၀ီရသူ

ေရႊခေမာက္ေရႊေမာင္က ၄-တုိက္၊ ၂-ခန္း။ ဦးမႈိင္း(ခ)ဦးတင္ေအးၾကဴက ၄-တုိက္၊ ၁-ခန္းျဖစ္၏။ ေနာက္မွေရာက္လာသည့္ ဦးဇင္းကုိ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ေထာင္ဖြင့္မွ ေတြ႕ရေပသည္။

ဦးပဥၥင္းဘြဲ႕ကား ဦးေခမာတည္း။ ရဟန္းသိကၡာ (၆)ဝါရၿပီဆုိ၏။ သူေရာက္လာသည့္အမႈက ခပ္ဆန္းဆန္း။ ထမီစမ်ားတြင္ ဓမၼစႀကၤာစက္ဝုိင္းပုံ၊ ပလႅင္ေတာ္ပုံ၊ ပလႅင္ေပၚ၌ စံျမန္းေနေတာ္မူေသာ ရုပ္ပြားေတာ္ပုံမ်ား ဒီဇုိင္းဆြဲထားသည့္ ျဖစ္စဥ္ႀကီးမားေနေသာအခါျဖစ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အင္ဒုိနီးရွား၊ မေလးရွားတုိ႔မွလာေသာ ပါတိတ္လုံခ်ည္မ်ားျဖစ္ေနတတ္၏။

၄င္းတုိ႔ကုိအတုခုိး၍ ျပည္တြင္းရုိက္ အထည္စမ်ားမွာလည္း အဆုိပါပုံမ်ား ရုိက္ႏွိပ္ထားသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ စာေရးသူတုိ႔က ထုိအထည္စမ်ားကုိ ဓာတ္ပုံရုိက္၍ သူတစ္ပါးတုိ႔ ယုတ္မာထားပုံမ်ားကုိ အမ်ားျပည္သူမ်ားသိရွိေအာင္ ႏႈိးေဆာ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အထည္စမ်ားကုိ ေက်ာင္းထိ လာအပ္ႏွံၾကသည္က မ်ားပါသည္။

မသိ၍ ဝတ္မိသည့္အမ်ဳိးသမီးမ်ားျဖစ္ပါ၏။ ဤအေၾကာင္းကုိ တရားထဲမွာလည္း ထည့္ေဟာပါသည္။ ထမီျပႆနာ အေတာ္ႀကီးမားသြားပါသည္။

အဆုိပါအခ်ဳပ္သား ဦးပဥၥင္း ဦးေခမာသည္ ထုိထမီစကုိကုိင္၍ နီးစပ္ရာဒကာ ဒကာမမ်ားကုိ လုိက္လံျပသၿပီး အထည္ဝယ္သည့္အခါ ဂရုစုိက္ဝယ္ယူၾကဖုိ႔ ေဆာ္ၾသပါသည္။ ထုိေဆာ္ၾသခ်က္ေၾကာင့္ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား အနံ႔ရရွိသြားကာ လုိက္လံစုံစမ္းၾကပါသည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ ျပည္သူ႔ေဆးရုံႀကီး သံဃာေဆာင္၌ လူနာအေစာင့္က်ေနေသာ ဦးေခမာက ထမီစကုိင္ၿပီး ေဆးရုံႀကီးသံဃာေဆာင္ေရွ႕မွာ ကြမ္းယာေရာင္းသည့္အမ်ဳိးသမီးကုိ ျပသေနပါသည္။ ထုိအခုိက္ ေထာက္လွမ္းေရးက လာဖမ္းသြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိဦးေခမာသည္လည္း စာေရးသူကဲ့သုိ႔ပင္ ပုဆုိးကုိ သင္းပုိင္လုိ ခါးပန္းလိပ္၍ ဝတ္ဆင္ပါသည္။ ညစာလည္းမစားပါ၊ သူ႔အား ေထာင္တြင္း၌ ထမီကုိယ္ေတာ္ဟု ေခၚၾကပါသည္။

စတင္ေခၚေဝၚသူမွာ ဦးမႈိင္း(ခ)ဦးတင္ေအးၾကဴျဖစ္ပါသည္။ ဦးမႈိင္း(ခ)ဦးတင္ေအးၾကဴသည္ ဟုိတေလာက မႏၲေလးၿမဳိ႕ ခန္းမတစ္ခု၌ က်င္းပခဲ့ေသာ ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုတြင္ ေဟာေျပာသူငါးဦးအနက္ တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ ဦးမႈိင္းက ထုိသုိ႔ေခၚေသာအခါ ေထာင္သားအားလုံး တဝါးဝါးႏွင့္ သေဘာက်သြားရာမွ ဦးေခမာသည္ ထမီကုိယ္ေတာ္အမည္တြင္သြားခဲ့ပါသည္။

ခ်ိတ္ထမီသုတၱန္ နာၾကားလုိက္ရသည့္အခါ အုိးဘုိ၌ အတူေနခဲ့ေသာ ဦးပဥၥင္းဦးေခမာ(ခ)ထမီကုိယ္ေတာ္ကုိ ျပန္လည္သတိရေနမိပါသည္။ ခ်ိတ္ထမီသုတၱန္ေဟာၾကားေသာ ဆရာေတာ္ေလးကုိ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ခ်ိတ္ထမီဟူေသာ စကားသည္ စာေရးသူအတြက္ အင္မတန္ႀကီးမားေသာ အုတ္တံတုိင္းႀကီး ျဖစ္လာႏုိင္ေသာေၾကာင့္တည္း။

စာေရးသူသည္ အခ်စ္ေတာ္ႀကီး ယန္ဟီးလီကုိ ေမတၱာပုိ႔ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထုိေမတၱာပုိ႔လုိက္ေသာ စကားသည္ အနီအေၾကာင္တုိ႔၏ လက္နက္တစ္ခုျဖစ္သြားခဲ့ပါသည္။ အနီအေၾကာင္တုိ႔သည္ ထုိစကားကုိ လက္္နက္တစ္ခုအျဖစ္ ကုိင္ဆြဲထားၿပီး စာေရးသူကုိ အၿမဲတမ္း ဖာ–မ ဟု ဆဲေရးေလ့ ရွိပါသည္။ ယခုအခါ ထုိသူတုိ႔က ထုိကဲ့သုိ႔ ဖာ—မဟု ဆဲေရးလ်င္ စာေရးသူက ထုိစကား၏ ေရွ႕ (သုိ႔မဟုတ္ )ေနာက္တြင္ ခ်ိတ္ထမီ စကားကုိ ကာဗာအျဖစ္ အသုံးျပဳခြင့္ရခဲ့ပါသည္။

ထုိအတြက္ ေက်းဇူးတင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ခ်ိတ္ထမီ ဖာ—မ။ ဖာ—မ ခ်ိတ္ထမီ။ ႀကဳိက္ရာေရြးလုိက္ပါ အနီအေၾကာင္အေပါင္းတုိ႔…………။

အမုန္းခံသမားႀကီး
ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
6.1.2018
PM 1:12