္ရုံတင္မကဘူး လုပ္ႀကံတဲ့အဆင့္အထိကို ရွိတာကိုး။ အဲဒီအတြက္ စိတ္ဓာတ္က်တာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မႀကံဳပါဘူး။
ေထာက္ခံအားေပးတဲ့ ပရိသတ္က်ေတာ့ စိတ္ခြန္အားေတာ့ ရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြ ေထာက္ခံအားေပးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အလုပ္မွာေတာ့
အေထာက္အပံ့ျဖစ္တယ္။ ဒီအလုပ္ကို ဒါေတြကိုေထာက္ခံပါေစဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္တာမဟုတ္ဘူးေလ။ အဓိကကေတာ့ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္က
အမ်ားအက်ိဳးနဲ႔ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအက်ိဳး ဒီဟာေတြအတြက္ ေကာင္းလို႔လုပ္ေနတာေပါ့ေနာ့။
ေမး- အရွင္ဘုရားကို စစ္အစိုးရက အေရးမယူခင္ေပါ့ဘုရား၊ အမ်ိဳးသားေရးတရားေတြ ေဟာစကာလတုန္းက မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕
ကဗ်ာေတြကို တရားပြဲေတြမွာ ရြတ္ခဲ့တယ္လို႔သိရပါတယ္ဘုရား။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အရွင္ဘုရားအဖမ္းခံရတာေတာင္မွ အဲဒီကဗ်ာေတြ ရြတ္လို႔တို႔ ဘာတို႔ ၾကားရတယ္ေပါ့ဘုရား။
တပည့္ေတာ္တို႔က အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကဗ်ာ့နန္းေတာ္တို႔၊ ကဗ်ာဘဏ္တိုက္တို႔၊ ခ်စ္သမီး၀ိသာခါတို႔ဆိုတဲ့ မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕စာအုပ္ေတြျဖန္႔ခ်ိေပးတဲ့အခ်ိန္ေပါ့ဘုရား။
အရွင္ဘုရားေၾကာင့္ပဲ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ပိုေရာင္းခဲ့ရတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အရွင္ဘုရားနဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ ဒီအခ်ိန္မွာေရာ အဆက္အသြယ္တစ္စံုတစ္ရာ ရွိတာမ်ိဳး ရွိပါသလားဘုရား။
ေျဖ- ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ညီမွတစ္ဆင့္ေတာ့ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္ သကၤန္းပရိကၡာရာေတြ ဆရာေတာ္ႀကီးစြန္႔တာကိုေတာ့ ရဖူးတာေပါ့ေနာ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက စာအုပ္ေတြ ဖတ္ခ်င္တယ္ဆုိလို႔ သူ႕ညီကေနတစ္ဆင့္ လွဴလိုက္တာေတြလည္း ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုေတာ့
လူကိုယ္တုိင္ ဖူးခြင့္မရေသးပါဘူး။
ေမး- ေတာ္ေတာ္ေလးကို တင္းၾကပ္တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးေခတ္၊ စစ္အစိုးရေခတ္မွာ အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ အမ်ိဳးသားေရးတရားေတြကို ဘာေၾကာင့္ေဟာခဲ့တာလဲ။
ေျဖ- အဓိကကေတာ့ စစ္အစိုးရသက္တမ္းႀကီးက ေတာ္ေတာ္ၾကာတာကိုး။ အတိုက္အခံကလည္းပဲ စစ္အစိုးရကို မၿဖိဳႏုိင္ဘူးေလ။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာကလည္း ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိရဘူးေလ။ ဒီၾကားထဲမွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီးေတာ့ ဘာသာျခားေတြက အတင္းေနရာယူၿပီး
အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို ဖ်က္ဆီးေနတာ၊ ေစာ္ကားေနတာေတြ ေတြ႕လာရတာေပါ့။ အဲေတာ့ ဒီမိုကေရစီမရရင္ေတာ့ေန၊ သာသနာေတာ့ အကြယ္မခံႏုိင္ဘူး၊
လူမ်ိဳးေတာ့ အေပ်ာက္မခံႏုိင္ဘူးဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ဒီဘက္လမ္းကို ေရြးလိုက္တာေပါ့။
ေမး- စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလကပဲ -အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္စရာ-တို႔၊ ကိုယ္ေတာ့္ကရုဏာ-တို႔ ဆိုတဲ့စာအုပ္ေတြလည္း ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ခိုးၿပီးျဖန္႔ခ်ိၾက၊ ခိုးၿပီးဖတ္ရတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ဘုရား။
အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္စရာစာအုပ္ကို သမုိင္းသင္ခန္းစာအမည္နဲ႔ တေလာကပဲ အရွင္ဘုရားရဲ႕ လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာမွာ ျပန္ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ေတြနဲ႔ အရွင္ဘုရားနဲ႔ ဆက္စပ္မႈရွိေနမလားလို႔ေပါ့ဘုရား။
ရွိခဲ့လို႔ ေျပာလို႔ရရင္ ေျပာျပေပးပါဦးဘုရား။
ေျဖ- အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာစိုးေၾကာက္စရာ စာအုပ္ကေတာ့ လက္ဆင့္ကမ္းလာခဲ့တာေတာ့ မနည္းေတာ့ဘူးေပါ့ေလ။ မူလစၿပီး ေရးခဲ့တဲ့သူကေတာ့ ဦးဇင္းေထာင္ကထြက္လာမွ အဆက္အသြယ္ရတာပါ။
မူလစၿပီးေရးခဲ့တဲ့သူက ေျပာရရင္ေတာ့ ဟိုးမဆလေခတ္က ၀န္ႀကီးလိုအဆင့္မ်ိဳး၊ ညြန္ခ်ဳပ္လိုအဆင့္မ်ိဳး၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလိုအဆင့္မ်ိဳးေတြ ၀ိုင္းၿပီးေရးၾကတာေပါ့။ အရပ္သားထဲက အမ်ိဳးသားေရးပညာရွင္ေတြလည္း ပါပါတယ္။
အဲဒါကို ၀ံသာႏုစာစဥ္ဆိုၿပီးေတာ့ ထုတ္တာေပါ့ေလ။ အဲဒါေလးကေတာ့ လက္ႏွိပ္စက္မူေလးေပါ့။ ပံုႏွိပ္မူေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါကို ပိဋကတစ္ပံုေဆာင္ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ဆက္ျဖန္႔ခ်ိတာေပါ့။
အဲဒါကို လက္ႏွိပ္စက္နဲ႔ရိုက္ၿပီးေတာ့ဘဲ ဗလာစာအုပ္ဆိုဒ္မ်ိဳးနဲ႔ သံဃာတြင္းမွာပဲ ျပန္႔ေအာင္ျဖန္႔တာေပါ့ေလ။ အဲဒါကိုပဲ စစ္လားေဆးလာေမးလားျမန္းလားလုပ္လာေတာ့
ပိဋကတစ္ပံုေဆာင္ဆရာေတာ္က ေျခရာေဖ်ာက္သြားတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကမၻာေအးက ကထိကရဟန္းပ်ိဳတစ္ပါးက လက္ဆင့္ကမ္းၿပီး ဆက္လုပ္ပါတယ္။
လက္ဆင့္ကမ္းဆက္လုပ္တဲ့အခါက်မွ -အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္စရာ-ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ထြက္လာတာပါ။ အဲဒီဆရာေတာ္လည္း ဒီေထာက္လွမ္းေရးတို႔ ဘာတို႔ေၾကာင့္ပဲ ကမၻာေအးကေန ေျပာင္းသြားရတာေပါ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာအုပ္ထုတ္ေ၀မယ့္သူမရွိ၊ လူေတြကလည္း အာသာငမ္းငမ္းျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးဇင္းက ယူၿပီးေတာ့ ထုတ္လိုက္တာေပါ့။ ဦးဇင္းယူၿပီးထုတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဦးဇင္းေရာ ပံုႏွိပ္တိုက္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးတဲ့ ဦးဇင္းသူငယ္ခ်င္းလူပ်ံေတာ္ေရာ ပံုႏွိပ္တုိက္ေရာ အကုန္လံုး အဖမ္းခံလိုက္ရတာေပါ့။
ေမး- မဘသဆုိင္းဘုတ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တပည့္ေတာ္ေတြးမိတာတစ္ခုရွိပါတယ္ဘုရား။ အဲဒါ ဘာလဲဆုိေတာ့ စစ္အစိုးရေခတ္တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာေတာင္မွ
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြေတြ႕ခဲ့ရဖူးတယ္ေပါ့ဘုရား။ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ဘူး၊ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြကိုလည္းပဲ ဖမ္းဆီးထားတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေလး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖိႏွိပ္ခဲ့တဲ့အေျခအေနေပါ့ဘုရား။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာင္မွ ဒီခ်ဳပ္ ဆုိင္းဘုတ္ေတြကို သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္ပါတီ၀င္ေတြက မျဖဳတ္ခဲ့ပါဘူးဘုရား။
ခု မဘသ ဆိုင္းဘုတ္ေတြက်မွ ေတာ္ေတာ္ေလး ဖိအားေပးေနတဲ့အေပၚ အဲဒီအခ်ိန္ အဲဒီကာလနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး ဘာမ်ား သံုးသပ္ခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ- န၀တလက္ထက္တုန္းကေတာ့ သူက စစ္အစိုးရဆိုတဲ့အတုိင္း အမိန္႔အာဏာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာေပါ့။ လုိအပ္ရင္ လုိအပ္သလုိ အမိန္႔အာဏာေတြနဲ႔ပဲ အလုပ္လုပ္တာကိုး။
အဲေတာ့ NLDက အက်ပ္အတည္းအမ်ားႀကီးေတြ႕ရတာေပါ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုရင္ ပါတီက ထုတ္ပယ္ခံရတဲ့အဆင့္အထိကုိ ေရာက္တယ္ေလ။
အဲဒါက တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ႔ကိုထုတ္ခ်င္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ သူ႔ကိုထုတ္လိုက္မွ ပါတီရပ္တည္ခြင့္ရမွာဆိုၿပီး ဟန္ျပထုတ္လိုက္တာပါ။
အဲဒါလည္း ႏုိင္ငံေရးပရိယာယ္တစ္နည္းလို႔ ေျပာရမွာေပါ့ေနာ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္လာခ်ိန္က်ေတာ့ အဲဒီပါတီကို ဦးေအာင္ေရႊကိုယ္တုိင္ကိုက ျပန္ၿပီး ထိုးအပ္လိုက္တယ္ေလ။
ပါတီရပ္တည္ေရးအတြက္ အဲဒီလို ပရိယာယ္နဲ႔လုပ္လိုက္တာကို မသိတဲ့တက္ၾကြတဲ့ လူငယ္ေတြက ဦးေအာင္ေရႊကို ဆႏၵျပတာတို႔ ကန္႔ကြက္တာတို႔ လုပ္ခဲ့ၾကေသးတယ္။
အခုလည္း ဦးေအာင္ေေရႊဆိုတဲ့ ဒကာႀကီး အသက္ထင္ရွား ရွိပါေသးတယ္။ NLD အတြက္ အင္မတန္ေက်းဇူးႀကီးတဲ့ ဒကာႀကီးပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပါတီက ထုတ္ပယ္လိုက္တဲ့အဆင့္အထိ ဖိအားအမ်ဳိးမ်ိဳးေရာက္ခဲ့သလို တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတုိင္းအတာနဲ႔ ပါတီဆုိင္းဘုတ္ေတြျဖဳတ္ၿပီး ပါတီႀကီးပ်က္သြားၿပီဆိုတာ ကမၻာကို ျပခ်င္တာေပါ့ေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းပဲ မျဖဳတ္ဘဲ ေပကပ္ေနတာေပါ့။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အစိုးရကို မလွိမ့္တစ္ပတ္လုပ္သြားတာမ်ားပါတယ္။
ဥပမာ-ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္ထားတဲ့ ရံုးနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြ ညွိၿပီးေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးျဖဳတ္ေနတဲ့ပံုေလး ဓာတ္ပံုရိုက္၊ ၿပီးေတာ့ အကုန္ျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္ ဆုိင္းဘုတ္ျပန္တင္ေပါ့။ အဲဒီပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ အစိုးရပိုင္သတင္းစာေတြထဲမွာ NLD ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ဘယ္ၿမိဳ႕နယ္ကျဖဳတ္တယ္၊ ဘယ္ၿမိဳ႕နယ္ကျဖဳတ္တယ္နဲ႔ အၿမဲတမ္း သတင္းေတြ ပါေနခဲ့တာေပါ့။
ဒါေတြကိုၾကည့္လိုက္လို႔ရွိရင္ ငါတို႔လက္ထက္တုန္းက ငါတို႔မွာ ဒီလိုဖိအားမ်ိဳးရွိတယ္၊ ဒီလိုခံစားရတယ္။ ဒီလိုအၾကပ္အတည္မ်ိဳးေၾကာင့္ ဒီလိုဒုကၡေတြေရာက္တယ္ေပါ့။
ငါတို႔အစိုးရျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ျပည္သူေတြ၊ သံဃာေတြ ဒီလိုမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ငါတို႔တေတြ ဒါေတြကို ေစာင့္ထိန္းၾကမယ္၊ ေရွာင္ၾကဥ္က်မယ္ဆိုတဲ့စာနာမႈေလး လိုအပ္တာေပါ့။
အခုဟာက အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔တုန္းကလည္း ဒီလိုအလုပ္ခံရတာပဲ၊ ငါတုိ႔လက္ထက္က်ေတာ့လည္း မင္းတို႔ကို ဒီလိုဒုကၡေပးမယ္ဆိုၿပီးလုပ္လုိက္ေတာ့ က်ဴးလြန္သူကတစ္ျခား၊ ျပစ္ဒဏ္အေပးခံရသူက တစ္ျခားျဖစ္သြားတာေပါ့။
အဲဒါေၾကာင့္ NLD အစိုးရအေနနဲ႔ အရင္န၀တလက္ထက္တုန္းက မိမိပါတီ ရပ္တည္ရွင္သန္ေရးအတြက္ အခက္အခဲၾကားထဲကေန ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့ က်င့္၀တ္ကေလးေတြကို
ျပန္ေတြးၿပီး မဘသအေပၚစာနာဖို႔ ေျပာခ်င္တာေပါ့ကြာ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
