ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၁၉-က)
ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၁၉-က)
===============
စာေရးသူႏွင့္ ဆရာေတာ္ႀကီး ေတြ႔ဆုံပုံေတြလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားပါၿပီ။ ဗီဒီယိုဖုိင္လည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ၾကည့္ၿပီးကုန္ၾကပါၿပီ။ စာေရးသူမွာေတာ့ ေဉယ်ဓမ္အေတြးက မၿပီးျပတ္ေသးပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီးထံမွ ျပန္လာကတည္းက ပေဟဠိကို အေျဖရွာေနမိပါေတာ့တယ္။
စာေရးသူတုိ႔ေရာက္တာက ည ၇း၀၀နာရီေက်ာ္၊ ေမာ္ေတာ္ကားထေအာ္တာက ည ၈း၀၀နာရီ၊ တစ္ေတာင္လံုး ဆူညံသြားလို႔ အားလံုးကို အားနာမိ။ အထူးသျဖင့္ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ တစ္ပါးတည္း တရားက်င့္ေနတဲ့ ဧကစာရီဆရာေတာ္ႀကီးကို ပိုၿပီး အားနာမိသြားတာပါ။
ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက စာေရးသူတို႔ ညကတည္းကေရာက္တာ မသိပါဘူးတဲ့။
ည ၉း၀၀နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ ပၪႇာဝါရပါဠိေတာ္ ရြတ္ဆိုတာလည္း မၾကားပါဘူးတဲ့။ အေတာ့္ကို ဆန္းေနပါေတာ့တယ္။ ပရိတ္ရြတ္တာက က်ိန္းစက္ခ်ိန္ျဖစ္လို႔ မၾကားမိဘူးပဲထား။ ကားေအာ္တာက အေစာႀကီး၊ ေအာ္သံကလည္း အက်ယ္ႀကီး။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ၾကားေတာ္မမူတာပါလိမ့္ … ။
ညီေတာ္ေမာင္ နတ္တလူဆရာေတာ္ေလးကို ေျပာၾကည့္ေတာ့ ညီေတာ္ေမာင္က “က်ိန္းတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ေသးဘူး။ အျခားတစ္ေနရာ ၾကြသြားလုိ႔ေနမွာ”လို႔ ေျပာမွ အင္း … ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလလို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳလုိက္ရပါေတာ့တယ္။
ကန္႔သတ္နယ္ေျမအတြင္းထဲ သံဃာေတြလည္း မဝင္ၾက၊ လူေတြလည္း မဝင္ၾက၊ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးတည္းမို႔ ညအခါ ၾကြလိုရာ ၾကြတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲမဟုတ္လား … ။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ စာေရးသူေရာက္ကာစ ညက မနက္ ၃း၀၀နာရီေလာက္မွာ လန္႔ႏိုးတဲ့ကိစၥပါ။ တံခါးေလာ့ခ် ပိတ္ထားပါလ်က္ ပြင့္လာတဲ့ကိစၥပါ။ ဂေလာက္ဆိုတဲ့ အသံႀကီးၾကားလို႔ လန္႔ႏိုးသြားတာပါ။ နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၃း၀၀နာရီ ထုိးကာစပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ၾကြလာသလားထင္ၿပီး ခန္းဆီးဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ တစ္ေတာင္လံုး လင္းထိန္ေနတာပဲ ေတြ႔ပါတယ္။ လေရာင္ႏွင့္မတူတဲ့ အလင္းဓာတ္ပါ။
ဒီပေဟဠိလည္း ဆရာေတာ္ႀကီးဆီးေရာက္မွ အေျဖရတာပါ။ “၂း၀၀နာရီကတည္းက ႏိုးေနတာဗ်ာ။ ၂း၃၀နာရီကတည္းက ေမွ်ာ္ေနတာဗ်ာ”လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူမွ ဆရာေတာ္ႀကီးလည္း ဆႏၵေစာေနပံုရပါတယ္။ သမာဓိအားေကာင္းတဲ့သူျဖစ္ေလေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဆႏၵေတာ္ေၾကာင့္ တံခါးေတာ္က ဂေလာက္ဆိုၿပီး ပြင့္သြားရတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အလင္းတန္းေတြကေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ကရုဏာအလင္းဓာတ္ေတြ ျဖစ္မွာပါ။ စာေရးသူအေပၚ ရင္ဝယ္သားလို ၾကင္နာေတာ္မူတဲ့ ကရုဏာဓာတ္ေတြက အလင္းတန္းေတြအျဖစ္ စာေရးသူအေပၚ ျဖန္႔က်က္ေပးထားတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက အရွိန္အဝါႀကီးမားပါတယ္။ အေနရိုးၿပီး ဘြင္းဘြင္းရွင္းရွင္း ေျပာတတ္ေပမယ့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတြေၾကာင့္ အရွိန္အဝါ ႀကီးမားတာပါ။
ဆရာေတာ္ႀကီးေရွ႕ေမွာက္မွာ စာေရးသူ ႏွစ္ႀကိမ္ႏွစ္ခါ အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါက ေရေႏြးဓာတ္ဘူးငွဲ႔ရာမွာ ထိပ္ကဘုသီးကိုမႏွိပ္ဘဲ ေရေႏြးငွဲ႔မိတာပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီး သတိေပးမွ သတိျပန္ရတာပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဖူးေျမာ္ရလို႔ ဝမ္းသာစိတ္ေၾကာင့္ သမာဓိေတြ ပ်က္ျပယ္သြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ပိုဆိုးပါတယ္။ ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ဳိးေတာင္ တန္းေအာင္မဆိုႏိုင္လုိက္တာပါ။ “ဂုဏဝိသိ႒ျဖစ္ေသာ ဆရာသမားတို႔အား”ေနာက္ပိုင္း မဆက္ႏုိင္ဘဲ ရပ္ေနလို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေထာက္ေပးမွ သတိရလိုက္တာပါ။
ကမၻာေက်ာ္ႀကီးလည္း ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ဳိးေတာင္ မရရွာပါဘူးလို႔ အေျပာခံရေတာ့မွာပါပဲေနာ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ဝိပႆနာသမားအစစ္ႀကီးပါ။ ဝိပႆနာတည္းဟူေသာ ဓေမၼာသဓ(တရားေဆး) မွီဝဲေနရင္ အရာရာျပည့္စံုၿပီလို႔လည္း ယံုၾကည္ထားပံု ရပါတယ္။ သမားေဆးဆိုလို႔ တိုင္းရင္းေဆး တိုင္းျခားေဆး ဘယ္ေဆးကိုမွ မမွီဝဲလုိ႔ပါပဲ။ ေရေတာင္ တစ္ေန႔ေလးခါပဲ ေသာက္ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားကပ္လွဴထားတဲ့ ေသာက္ေတာ္ေရကို (စြန္႔တဲ့အခါမွ) ေသာက္ေတာ္မူတာပါ။ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရက်မဟုတ္ဘဲ ေသာက္ေရသက္သက္ကို ေသာက္ေတာ္မမူပါဘူး။ တစ္ခါေသာက္ရင္ေတာ့ အဝေသာက္တယ္လို႔ မိန္႔ပါတယ္။
ေရဓာတ္လုိအပ္ေသးေၾကာင္း၊ ေရမ်ားမ်ားဘုဥ္းေပးသင့္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေတာ့ “အရွင္ဘုရားက လူကို ေရေဖာေဖာတာ ျမင္ခ်င္လုိ႔လား၊ ေရေသာက္မ်ားရင္ ေရေဖာေဖာတတ္တယ္ဗ်၊ ေရေသာက္ရမွာလည္း ပ်င္းတယ္ဗ်”လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ကပၸိယကိုခင္ေမာင္ဝင္းထံမွ ၾကားရသည္မွာ ဆရာေတာ္ႀကီး ဝမ္းသြားတဲ့အခါ စျမင္းပါေၾကာင္းပါပဲ။ ဒါဟာ ေရေသာက္နည္းတဲ့ လကၡဏာပါ။ အထိုင္မ်ားတယ္၊ ရာသီဥတုပူျပင္းတယ္၊ ေရေသာက္နည္းတယ္၊ အစာမၾကဘူး၊ ဝမ္းခ်ဳပ္တယ္၊ စျမင္းပါတယ္၊ ဒါေတြဟာ အေၾကာင္းႏွင့္အက်ဳိး ဆက္စပ္ေနပံုေတြပါပဲ။
ဆရာေတာ္ႀကီးက မနက္စာ အရုဏ္ဆြမ္းလည္း မဘုဥ္းပါ။ ေန႔ဆြမ္းတစ္ထပ္သာ ဘုဥ္းေပးေေတာ္မူပါတယ္။
ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေတာ့လည္း မ်ားမ်ားစားစား မဟုတ္ပါဘူး။ ဆယ္လုတ္ခန္႔ပဲ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူတာပါ။
ဒီလို အစားနည္းပါးလ်က္ စျမင္းပါတာဟာ ေရဓာတ္နည္းျခင္း အထုိင္မ်ားျခင္းေၾကာင့္ဆုိတာ သိသာပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ညာဘက္မ်က္စိမွာလည္း မ်က္ရည္ေလးေတြ အုေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ မ်က္ရည္ယိုတဲ့ ေရာဂါပါ။ မ်က္စဥ္းလွဴတာလည္း မေရာက္၊ ေရာက္လည္း ခတ္မွာမဟုတ္၊ အခုလည္း မ်က္စဥ္းပါမလာသျဖင့္ မ်က္စဥ္းခတ္ဖို႔ မေလွ်ာက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။
တေပါင္းလဆန္း ၁၂ရက္ေန႔က ေဉယ်ဓမ္ပရိသတ္ကို မ်က္စဥ္းဘူးတစ္ေထာင္ လွဴလိုက္တာ ကုန္သြားလို႔ တစ္ဘူးမွ မက်န္ေတာ့တာပါ။ တစ္ဘူးစ ႏွစ္ဘူးစေတာ့ ပိုလိမ့္မယ္ထင္လို႔ မႏၲေလမွ ယူမလာခဲ့ပါ။ အခုေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ေသခ်ာေလွ်ာက္ထားၿပီး ကပ္လွဴဖို႔ေတာင္ မ်က္စဥ္းမက်န္ေတာ့ပါ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
