၀ီရသူ

ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္အခါက ရဟန္းအုိႀကီးတစ္ပါးကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေလးပါ။
ရဟန္းအုိႀကီးက ရွင္သာရိပုတၱရာ၊ ရွင္ေမာဂၢလာန္တုိ႔ကုိ အန္တုၿပီး ပရိသတ္ထဲမွာ ေမးခ်င္ရာေမး ငါေျဖႏုိင္တယ္ဟု ၾကြားလုံးထုတ္သည့္အခါ ရွင္ေမာဂၢလာန္ႏွင့္ ရွင္သာရိပုတၱရာတုိ႔က ရွက္သျဖင့္ အသာတၾကည္ ထျပန္သြားၾကပါတယ္။
မေထရ္ႏွစ္ပါးထျပန္သြားသည့္အခါ ပရိသတ္က ေမးခြန္းေတြ ေမးၾကပါတယ္။ ရဟန္းအုိႀကီး မေျဖႏုိင္ဘဲ ထြက္ေျပးတဲ့အခါ မစင္တြင္းထဲ လိမ့္က်သြားပါတယ္။
မစင္တြင္းထဲလိမ့္က်သြားေသာ ရဟန္းအုိႀကီးကုိအေၾကာင္းျပဳၿပီး အတိတ္ေဆာင္ေဟာၾကားေတာ္မူတာပါ။

ဟိမဝႏၲာေတာထဲ၌ ေရအိုင္ႀကီးတစ္ခုရွိသည္။ ထုိေရအုိင္သုိ႔ တိရစၧာန္အားလုံး လာေရာက္ေရေသာက္ၾကသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါ ေတာဝက္တစ္ေကာင္ ေရေသာက္ေနသည္ကုိ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္က ျမင္ေလသည္။
ထုိျခေသၤ့သည္ ဗုိက္ျပည့္ေနသျဖင့္ ေတာဝက္ကုိ အလုိမရွိေပ။ ျခေသၤ့ကုိျမင္သြားလ်င္ ေနာက္ေနာင္ ဤေရကန္သုိ႔ ေတာဝက္ေတြ မလာမည္ကုိ မလုိလားသျဖင့္ အသံမေပးဘဲ တိတ္တဆိတ္ ေရေသာက္ပါသည္။
ေရေသာက္ၿပီးသည့္အခါ အသံမေပးဘဲ တိတ္တဆိတ္ ျပန္သြားပါသည္။
ဤသည္ကုိ ေရေသာက္ေနသည့္ေတာဝက္ျမင္သြားသည့္အခါ မာန္တက္သြားၿပီး ျခေသၤ့ကုိ စိန္ေခၚပါသည္။
စတုပၸေဒါ အဟံ သမၼ၊ တြမၸိ သမၼ စတုပၸေဒါ။
ဧဟိ သမၼ နိဝတၱႆု၊ ကိႏၷဳ ဘီေတာ ပလာယသိ။
ျခေသၤ့ႀကီး- ငါလည္း ေျခေလးေခ်ာင္းသတၱဝါ၊ သင္လည္း ေျခေလးေခ်ာင္းသတၱဝါ ထုိသုိ႔ျဖစ္ပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါ့ကုိ ေၾကာက္၍ ေျပးဘိသနည္း၊ ျပန္လာလွည့္ပါျခေသၤ့ႀကီး။
ေတာဝက္၏ စကားကုိ ၾကားသည့္အခါ ျခေသၤ့ကျပန္ေျပာေလသည္။
ယေန႔ေတာ့ စစ္မထုိးလုိေသး၊ ယေန႔မွစ၍ ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ဤေနရာကုိသာ လာခဲ့ပါဟူ၏။
ေတာဝက္သည္ ျခေသၤ့ကုိ စိန္ေခၚလုိက္ရသည္ကုိ ဝမ္းသာအားရျဖင့္ ေတာဝက္အေပါင္းအား ျပန္ေျပာေလသည္။
ထုိအခါ ေတာဝက္တုိ႔သည္ ေၾကာက္လန္႔ကုန္ၾကကာ သင့္ေၾကာင့္ ငါတုိ႔ဝက္မ်ဳိး ပ်က္သုဥ္းေတာ့မွာပဲ ျခေသၤ့ကုိမွ သြားၿပီးစိန္ေခၚရဲတယ္ဟုေျပာကာ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ၾကေလသည္။
ထုိအခါက်မွ ဝက္သည္ ျခေသၤ့ကုိ ေၾကာက္ရမွန္းသိသြားေလသည္။
စိန္ေခၚပြဲသုိ႔သြားလ်င္ အသတ္ခံရမည္ကုိလည္း ေၾကာက္သြားသည္။
မသြားလ်င္ သူ႔ကုိအေၾကာင္းျပဳၿပီး ေတာဝက္အေပါင္း ေသေၾကပ်က္စီးမွာကုိလည္း စုိးရိမ္သြားသည္။
ထုိအခါ ဝက္မ်ားက အႀကံျပဳေလသည္။
ယေန႔မွစ၍ ရေသ့ေက်ာင္းသခၤန္းသုိ႔သြားကာ မစင္တြင္းထဲမွာ ေနေလပါ၊ မစင္မ်ားျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ သုတ္လိမ္း၍ အေျခာက္ခံထားပါ၊ စိန္ေခၚပြဲေရာက္သည့္ေန႔၌ မစင္မ်ားကုိ ေရႏွဴးကာ ေလညာအရပ္မွ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါ။ ထုိအခါ ျခေသၤ့ႀကီး လွည့္ျပန္သြားပါလိမ့္မည္ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။
ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ စိန္ေခၚပြဲႀကီး ဆုိက္ေရာက္လာေလၿပီ။ စိန္ေခၚသူ ေတာဝက္ႀကီးလည္း မစင္မ်ားလိမ္းက်ံထားကာ ေလညာအရပ္မွ ေစာင့္ေနေလသည္။ ျခေသၤ့မင္းေရာက္လာသည့္အခါ ေတာဝက္၏ အျပဳအမူကုိၾကည့္၍ သင္သာ မစင္လူးမထားလ်င္ ဤေနရာမွာပင္ ေသမွာေသခ်ာေပသည္။ ယခုမူကား သင့္၏ကုိယ္ကုိ ႏႈတ္သီးျဖင့္ ကုိက္သတ္ဖုိ႔ေဝးစြ၊ ေျခေထာက္ျဖင့္ပင္ မထိခ်င္ဟု ရယ္သြမ္း ေသြးလုိက္ေလေတာ့၏။
အသုစိ ပူတိေလာေမာသိ၊ ဒုဂၢေႏၶာ ဝါယိ သူကရ။
သေစ ယုဇၥ်ိတုကာေမာသိ၊ ဇယံ သမၼ ဒဒါမိ ေတ။
အခ်င္းဝက္ သင္သည္ မစင္လူးထားသျဖင့္ ပုပ္ႏွံ႔လႈိင္ေန၏။ ဤပုံစံျဖင့္ ငါ့ကုိ စစ္ထုိးလုိက ငါသည္ အရႈံးေပးပါ၏။ သင္သည္ ငါ့ကုိ အႏုိင္ယူပါေလ။
(ဒုကနိပါတ္၊ ဒဠွဝဂ္၊ သူကရဇာတ္၊)
ေတာဝက္သည္ ေဆြးေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ားထံသုိ႔သြား၍ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ေအာင္ပြဲခံေလသည္။
ေတာဝက္အေပါင္းတုိ႔သည္ စိန္ေခၚသူ ေတာဝက္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ဝက္တစ္မ်ဳိးသားလုံး မ်ဳိးသုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားႏုိင္သျဖင့္ ေဘးလြတ္ရာသုိ႔ အသုိက္ေျပာင္းသြားၾကေလေတာ့၏။
ဤသည္ကုိ ရည္ရြယ္၍ မာန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးက မဃေဒဝလကၤာၾကမ္းႀကီးမွာ ဤသုိ႔ စပ္ဆုိထားေလသည္။
ေရွးေသာခါက၊ ေတဇာျပင္းရွင္၊ မိဂိၿႏၵ၊ သားမ်ားဘုရင္၊ မစားခ်င္၍၊ လမ္းတြင္ေတြ႕ျငား၊ ေရွာင္ကာသြားေသာ္၊ ငါ့အားမေဖာက္၊ ျခေသၤ့ေၾကာက္ဟု၊ မေလာက္မေလး၊ မာန္ေထာင္ေသြးလ်က္၊ ေသေဘးမသိ၊ မုိက္မိမုိက္မဲ၊ အတင့္ရဲသည္၊ ဝက္မြဲ၏ႏွယ္၊ ရန္စရွယ္ရွင့္။(မဃေဒဝ။ ၁၉၀။)

ေတာသားညစ္စြန္း၊ မစင္တုံးျဖင့္၊ ကုိယ္လုံးမံလ်က္၊ ဘင္လူးဝက္ကုိ၊ မဖက္ေဝးေအာင္၊ ျခေသၤ့ေရွာင္သုိ႔၊ သားေမာင္ရတနာ၊ ကင္းေၾကာင္းခြာေလာ့။ (မဃေဒဝ။ ၂၀၅)

စာေရးသူသည္ ၂၀၁၂ မွစ၍ ျပည္တြင္းျပည္ပ မီဒီယာမ်ားကုိ တေလးတစား ဆက္ဆံခဲ့ပါသည္။
ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ားဆုိလွ်င္ အကူအညီမ်ားစြာပင္ ေပးခဲ့ဖူးပါသည္။
ျပည္ပမီဒီယာမ်ားဆုိလွ်င္လည္း ႏုိင္ငံႀကီးသားမ်ားျဖစ္သည္၊ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ားျဖစ္သည္၊ ကမၻာႏွင့္ခ်ီ၍ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည္ စသည္သေဘာထား၍ အခ်ိန္ေပးေျဖဆုိခဲ့ပါသည္။
အခ်ဳိ႕မီဒီယာမ်ားကား ႏွစ္နာရီၾကာေမးေျဖသြားသည္မ်ားကုိ ႏွစ္မိနစ္စာသာ ထုတ္လႊင့္ၾကေပသည္။
ျပည္ပမီဒီယာအမ်ားစုသည္ မြတ္ဆလင္ကမၻာအတြက္ စုံစမ္းေထာက္လွမ္းၾကသည့္ အေယာင္ေဆာင္ သတင္းသမားမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။
ေအာက္မွပင့္၍ ရုိက္သည့္ပုံမ်ား သူတုိ႔ျပန္သြားလွ်င္ ပုံဆုိးပန္းဆုိး ထြက္လာေလသည္။
ရုပ္/သံဖုိင္မ်ားသည္လည္း ျပည္တြင္းမူဆလင္မ်ားလက္ထဲသုိ႔ ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားေလသည္။
အဆုိးဆုံးမွာ BBC သတင္းဌာနျဖစ္၏။
စာေရးသူက ေကၽြးေသာလက္ေသာကုိက္သည့္ေခြး ဥပမာေပး၍ ေျဖၾကားသည္ကုိ မြတ္ဆလင္ေတြကုိ ေခြးဟု ေျပာသည္ဟုဆုိကာ ထထုိးမည့္ပုံစံမ်ဳိးလုပ္ေလသည္။
၄င္းသတင္းေထာက္သည္ပင္ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္း၌ NO ROHINGYA ဆုိင္းဘုတ္ကုိင္၍ မေလးရွားသေဘၤာကုိ ဆႏၵျပေနသည့္ အရွင္သုစိတၱ(မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားသမဂၢ-ရန္ကုန္)ကုိ ခါးေထာက္၍ ရန္ေတြ႕ေမးျမန္းေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေပသည္။
ထုိ႔အတူ BBC သည္ ကုလားသတင္းသက္သက္သာ အေကာင္းလႊင့္ၿပီး ျမန္မာသတင္းဆုိလွ်င္ မသဒၶါေရစာသေဘာမ်ဳိးသာ ထုတ္လႊင့္ေပသည္။
BBC ဝီရသူကုိ ဘာေၾကာင့္မုန္းေနသနည္း၊ အေျဖရွာၾကည့္သည့္အခါ NLD ကုိေဝဖန္သျဖင့္၊ အစုိးရကုိေဝဖန္သျဖင့္ မုန္းတီးေနသည္ဟု ထင္မိေလသည္။ အမွန္တကယ္မွာမူ အမ်ဳိးသားေရး လုပ္ေသာေၾကာင့္ မုန္းေနျခင္းျဖစ္ေလေတာ့၏။
အေၾကာင္းမွာ ယခုအခါ NLD အစုိးရမေကာင္းေၾကာင္းကုိလည္း ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ထုတ္လႊင့္ေနေသာေၾကာင့္တည္း။
ယခင္က သူတုိ႔ သူေကာင္းျပဳခဲ့ေသာ ဒီမုိကေရစီသူရဲေကာင္းေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေမာင္ေတာအေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္အခါ ရစရာမရွိေအာင္ တုိက္ခုိက္ေရးသားေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္တည္း။

စာေရးသူသည္ မည္သည့္မီဒီယာကုိမွ် မေၾကာက္ပါ။
မည္သည့္ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ကုိမွ်လည္း မေၾကာက္ပါ။
မည္သည့္အဖြဲ႕အစည္းကုိမွ်လည္း မေၾကာက္ပါ။
အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ အမ်ားႏွင့္တစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္ပါေစ ယွဥ္ေျပာဝံ့ပါသည္။
ရင္ဆုိင္ဝံ့ပါသည္။
နည္းနည္းေလးမွ် တုန္လႈပ္တတ္သူမဟုတ္ပါ။
သုိ႔ေသာ္ မစင္းလူးထားေသာေတာဝက္ကုိ ျခေသၤ့ေရွာင္သကဲ့သုိ႔ ခ်ီးလူးထားေသာ သတင္းသမားမ်ားကုိလည္း စာေရးသူေရွာင္ပါသည္။
ထုိသုိ႔ေရွာင္သည္ကုိ ေၾကာက္သည္ဟု သင္ယူဆလွ်င္ ထုိအေၾကာက္တရားကုိ ဘုရားသာဓုေခၚမည္သာတည္း။
ေတာသားညစ္စြန္း၊ မစင္တုံးျဖင့္၊ ကုိယ္လုံးမံလ်က္၊ ဘင္လူးဝက္ကုိ၊ မဖက္ေဝးေအာင္၊ ျခေသၤ့ေရွာင္သုိ႔၊ သားေမာင္ရတနာ၊ ကင္းေၾကာင္းခြာေလာ့။ (မဃေဒဝ။ ၂၀၅)

ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
28.9.2017
PM 6:17