အာဒိကမၼိက အဂၢါဘိဓဇ မစိုးရိမ္တုိက္သစ္ ဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၲသိရိႏၵာဘိဝံသ၏ ဘဝပုံရိပ္(၁၁)”
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၲသိရိႏၵာဘိဝံသ ဘဝနတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္မွာ လာမည့္ တန္ခူးလကြယ္ေန႔ဆုိရင္ (၁၅)ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး မရွိေတာ့ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ႀကီး အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့ေသာ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ႀကီးကား ဆရာေတာ္ႀကီးလက္ထက္မွာကဲ့သုိ႔ပင္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ တိုးတက္ထြန္းကားလ်က္ ရွိပါ၏။
ဆရာေတာ္ႀကီး အပင္ပန္းခံ စုိက္ပ်ဳိးခဲ့ေသာ သာသနာ့ဥယ်ာဥ္ေတာ္ႀကီး စည္ပင္ျပန္႔ျပဴး စိမ္းလန္းသာယာလ်က္ရွိသည္ကို အမ်ားျပည္သူတုိ႔ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ခံစားၾကရေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သာသနာျပဳစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ဘဝပုံရိပ္ကိုကား လူသိနည္းလွေပသည္။
လြန္ေတာ္မူျခင္း (၁၅)ႏွစ္ျပည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ပူေဇာ္ပြဲ၌ကား လူသိနည္းေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သာသနာေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား၊ သာသနာျပဳစိတ္ထားမ်ား၊ ၾကည္ညဳိဖြယ္ဂုဏ္ပုဒ္မ်ား၊ ႀကီးမားဖြယ္ရာ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို ဘဝပုံရိပ္တစ္ခုအျဖစ္ အထူးထုတ္မဂၢဇင္း ျဖန္႔ခ်ီမည္ ျဖစ္ပါသည္။ စာမူမ်ားလည္း ေတာင္းခံထားပါသည္။ ေရာက္ရွိလာေသာ စာမူမ်ားမွ ေကာင္းႏိုးရာရာမ်ားကို Hight Light (ေကာက္စာ)အျဖစ္ အခန္းဆက္ တင္ျပေပးသြားပါမည္။
စာမူမ်ားေပးပို႔လိုပါက
ဘဒၵႏၲနႏၵာဘိဝံသ
ဓမၼပါကဋေက်ာင္း
မစိုးရိမ္တုိက္သစ္
မဟာေအာင္ေျမၿမဳိ႕နယ္
မႏၲေလး
092035013 သုိ႔ ေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။
————————————————————-
ဒါေပမဲ့ စာဝါပီးလုိ႔ ျပန္လာတဲ့တစ္ေန႔ မိမိနဲ႔ ေရႊမ်က္မွန္ဦးပညာနႏၵ(ေရႊလင္းဆြဲ ၿမဳိင္ စစ္ကုိင္း ေဇယ်သိန္မွ ေျပာင္းလာသူ)ေျမာက္ေပါက္ကထြက္ၿပီး ပဲပုတ္တန္းဘက္ကေန ပတ္ပီးျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဘာအေၾကာင္း မွ မရွိဘူး။ သက္သက္ ကေလကေခ်စိတ္နဲ႔ လမ္းထြင္တာ အခ်ိန္ကုိ တန္ဘုိးမထားတာ စာျပန္ခ်ိန္ကုိ မေလးစားတာ ေျမာက္ေပါက္ကေန ပတ္ျပန္လာတဲ့ မိမိတုိ႔နဲ႔ လမ္းရုိးအတုိင္းျပန္ၾကတဲ့ အျခားစာဝါလုိက္ျပန္ ၾကတဲ့ သံဃာေတြနဲ႔ စာအံေက်ာင္းဝင္ခ်ိန္ဟာ အခ်ိန္ကြာေနတယ္။ မိမိတုိ႔က ေနာက္က်ေနတယ္။
ဆရာဘုန္းႀကီးက စာအံေက်ာင္းေစာင့္ရင္း (စာအံေက်ာင္းက ကာယေက်ာင္းေအာက္မွာ) ဝိနယေက်ာင္း ေရွ႕မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ တဲ့တဲ့ကုိတုိးပါေလေရာ။ ေရွာင္မရဘူး။ စာအံေက်ာင္းဟာ ေက်ာင္းေရွ႕ကပဲ ဝင္ၾကရတာ။ မိမိနဲ႔ကုိပညာကုိ ဆရာဘုန္းက ဘာလုပ္ေနလုိ႔ ေနာက္က်တာလဲတဲ့။ ဦးပညာကုိမေမးဘူး မိမိကုိပဲေမးတာ။ မိမိလဲ ယုတၱိရွိတာ မရွိတာ မစဥ္းစားဘူး က်င္ငယ္စြန္႔ေနတာဘုရားလုိ႔ ေလွ်ာက္လုိက္တယ္။ ဆရာဘုန္းရဲ႕ လက္ျမန္သလားမေမးနဲ႔ မိမိနားရင္းဆီ တန္းေရာက္လာတယ္။ ႏႈတ္ေတာ္ကလဲ အုိ မဟုတ္ထာတဲ့ မိမိေတာ့ မ်က္ေစ့ မ်က္ဆန္ျပဴးၾကယ္သြားတာပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ ဦးပညာကုိ ရဟန္းမုိ႔ ပဟာရသိကၡာပုဒ္ေထာက္ထားပီး လက္မေရာက္တာျဖစ္မယ္လုိ႔ ဆရာရဲ႕ ဝိနယ ဂရုကဂုဏ္ကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာဟာ ျဖစ္ပီး တခဏအတြင္းမွာ ပ်က္ခဲ့တာပါပဲ။ သုိ႔ေသာ္ မိမိအဘုိ႔ေတာ့ မၾကာ မၾကာမွတ္မိေနတယ္။
ဆရာဘုန္းႀကီးရဲ႕ အုိမဟုတ္ထာဆုိတဲ့ စကားဟာ တပည့္အဘုိ႕ အရြယ္ေတြရလာေပမဲ့ ဘဝလမ္းမွန္ကုိ ခုခ်ိန္ထိ ေျဖာင့္ေအာင္ မေလွ်ာက္ႏုိင္ေသးတဲ့အေျခအေနပဲ ရွိပါေသးတယ္။ လမ္းမဟုတ္ရာကုိ ဟုိထစ္ ဒီထစ္နဲ႔ တင္က်ံဆဲ ေလွ်ာက္ခ်င္ဆဲပါပဲေလ။
သံယုတ္ပါဠိေတာ္(တ)အမၺပါလိဝဂ္ သကုဏဂၣိသုတ္ကုိ ဖတ္မိပါတယ္။ ကုိယ့္အရာမဟုတ္တဲ့ေနရာမွာ ေပ်ာ္ခ်င္တဲ့ ဗီလုံးငွက္ငယ္ရဲ႕ ၿငီးတြားသံလုိပဲ။ ေယ မယံ အေဂါစေရ စရိမွ ပရဝိသေယတဲ့လား ၿငီးတြားမိေနပါတယ္ဆရာရွင္။ ပ့ဲျပင္၍ေပးပါဦးလုိ႔ ငယ္ငယ္ကထဲက မဟုတ္ခဲ့တာ ယေန႔ထိလဲ ဘဝဟာ တဝက္မက ေက်ာ္ေနပါၿပီ။
မဟုတ္ေသးပါဘူး။ လမ္းမွားကုိ ေလွ်ာက္ခ်င္ဆဲမုိ႔ လမ္းညႊန္ေပးပါဦးလုိ႔ ဆရာဘုရားကုိ ဦးတင္ဂါရဝျပဳရင္း။
နယ္ၿမဳိ႕မွာေနစဥ္က မဟုတ္တာ ခဏခဏ လြန္က်ဴးလုိ႔ ဒဏ္ခဏ ခဏ သင့္တာမုိ႔ ဆရာက မိမိအား ငဒဏ္လုိ႔သုံးႏႈံးေခၚခဲ့ဘူးတယ္။
ခုလဲ ငဒဏ္(ခ)နႏၵိယ
ေတာဘုန္းႀကီး
လက္ပန္တန္းနယ္။
