၀ီရသူ

ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၂၀-ခ)

“ရဟႏၲာဟူသည္”
သီဟိုဠ္ေခတ္လည္း အရွင္ဘုရားေလ့လာဖူးတာပဲေလ။
ပရိယတၱိစာသင္ေနတာေတြ ရဟႏၲာေတြခ်ည္းပဲ အရွင္ဘုရားေရ။
ရဟႏၲာက ရဟႏၲာတစ္မ်ဳိး မဟုတ္ဘူး အရွင္ဘုရားရဲ႕။
အရွင္ဘုရား လုပ္တဲ့စိတ္ကေလးကို သတိပိုးထားလုိက္တာပဲေလ။
သတိပိုးထားရင္ အရွင္ဘုရားလည္း မလုပ္ပါနဲ႔။
တပည့္ေတာ္တို႔ ေဘးကလည္း လုပ္လို႔မရပါဘူး။
သူ သတိကပဲ ပယ္စရာရွိတာ ပယ္သြားမွာပဲေလ။
ဖြင့္စရာရွိတာလည္း သူ ဖြင့္ေပးသြားမွာပဲေလ။
ေအး – သိစရာရွိတာလည္း သူပဲ မဟုတ္လား။
မဂ္ဆုိက္ဖိုလ္ဆုိက္လည္း သူလုပ္တာဘုရား။
တပည့္ေတာ္တုိ႔လုပ္တာမွ မဟုတ္ဘဲနဲ႔။
တပည့္ေတာ္တုိ႔က ဘာလုပ္လုပ္ အမွတ္ကေလး ပုိ႔ထားလုိက္ရံုပဲ။
အဲဒီေတာ့ အရွင္ဘုရားတို႔ အမိန္႔ရွိတဲ့အတုိင္း
စိတ္လုိက္မာန္ပါ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဘုရား။
လုပ္စရာရွိတာေတာ့ လုပ္မွာေပါ့ အရွင္ဘုရားရယ္။
သုိ႔ေသာ္ စြဲက်န္မေနရစ္ဘူးေပါ့။
တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ ဆုိင္းဝိုင္းႀကီးနဲ႔ ဥပမာေပးထားတာ။
ဆုိင္းဆရာ လက္သံေျပာင္ပံု၊
လက္က်လက္န အရွင္ဘုရားတုိ႔ ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။
ေရွ႕ကေခါက္တုိင္း ေနာက္က အၿမဲပိတ္သေနာ္။
ေနာက္ပိတ္ေကာင္းရင္ အရွင္ဘုရား လက္သံေျပာင္တာပဲ။
သူ႔ရဲ႕ လက္က်လက္န ေကာင္းတာပဲ။
ေရွ႕ကတီးတုိင္း ေနာက္က ပိတ္တယ္ဘုရား။
အခုလည္း ဘုရားတပည့္ေတာ္တုိ႔က အာရံုနဲ႔ေတြ႔လုိ႔ အတုိက္ခံတာ။
ေနာက္က အပိတ္ရွိရမွာေနာ္။
အပိတ္ အလိုဆံုးပဲဘုရား။
ေသခါနီး ကိုယ့္စိတ္ကေလးနဲ႔ကုိယ္ ေသႏိုင္ေအာင္သာ။
တဏွာစိတ္နဲ႔ မေသဘူးေပါ့။
ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကို ေသမယ္ေပါ့။
အဲသလိုလုပ္လုိ႔ အရွင္ဘုရားေရ …
လူမွလူဆို ခုနစ္ဘဝထက္ မပိုဘူး အရွင္ဘုရားရ။
အခု ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔ အရွင္ဘုရားတုိ႔က
ဘယ္ႏွစ္ကမၻာမွန္းလည္း မသိဘူး။
ဘယ္ႏွစ္ဘဝမွန္းလည္း မသိဘူး။
ဘာျဖစ္လို႔တုန္း …
ေသခါနီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစိတ္ကို အာရံုမ်ားနဲ႔ ေရာက္သြားလို႔။

“တံခြန္တုိင္လမ္းခြဲ”
ရန္ကုန္တုန္းက မြန္ဒကာမႀကီး၊
သူကေတာ့ ေယာဂီအၿမဲဝတ္တယ္ အရွင္ဘုရားေရ။
နဝဂၤသီလ အၿမဲယူတယ္ အရွင္ဘုရားေရ။
အဓိ႒ာန္အၿမဲဝင္တယ္ အရွင္ဘုရားရဲ႕။
သူ႔စိတ္ကို မွန္းၾကည့္ေပါ့ဘုရား။
ဘယ္ေလာက္ရင့္မလဲဆိုတာ။
ေလးဆယ္ကေန ေျခာက္ဆယ္အထိ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္။
ေသခါနီးက်ေတာ့ ေဝဒနာမေက်ာ္ႏိုင္လုိ႔
သတိလြတ္ၿပီဆုိေတာ့ အမဲသားစားခ်င္လုိ႔တဲ့ အရွင္ဘုရား။
အမဲသားခ်က္ေကၽြးစမ္းပါ။
တ-ၿပီး ေသသြားတယ္အရွင္ဘုရားေရ။
ေလးဆယ္ေအာက္တုန္းက သူ ဘယ္ေလာက္စြဲခဲ့မွန္းမွ မသိတာ။
(မရဏာသႏၷအခါ အေရးႀကီးပါတယ္ဘုရား။)
အင္း – အေရးအႀကီးဆံုး။
ေသခါနီး ေနာက္ဆံုးစိတ္ဟာ အရွင္ဘုရား
မလႊကုန္း၊ မလႊကုန္း။
အရွင္ဘုရားတုိ႔ မႏၲေလးက်ေတာ့
တံခြန္တုိင္၊ တံခြန္တုိင္။
တံခြန္တုိင္က လမ္းခြဲတာ မဟုတ္ဘူးလား။
အဲ တံခြန္တုိင္ေၾကာင့္။
ေသခါနီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစိတ္ဟာ။
(လမ္းဆံုေပါ့ဘုရား)
အဲဒီက လမ္းခြဲေပးမွာေနာ္။
အဆြဲေကာင္းတဲ့ဘက္ ပါသြားမွာ။
အဲဒီေတာ့ အရွင္ဘုရား
မဘသအေၾကာင္းေတြ၊
ဟို-ဒီ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ ေျပာခဲ့တာနဲ႔
အရွင္ဘုရားရႈမွတ္တာနဲ႔
ဘယ္ဟာက မ်ားမယ္ထင္တုန္း။
(ေျပာခဲ့တာေတြက မ်ားပါတယ္ဘုရား)
ဟိုဘက္က အားေကာင္းေနေတာ့ ဆြဲရင္ ဘယ္ဘက္ပါမယ္ထင္တုန္း။
အခုခ်ိန္ထိေတာ့ သတိရွိတာကုိးဘုရား။
ေဝဒနာမွ မျဖစ္ေသးဘဲနဲ႔။
ေဝဒနာျပင္းထန္လာလို႔
အဲဒီေနာက္ဆံုးစိတ္လည္း
ေသခါနီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစိတ္က
အေရးႀကီးတယ္ဆိုရင္ ခုကတည္းက
ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ပံုစံျဖစ္ေအာင္
သတိနဲ႔ ပံုစံခ်ထားေလ။
ေသခါနီးေလးက်မွေတာ့ သူက အာရံုမ်ားေနၿပီ။
ဒီက အာရံုနည္းေနရင္
သူတုိ႔ဆြဲရာ ေရာက္ရမွာေပါ့။
ကိုယ္က အားေကာင္းေနရင္ေတာ့ အရွင္ဘုရား
ကိုယ္ဆြဲရာ သူပါမွာေလ။
အင္း – အင္း-
ဒါပဲ ဒါ ခဏိကတရားပဲ။”
သာဓု- သာဓု- သာဓုပါဘုရာ။
ဆရာေတာ္ႀကီး သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ။
က်န္းမာခ်မ္းသာစြာ သာသနာျပဳႏိုင္ပါေစ။
တရားထူးတရားျမတ္မ်ား ရရွိပါေစ။

တပည့္
ဝီရသူ
9.4.2022