ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၁၇)
ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၁၇)
===============
စာေရးသူ ေဉယ်ဓမ္ေတာရမွ ျပန္လာၿပီးေနာက္ပုိင္း ေဆာင္းပါးမ်ား ေန႔စဥ္ေရးတင္ပါေတာ့တယ္။ ပရိသတ္စိတ္ဝင္စားမႈလည္း ျမင့္မားလွပါတယ္။ အမွတ္(၂) မတင္ေသးဘူးလား၊ အမွတ္(၃) ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ စသျဖင့္ ဖုန္းဆက္ေမးျမန္းသူေတြလည္း မ်ားျပားပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာဆရာအားတဲ့အခါ မီးကမလာ၊ မီးလာတဲ့အခါ ကြန္ပ်ဴတာဆရာမရွိ။ ဒီလိုအခက္အခဲေတြေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ ေဖ့စ္ဘုတ္မတင္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ လက္ေရးမူကိုေတာ့ ေန႔စဥ္ေရးျဖစ္ေနပါတယ္။ ေန႔စဥ္ စာေရးျဖစ္ပါလ်က္ ရက္ျခားမွ ေဖ့စ္ဘုတ္တင္ရျခင္းကေတာ့ လူနဲ႔မီး အၿမဲဒြန္မတြဲႏုိင္ျခင္း ျပႆနာပါပဲ။
စာေရးသူရဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြ စိတ္ဝင္စားမႈ ျမင့္တက္ေနခ်ိန္မွာပဲ ဗီဒီယိုဖုိင္က ေပါက္ၾကားသြားတာပါ။ စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ကူးကေတာ့ စာေတြနဲ႔ ပံုေတြပဲ တင္မယ္။ ေတာင္းဆုိလာမွ ရုပ္/သံတင္မယ္။ ရုပ္/သံကိုလည္း လိုရင္းေတြပဲ တင္မယ္။ ဥပမာ- ယန္ဟီးလီကို ေမတၱာပို႔တာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေနရာမ်ဳိးေလးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မထင္မွတ္ဘဲ ေပါက္ၾကားသြားေတာ့ စာေရးသူရဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြလည္း စိတ္ဝင္စားမႈႏႈန္း ေလ်ာ့က်၊ အၿမဲတန္း မေကာင္းတဲ့ဘက္ကပဲ ၾကည့္ရႈျမင္တတ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ အဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း အကုသိုလ္တိုး ျဖစ္ကုန္ၾကရတာေပါ့။
အဲဒီလို ရုပ္သံဖုိင္ ေပါက္ၾကားမႈကလည္း စားေရးသူရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ပါပဲ။ အားနာတတ္တာ၊ သနားတတ္တာကိုးေနာ္။ ေပါက္မည့္ေပါက္ေတာ့လည္း တကယ့္အပိုင္းမွ ေပါက္သြားတာပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုလည္း အားနာဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ကပၸိယအဖြဲ႔ကိုလည္း အားနာဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေရာ ကပၸိယအဖြဲ႔ေရာက သိပ္မမႈသလိုပဲဗ်။
ဘာေၾကာင့္ဆို ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဆႏၵအရ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာစာမူႏွစ္ခုကို စာေရးသူအတြက္ လက္ေဆာင္ထပ္ေပးလို႔ပါပဲ။ စက္တင္ပံုႏွိပ္တာ ထုတ္ေဝျဖန္ခ်ိတာေတြ မလုပ္ရေသးတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာစာစီမူ ကဗ်ာစာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပါ။ စာေရးသူလက္ထဲေတာ့ 2.4.2022 ရက္ေန႔မွာ ကဗ်ာ့ဗိမာန္စာအုပ္ ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။ မႏၲေလးမွ ကပၸိယကိုဟန္ဝင္း လာပို႔တာပါ။ ကဗ်ာေတြလည္း ေကာင္းမွေကာင္းပါပဲ။ မင္းဘိသိက္ခံ ေစတီေတာ္ရဲ႕ ဘြဲ႔ေတာ္အေၾကာင္း အဲဒီထဲက ကဗ်ာဖတ္လုိက္ရမွ သေဘာေပါက္တာပါ။ မင္းဘိသိက္ခံ ဘြဲ႔အမည္ဟာ ႏိုင္ငံေရးမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ လံုးဝ မဟုတ္တာပါ။
ရုပ္သံဖုိင္ လိုင္းေပၚပ်ံ႕သြားလုိ႔ ပရိသတ္ေတြ သိလိုတာေတြ သိရွိသြားတာေၾကာင့္ ပရိသတ္ဆႏၵ ျပည့္ဝသြားပါတယ္။ စာေရးသူအေပၚ က်ေရာက္ေနတဲ့ ဖိအားေတြလည္း ေလ်ာ့ပါးသြားပါတယ္။
ပရိသတ္ အဓိကသိခ်င္တာက ဘာေတြေျပာၾကတယ္၊ ဘယ္လုိေတြ႔ဆံုၾကတယ္၊ ဘာေတြေဆြးေႏြးၾကတယ္ စတာေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ စာေရးသူတုိ႔ ေတြ႔ဆုံပံုက ေဆြးေႏြးျခင္းလည္း မဟုတ္၊ တရားနာျခင္းလည္း မဟုတ္၊ ၾသဝါဒခံျခင္းလည္း မဟုတ္၊ ဖူးေျမာ္ရံုသက္သက္လည္း မဟုတ္တဲ့ သာမန္ေတြ႔ဆံုမႈ သက္သက္ပါပဲ။ အဖိုးျဖစ္သူက ပညာသင္ျပန္လာတဲ့ ေျမးျဖစ္သူကို ဝမ္းသာအားရ ႀကဳိဆိုၿပီး ေရွးေဟာင္းေနာင္းျဖစ္ စကားေတြကို တေပ်ာ္တပါးႀကီး ေျပာဆိုေနမိတဲ့ ပံုစံေလးလိုပဲ ရွိပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးမိန္႔သမွ်ကိုသာ စာေရးသူတုိ႔က နားေထာင္ခဲ့ရၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကို ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားတာက အင္မတန္မွ နည္းပါးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ အမ်ဳိးသားေရး၊ ဘာဆိုဘာမွ မေဆြးေႏြးဘဲ စပ္မိစပ္ရာ မိန္႔ေတာ္မူတာကိုပဲ နားေထာင္ခဲ့ရတယ္လုိ႔ မွတ္ၾကပါ။
ဆရာေတာ္ႀကီးက စာေရးသူကို ေျမးေလးလို ဂရုစိုက္တာ၊ အလုိလုိက္တာေတြေတာ့ စာရႈသူတုိ႔ ေတြ႔ၿပီးၾကေရာေပါ့။ စာေရးသူလာမယ္ဆိုလုိ႔ ေမွ်ာ္ေနရပံုကိုလည္း မိန္႔ေတာ္မူပါေသးတယ္။
“အရွင္ဘုရား ၾကြလာမယ္ဆိုလို႔ ဒီမွာ ေမွ်ာ္လုိက္ရတာ မနက္ ၂း၃၀ ကတည္းကပါပဲ။”
“အရွင္ဘုရားနဲ႔ ေတြ႔ရမယ္ဆိုလို႔ မေန႔ကတည္းက ေခါင္းရိတ္ထားပါတယ္”တဲ့။
စာရႈသူတို႔အားလံုး ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားရဲ႕ ခ်ီးေျမႇာက္ေထာက္ပံ့ အားေပး ဂရုစုိက္မႈကို မုခ်မေသြ ခံယူၾကရပါေစေသာ္…..။
ဦးပၪၥင္း
ဝီရသူ(မစိုးရိမ္)
4.4.2022
