မန္း မဘသ ရခုိင္ခရီးစဥ္(၁၄)”
15.11.2017 ရက္ေန႔ ညေနပုိင္းမွာ မီးတုိက္ရြာမွ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အျပန္လမ္းမွာ ဘဂၤလီတန္းႀကီးေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
ေတာေတာင္ထဲမွထြက္လာတာပါ။ ကားလမ္းကုိ ျဖတ္ကူးေနၾကတာပါ။ လုံၿခဳံေရးေတြက ကားလာလုိ႔ ခဏရပ္နားခုိင္းေပမဲ့ မရပါဘူး။ တသီတတန္းႀကီး သြားၿမဲသြားေနၾကတာပါပဲ။ ကားတန္းႀကီးက သူတုိ႔ကုိ ရပ္ေစာင့္ေနရပါတယ္။
ေတာထဲမွ စစ္သားေတြထြက္လာကာ လက္ျပလုိက္မွ ဘဂၤလီတန္းႀကီး ခဏနားၾကပါတယ္။ အားလုံး ကားေပၚမွမဆင္းဖုိ႔ သတိေပးၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က လူသားခ်င္းစာနာတဲ့အေနႏွင့္ ေရဗူးေလးေတြ မုန္႔ေလးေတြ ေဝေပးခ်င္ၾကေပမယ့္ ျပႆနာတစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္မွာေၾကာင့္ တားထားၾကရပါတယ္။
အမ်ဳိးသမီးေတြ ကေလးငယ္ေတြ အဖုိးအဖြားေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ လူငယ္ေတြႏွင့္ ေယာက်္ားရင့္မာႀကီးေတြ မေတြ႕ရသေလာက္ပါပဲ။ သူတုိ႔တေတြဟာ ဘူးသီးေတာင္မွ လာၾကတာျဖစ္တယ္။ ေတာင္ၿပဳိကုိဆက္သြားၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ ေတာင္ၿပဳိလက္ဝဲကေန ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကုိ ကူးမွာျဖစ္တယ္ဆုိတာေလာက္ေတာ့ သိခဲ့ရပါတယ္။
ညေနေစာင္းမွာ သေဘၤာလွရြာသုိ႔ ေရာက္ပါတယ္။ သေဘၤာလွရြာဆုိတာ အိမ္ေျခ ၁၃၆ အိမ္ရွိတဲ့ ဒုိင္းနက္ တုိင္းရင္းသားတုိ႔ေက်းရြာျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ ၁၀၀ ျပည့္ အဖြားႏွစ္ဦးကုိ ထူးထူးျခားျခားေတြ႕ရပါတယ္။ သံဃာေတြေရာ လူေတြေရာ ဝုိင္းဝန္းလွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ အခ်ိန္မရတဲ့အတြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚထိမတက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ အိမ္ဝန္းထဲက ေျမကြက္လက္တစ္ခုမွာပဲ လွဴၾက တန္းၾကရပါေတာ့တယ္။
ရြာဘုန္းႀကီးအတြက္ အလွဴေငြတစ္သိန္းက်ပ္ႏွင့္ သကၤန္းအပါအဝင္ လွဴဖြယ္ဝတၳဳမ်ား လွဴဒါန္းပါတယ္။ ေရႊဝါေတာင့္ တစ္ရာ့ေျခာက္ဆယ္၊ ငရုပ္သီးသုံးအိတ္၊ ပဲသုံးအိတ္၊ ေခါက္ဆြဲေလးဖာ၊ ငပိသုံးအိတ္၊ ဟင္းခ်ဳိမႈန္႔သုံးထုပ္၊ ဆီႏွစ္ပုံး၊ အဝတ္အထည္တစ္ေထာင္ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။
ၿခဳံေစာင္ကေတာ့ အိမ္ေစ့မရေတာ့ပါဘူး။ ၇၅ ထည္ပဲ က်န္လုိ႔ ၇၅ ထည္ပဲ လွဴႏုိင္ပါေတာ့တယ္။ ဖြားသက္ရွည္ႏွစ္ဦးအား ငါးေသာင္းက်ပ္စီႏွင့္ ကေလးမ်ားအား အခ်ဳိရည္၊ မုန္႔၊ သၾကားလုံးတုိ႔ ေဝငွေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒုိင္းနက္လူမ်ဳိး ကေလးငယ္ေလးေတြ အေအးဗူးကုိ အလုအယက္ သၾကားလုံးကုိ အလုအယက္ ေသာက္ၾက စားၾကတာေတြ႕ရတာ အင္မတန္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖု႔ိေကာင္းပါတယ္။
