၀ီရသူ

ေထာင္တြင္းလက္ရာေလးပါ။
၂၀၀၃ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလအထိသာ ျဖစ္ပါသည္။
ဤမွာဘက္အတြက္ ဒုတိယအုပ္ေရးရပါဦးမည္။
ေထာင္မွထြက္ခါစ အြန္လုိင္းနာမည္ႀကီးေဆာင္းပါးပါ။
အနီေတြသူေကာင္းျပဳၾကတဲ့ စာမူေပါ့။
စာမူခြင့္ျပဳခ်က္ လြတ္လပ္လာတဲ့အခါ စာအုပ္အျဖစ္တရားဝင္ ထုတ္ေဝလုိက္ပါတယ္။
အုပ္ေရေသာင္းခ်ီ ရုိက္ႏွိပ္ခဲ့ပါတယ္။
မဟနက ကမၻာေအးသုိ႔ ေခၚယူသတိေပးျခင္း မလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ ပထမမဟာနာယက ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲေကသရာဘိဝံသအား ဤစာအုပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ စာေရးသူကုိေခၚယူသတိေပးရန္ တာဝန္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ပထမ မဟာနာယကဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲေကသရာဘိဝံသကလည္း ဓမၼဘာဏကေက်ာင္း၌ အျခားေသာ မဟာနာယကဆရာေတာ္မ်ားေရွ႕ေမွာက္မွာပင္ ဤစာအုပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေနာက္ေနာင္ ထပ္မံရုိက္ႏွိပ္ျခင္း ျဖန္႔ခ်ိျခင္း လုံးဝမလုပ္ဖုိ႔ ေမတၱာကရုဏာေရွ႕ထား၍ ဆုံးမေတာ္မူပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ သမုိင္း၏တရားခံစာအုပ္ကုိ ဆက္လက္ျဖန္႔ခ်ီမႈမျပဳေတာ့ဘဲ ယခုမွသာ အြန္လုိင္းမွာ စတင္ ျပန္လည္ လႊင့္တင္လုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယတြဲထပ္ေရးပါဦးမည္။
မဘသအေရး ဝီရသူအေရး ၉၆၉ အေရး အမ်ဳိးသားေရး ဘာသာသာသနာအေရး မဟန ၄၇ ပါးထဲက အာဏာရွင္ဆန္ေသာ ပရိယတ္ ပဋိပတ္ ဘာမွမလုပ္ေသာ အစုိးရကုိမ်က္ႏွာလုပ္တတ္ေသာ ဘုရားမ်က္ႏွာကုိ မၾကည့္ လာဘ္လာဘမ်က္ႏွာကုိသာၾကည့္ေသာ အဂတိတရားလုိက္စားေသာ အက်င့္ပ်က္ျခစားေသာ မတရားဆုံးျဖတ္ေသာ သာသနာေတာ္ကုိ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း ႀကံစည္ေနေသာ အစုိးရအားကုိးနဲ႔မုိက္ေနေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ မဟနအမည္ခံထားသူေတြအေၾကာင္းေတာ့ ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ေရးပါ ေတာ့မည္။
ယခုမွစ၍ သမုိင္း၏တရားခံ နိဒါန္းမွ ၿပီးဆုံးသည္အထိ အခန္းဆက္ လႊင့္တင္ပါေတာ့မည္။

ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
19.7.2017
PM 12:23

==========================================================

“သမုိင္း၏ တရားခံ”

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေလာကတြင္ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းဟူ၍ အဖြဲ႕အစည္းႏွစ္ရပ္ ရွိေလသည္။ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရဟန္းသံဃာမ်ားကုိ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းက အုပ္ခ်ဳပ္၍ ျပည္သူလူထုကုိ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းက အုပ္ခ်ဳပ္ေလသည္။ သံဃာအစုိးရႏွင့္ လူအစုိးရဟူ၍ မွတ္ထင္မိ၏။

ေရွးအခါက သာသနာေတာ္ကုိ ဦးေဆာင္ႏုိင္ေသာ ဆရာေတာ္မ်ားကုိ သာသနာပုိင္အျဖစ္ တင္ေျမွာက္ၾက၏။ ထုိသာသနာပုိင္က ရဟန္းသံဃာမ်ားကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေလသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ကုိ ဖြဲ႕စည္း၍ ရပ္ကြက္၊ေက်းရြာ၊ ၿမဳိ႕နယ္၊ တုိင္း၊ဗဟုိ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္း အဆင့္ဆင့္က ဆင့္ကဲစနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေလသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ကုိ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္း တည္တန္႔ေရး၊ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ရည္ရြယ္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။

သမၼတႀကီးဦးေနဝင္းကလည္း ဓမၼစက္ႏွင့္မရလွ်င္ အာဏာစက္ျဖင့္ ဆုံးမရန္ မ်ားစြာအကူအညီေပးခဲ့ေလသည္။ ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္ေနာက္ပုိင္း ယခုကာလအထိ သံဃမဟာနာယက၏ ရပ္တည္ေနပုံကုိ အကဲခတ္ ၾကည့္ေစခ်င္ေပသည္။

“သမီးႏွင့္အုန္းသီး”

ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက(မဟန) အဖြဲ႕အစည္းသည္ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တန္႔ေရး သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ သံဃာ့အစုိးရတစ္ရပ္ျဖစ္ရာ ထုိအစုိးရသည္ သာသနာေတာ္သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္လုပ္သည္ ဘယ္ေလာက္လုိသည္ကုိ သိရွိထုိက္ေပသည္။

ထုိမဟနအဖြဲ႕အတြင္းမွာပင္ ရဟန္းသီလ လုံးဝပ်က္စီးေနေသာ မဟာယာနအခ်ဳိးခ်ဳိးေနေသာ ေထရ္ႀကီး ဝါႀကီးမ်ား ပါဝင္ေနေပသည္။

ေရြးခ်ယ္ရာ၌ ကုိယ္က်င့္သိကၡာကုိ အဓိကထား၍ မေရြးခ်ယ္ဘဲ ဆုိင္ရာ ဆုိင္ရာ နီးစပ္ရာကုိသာ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ပါရာဇိကခ်ဳိး(ဂ်ဳိး)မ်ား ပါဝင္ေနျခင္းျဖစ္ေပသည္။

အခ်ဳိ႕ဆုိလွ်င္ စားလည္းမခ်၊ သံဃာလည္းမေမြး၊ သာသနာအတြက္ ႏွမ္းတစ္ေစ့မွ်ပင္မလုပ္ဘဲ သာသနာေတာ္ကုိ ဂုတ္ေပၚခြစီး၊ အၿမီးကုိ ႏွင္တန္ျဖင့္တုိ႔ကာ ကုိယ္လုိရာကုိ ေမာင္းႏွင္ခုိင္းစားေနၾကေပသည္။

“သမီးႏွင့္ အုန္းသီးမထိလွ်င္ ၿပီးတာပဲ။ မင္းတုိ႔ဘာသာ က်န္တာဘာလုပ္လုပ္”ဆုိသည့္ လူမုိက္အားေပး (ေအာင္းေကာင္)ႀကီးမ်ားလည္း ရွိေလသည္။ ထုိေအာင္းေကာင္ႀကီး၏ ထုိၾသဝါဒေၾကာင့္ ထုိေက်ာင္းတုိက္၌ ပ်က္စီးေသာရဟန္းငယ္မ်ား တုိးပြားလာေလသည္။ ထုိေက်ာင္းတုိက္သည္လည္း သာသနာအတြက္ ဘာမွ်ေက်းဇူးမျပဳႏုိင္သည့္အျပင္ သာသနာ့အမႈိက္ပုံႀကီးပင္ ျဖစ္၍ေနေပသည္။

မဟနအဖြဲ႕၌ ထုိသုိ႔ေသာ ေအာင္းေကာင္ႀကီးမ်ား မ်ားစြာရွိေလသည္။ အျမင္မေတာ္ေအာင္ ျမက္ျဖင့္ဖုံးလႊမ္းထားေသာ္လည္း အနံ႔ကုိ တားျမစ္ျခင္းငွာ မတတ္ေကာင္း၍ မစင္နံ႔ထြက္ေနေသာ ေအာင္းေကာင္ႀကီးမ်ားျဖစ္၏။

တခ်ဳိ႕ဆုိလွ်င္ ကမၻာေအး သာသနာေရးဌာန အေဆာက္အဦးထဲမွာပင္ ကုိယ့္အခန္း ကုိယ့္ေနရာ၌ ႏွစ္ပါးသြားေနသည္မ်ား ရွိၾက၏။ ထုိသုိ႔ေသာ ေအာင္းေကာင္ႀကီးမ်ား ေပါမ်ားေနျခင္းေၾကာင့္ ဥကၠ႒ဆရာေတာ္ႀကီး၏ လစ္လပ္ေသာေနရာတြင္ အစားထုိးစရာမရွိ၍ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ မေကြးဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ဥကၠ႒ခန္႔လုိက္ရေလသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ သာသနာေတာ္ကုိ အမွန္တကယ္ သန္႔ရွင္းေစလုိေသာ ရဟန္းသူေတာ္ေကာင္း လူသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္ မဟနအဖြဲ႕ကုိပင္ စတင္သန္႔ရွင္းပစ္ရေပမည္။

ေခါင္ကမုိးလုံဖုိ႔ အဓိကျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

မသန္႔ရွင္းေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ေနာက္လုိက္မ်ားကုိ သန္႔ရွင္းေအာင္ အဘယ္သုိ႔လုပ္ႏုိင္ပါမည္နည္း။ စိတ္ဝင္စားမႈပင္ ရွိပါဦးမည္ေလာ။ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ လုပ္ေဆာင္ဝံ့ပါမည္ေလာ။

“ခ်စ္ဖုိ႔ေလာ ႏွစ္ဖုိ႔ေလာ”

မဟန အစုိးရအဖြဲ႕အတြင္းသုိ႔ ဝင္သည့္ဆရာေတာ္မ်ားကလည္း ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ဝင္ေရာက္ၾကသည့္ ဆရာေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။

အခ်ဳိ႕က နာမည္ႀကီးခ်င္၍ အခ်ဳိ႕က အထင္ႀကီးခံခ်င္၍ အခ်ဳိ႕က ဘုန္းကံႀကီးခ်င္၊ လာဘ္ေပါမ်ားခ်င္၊ စည္းစိမ္ခံခ်င္၊ ဇိမ္ယစ္ခ်င္၍ အခ်ဳိ႕က အလွည့္က်၍ အခ်ဳိ႕က စီးပြားေရးတြက္ေျခကုိက္၍၊ အခ်ဳိ႕က ဗုိလ္က်စုိးမုိးခ်င္၍ ျဖစ္ေလသည္။ သာသနာကုိ တကယ္ခ်စ္၍ သာသနာအတြက္ တကယ္အလုပ္လုပ္ခ်င္၍၊ သာသနာအတြက္ အလုပ္လုပ္ရာ၌ လုပ္ပုိင္ခြင့္ရလုိ၍ ဝင္ၾကသည့္ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးတုိ႔လုိ အမွန္တကယ္ျဖဴစင္သည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားလည္းရွိ၏။
ထုိသုိ႔ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ အနည္းငယ္မွ်သာျဖစ္ပါသည္။ ဆယ္ပါးတစ္ပါးခန္႔သာ ရွိပါသည္။ ဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းထက္မပုိပါ။ ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ဝင္လာေသာဆရာေတာ္မ်ားသည္ သာသနာျပဳမည္ေလာ၊ ဖ်က္မည္ေလ၊ အတၱသမားမ်ားစြာကုိ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ပရဝါဒီဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက တားျမစ္ႏုိင္ပါမည္ေလာ၊ ထိန္းကြပ္ႏုိင္ပါမည္ေလာ၊ ဆႏၵမဲျဖင့္ ဆုံးျဖတ္သည့္ေနရာမ်ဳိး၌ အတၱသမားမ်ားက အႏုိင္ရရွိသြားျခင္း၊ လႊမ္းမုိးသြားျခင္းတုိ႔က မ်ားပါသည္။ အခ်ဳိ႕ အရည္အခ်င္းရွိ၍ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္း ခံရသူမ်ားရွိသလုိ၊ အခ်ဳိ႕ ဆုိင္ရာအဖြဲ႕အစည္းအဆင့္ဆင့္သုိ႔ လာဘ္ေပး၍ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကသူမ်ားလည္း ရွိေလသည္။ မဟနအဖြဲ႕သုိ႔ဝင္ရန္ မႏၲေလးတုိင္း ၿမုိ႕နယ္တၿမဳိ႕နယ္မွ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ေငြ(၁၀)သိန္း အကုန္အက်ခံ လာဘ္ထုိးေၾကာင္း၊ (၁)ႏွစ္တည္းႏွင့္ အရင္းေက်သည္ဟုေျပာေၾကာင္း၊ တုိင္းဥကၠ႒ဆရာေတာ္ႀကီးက မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ လာဘ္ေပးအေရြးခံေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးကား သာသနာ့အာဇာနည္ပုဂၢဳိလ္ျမတ္ႀကီးပါတကား။

“မ႑ဳိင္ဗဟုိ လဲၿပဳိေန”

မဟနအဖြဲ႕၏ အဓိကလုပ္ေဆာင္ရမည့္လုပ္ငန္းႀကီးတခုမွာ ဝိနိစၧယ(တရားဆုံးျဖတ္မႈ)မ႑ဳိင္ျဖစ္၏။ ထုိမ႑ဳိင္သည္ တရားရင္ဆုိင္သည့္ ေက်ာင္းျပႆနာ၊ မာတုဂါမျပႆနာ စသည့္ အာပတၱာဓိကရုဏ္းအမႈ၊ ဓမၼ/အဓမၼ၊ ဝိနယ/အဝိနယ စသည္ျဖင့္ အျငင္းပြားမႈ ဝိဝါဒါအဓိကရုဏ္းအမႈတုိ႔ကုိ ဆုံးျဖတ္ရေလသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ အမႈမ်ား၌ ဆုိင္ရာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားက လုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး လာဘ္စားျခင္း၊ အဂတိလုိက္စားျခင္း၊ မတရားဆုံးျဖတ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကသျဖင့္ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းသည္ သံဃာထု၏ ၿငဳိျငင္မႈကုိခံေနရေသာ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးျဖစ္ေနေပသည္။ ေက်ာင္းလုသည့္ျပႆနာ၊ အရႈပ္အရွင္း ေျဖရွင္းသည့္ ျပႆနာတုိ႔၌ သူ႔ဒကာ၊ ကုိယ့္ဒကာ၊ သူ႔ဆရာ၊ ကုိယ့္ဆရာ၊ သူ႔အဖြဲ႕၊ ကုိယ့္အဖြဲ႕စသည္ျဖင့္ သူႏုိင္ ကုိယ္ႏုိင္ အာဏာၿပဳိင္ၾကေလသည္။
ေအာက္ေျခအဆင့္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမဆုိထားႏွင့္ အထက္ဗဟုိ မဟနအဖြဲ႕မွာပင္ ထုိသုိ႔လာဘ္စား၍ မတရားဆုံးျဖတ္မႈမ်ား၊ အႏုိင္က်င့္၍ မတရားဆုံးျဖတ္မႈမ်ား ရွိေလသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္က မဟနအဖြဲ႕ ေက်ာင္းျပႆနာတစ္ခု၌ ေငြသုံးသိန္းလာဘ္စား၍ မတရားဆုံးျဖတ္ခဲ့မွန္း မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး သိသြားသည့္အခါ စိတ္ထိခုိက္ေၾကကြဲကာ ႏုိင္ငံေတာ္အခမ္းအနားမွာပင္ သုံးသိန္းႀကီးမ်ားေတာင္ဟု ဝမ္းနည္းေၾကြကြဲစြာ မိန္႔ေတာ္မူရွာေလသည္။
ဤကဲ့သုိ႔ တရားဆုံးျဖတ္သည့္ ဝိနိစၧယရုံးေတာ္ေရာက္သည့္အမႈမ်ား၌ မည္သုိ႔ပင္ မတရားဆုံးျဖတ္ပါေစ၊ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ ဂုိဏ္းဂဏတစ္စတစ္ဖြဲ႕ေလာက္သာ ထိခုိက္နစ္နာေပသည္။ သာသနာေတာ္ တစ္ရပ္လုံးကုိ မထိခုိက္ပါ။ သာနသာ၏အသက္၊ ေသြးေၾကာကုိ မထိခုိက္ပါ။ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းနာမည္ပ်က္ျခင္း၊ သံဃာထု၏ ယုံၾကည္ေလးစားမႈ က်ဆင္းျခင္း၊ အမႈရႈံးသူ နစ္နာျခင္းေလာက္သာ အျပစ္အနာအဆာ ရွိခဲ့ေလသည္။
ယခုမူ အာဏာ(သုိ႔မဟုတ္) လုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ဓမၼဝိနယမ႑ဳိင္ကုိ လုိအပ္သလုိ အလြဲသုံးစား လုပ္လာေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။ ဓမၼဝိနယမ႑ဳိင္သည္ သာသနာေတာ္၏ အသက္ျဖစ္သည္။
ဓမၼဝိနယမ႑ဳိင္သည္ သာသနာေတာ္၏ ေသြးေၾကာျဖစ္သည္။ ဓမၼဝိနယမ႑ဳိင္ မယိမ္းမယုိင္ ၿမဲခုိင္ေနမွ သာသနာေတာ္အသက္ရွင္သည္၊ ေသြးလည္ပတ္မႈ ရႏုိင္သည္။ ဓမၼမရွိလွ်င္ သာသနာမရွိ၊ ဝိနယမရွိလွ်င္ သာသနာမရွိ၊ ဓမၼဝိနယရွိမွ သာသနာရွိႏုိင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားသားေတာ္ဟု မိမိကုိယ္ကုိ ခံယူထားသူမ်ား၊ သာသနာ့ဝန္ထမ္း၊ ရဟန္းသံဃာဟု မိမိကုိယ္ကုိ သတ္မွတ္ထားသူမ်ားသည္ ဓမၼဝိနယကုိ အသက္ႏွင့္လဲ၍ ကာကြယ္ရေပမည္။ ဓမၼဝိနယမ႑ဳိင္ မယိမ္းယိုင္ေအာင္ အသက္ႏွင့္ခႏၶာကုိ အရင္းတည္၍ ဓမၼဝိနယဘက္မွ ဆံခ်ည္တစ္ပင္ ျမဴတစ္မႈန္မွ် ပဲ့ပါမသြားရေလေအာင္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ရမည္ျဖစ္ေလသည္။ ထုိသုိ႔ သာသနာေတာ္အတြက္ အေရးအႀကီးဆုံး အေျခခံအက်ဆုံး၊ ပဓာနလုပ္ငန္းႀကီးကုိပင္ တရားမဖက္ အမွားစြက္ကာ ဖ်က္ဆီးလာေနၾကေပၿပီ။ အၿမီးမွေခါင္းအထိ အျမစ္မွအဖ်ားအထိ နည္းနည္းေလးမွ် အထိအပါးမခံရမည္ကုိ ေကာင္လုံးေၾကာ္စားေနၾကေပၿပီ။ အျမစ္ပါခ်ဳိင္ေနၾကေပၿပီ။ သာသနာကုိ အျမစ္ပါမက်န္ တြန္းလွန္ဖ်က္ဆီးေနသည့္ သာသနာဖ်က္အဖြဲ႕အစည္းႀကီး ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာေနၾကၿပီျဖစ္ပါ၏။ သာသနာေတာ္မ်က္ႏွာ ဘုရားမ်က္ႏွာကုိ လုံးဝမေထာက္ထားေတာ့သည့္ သစၥာေဖာက္အဖြဲ႕အစည္းႀကီး တျဖည္းျဖည္းႀကီးထြားလာၿပီျဖစ္ပါ၏။