၀ီရသူ

(အခ်ိိန္အခါ သင့္ေတာ္သျဖင့္ ျပန္တင္ေပးလိုက္ရပါသည္။ ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားဟူသည္ ဘာမွ်မဟုတ္ပါ ဟု ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏိုင္သည့္ ႏိုင္ငံေရးမ်က္စိမ်ဳိး ရွိမွသာလွ်င္ အလိမ္အညာမခံရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

အစုိးရေကာင္းတစ္ရပ္ကို တင္ေျမႇာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္အဆင့္ဆင့္ကို ေမာင္းႏွင္ႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္ကိုရည္ရြယ္၍ ဝီရသူ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာ အတုိက္အခံလုပ္ေနပါသည္။ ျပည္သူူအေပါင္း ႏိုင္ငံေရးဗဟုသုတ ရရွိႏိုင္ပါေစ…။)

ဝီရသူ (မစိုးရိမ္)
11.12.2017
7:43 PM
——————————————————————–

စာေရးသူ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွ ျပန္လာစဥ္က ျဖစ္သည္။ မီဒီယာမ်ားမွာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရခဲ့ၾကသူမ်ား သတင္းက ထိပ္တန္းသတင္းျဖစ္ေန၏။
ကုိေပၚ(မင္းကုိႏုိင္)တုိ႔အဖြဲ႕ လြတ္သည္။ ဦးခြန္ထြန္းဦး(SNLD)တုိ႔ လြတ္သည္။ လႊင့္၍မဆုံး အလြမ္းသယ္၍ မဆုံး အားရေက်နပ္ဖြယ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာသတင္းမ်ား ၿပီးဆုံးျငိမ္သက္သြားသည့္အခါ ေရႊညဝါသတင္းက ထိပ္တန္းသတင္း ျဖစ္လာေပသည္။ ေရႊညဝါဆရာေတာ္ကုိ တရားပြဲပိတ္သည့္အျပင္ ေက်ာင္းတုိက္မွ ႏွင္ထုတ္ပစ္သည့္သတင္း ျဖစ္၏။ ေနာက္ဆုံးသတ္မွတ္ရက္ပါ ထုတ္ျပန္ထားျခင္းျဖစ္၏။
တရားပြဲပိတ္ထားသည့္ကာလအတြင္း မႏၲေလးNLDရုံးဖြင့္ပြဲတစ္ခုမွာ ၾသဝါဒသြားေပးေသာေၾကာင့္ ဆက္လက္ အေရးယူခံရျခင္းျဖစ္၏။
ျပည္သူမ်ားက သနားၾက ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားက မေက်နပ္ၾက။ အထူးသျဖင့္ ကုိေပၚ(မင္းကုိႏုိင္) တုိ႔အဖြဲ႕က လုံးဝမေက်နပ္ၾကေပ။ ေရႊညဝါဆရာေတာ္ လုံးဝအထြက္မခံႏုိင္ဘူး။ ခံခ်မည္။ ခံတုိက္မည္ဟုဆုိကာ ဦးသန္႔အေရးအခင္းကဲ့သုိ႔ပင္ အမွန္တရားကုိ ဖက္တြယ္ထားခဲ့ၾကေလ၏။ ထုိစဥ္က ေရႊညဝါဆရာေတာ္သည္ ကမၻာေက်ာ္ ဟီးရုိးတစ္ပါးျဖစ္ေနခဲ့ေလ၏။
တစ္ခုေသာ ညအခါ၌ ကုိရဲရင့္ေက်ာ္(YYK)တုိ႔ ေက်ာင္းသားေဟာင္းတစ္သုိက္ စာေရးသူထံသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ ၾက၏။ ေရႊညဝါဆရာေတာ္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ စာေရးသူ၏ သေဘာထားကုိ ကုိေပၚ(မင္းကုိႏုိင္)က ေမးခုိင္း၍ လာရေၾကာင္းဆုိလာ၏။ ထုိစဥ္၌ စာေရးသူသည္ ဖုိးသူေတာ္အဝတ္ျဖင့္ပင္ ရွိပါေသး၏။ သကၤန္းပင္ ဝတ္ခြင့္မရေသးေပ။
စာေရးသူက ေျပာလုိက္ပါသည္။
“ေရႊညဝါဆရာေတာ္ ရုိးသားဖုိ႔လုိတယ္။ လက္ရွိသူေနထုိင္တဲ့ သာဓုေက်ာင္းက မဟနပုိင္တဲ့ ေက်ာင္းဆုိတာ ေရႊညဝါဆရာေတာ္က ထုတ္ေဖာ္ေျပာရမွာ။ မဟနပုိင္တဲ့ေက်ာင္းမွာ မဟန မႀကဳိက္တာလုပ္ရင္ ထြက္ရမွာပဲ။ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ႏိုင္ငံပုိင္ေက်ာင္းတုိက္ေနထုိင္သူတုိ႔အနက္ မိန္းမႏွင့္ ၿငိစြန္းလုိ႔ ထြက္ရတာေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။ အဓမၼဝါဒထူေထာင္လုိ႔ ထြက္ရတာေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။”
ကုိဝုိင္ဝုိင္ေကတုိ႔ မ်က္လုံးျပဴးသြားၾကေလသည္။ ကမၻာႀကီးႏွင့္တစ္ျခားစီျဖစ္ေနေသာ အေတြးအျမင္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္တည္း။
ဆက္လက္၍ ကုိဝုိင္ဝုိင္ေကက ေလွ်ာက္ထားသည္။
“တစ္ကမၻာလုံးက ေရႊညဝါမွ ေရႊညဝါျဖစ္ေနလုိ႔ ဘယ္သူကမွ အမုန္းမခံခ်င္ၾကဘူးျဖစ္ေနတယ္” ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။
“ဒါဆုိရင္ က်ဳပ္ကုိ မီဒီယာႏွင့္ ခ်ိတ္ေပး က်ဳပ္ေျပာမယ္။ က်ဳပ္အမုန္းခံမယ္” ဟု စာေရးသူက ေျပာေသာ္လည္း ခ်ိတ္ဆက္မေပးၾကေပ။
စာေရးသူသည္ လူ႔ျပည္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ခါစ သကၤန္းပင္ မစည္းရေသးခ်ိန္ျဖစ္၍ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မရွိေပ။
ေရႊညဝါဆရာေတာ္က အမွန္အတုိင္းမေျပာဘဲ ထိမ္ခ်န္ထားသည့္အျပင္ မဟန ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ေခၚသည့္အခါ သူ႔ဘက္ကသည္းခံသေယာင္၊ ပရိသတ္ႏွင့္ေတြ႕သည့္အခါ သူ႔ဘက္က သေဘာထားႀကီး သေယာင္၊ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ေတြ႕သည့္အခါ သူ႔ဘက္က ေမတၱာႀကီးသေယာင္၊ ဒကာ ဒကာမမ်ားႏွင့္ ေတြ႕သည့္အခါ အႏုိင္က်င့္ခံေနရသေယာင္ ငုိျပေနေလေတာ့၏။
တစ္ေလာကလုံးက သူ႔ကုိသနားၾက၊ ၾကည္ညုိၾက၊ ေလးစားၾက။ အားက်ၾကႏွင့္ သူသည္ သူရဲေကာင္းႀကီး တစ္ဆူ ျဖစ္ေနေလေတာ့၏။ ေရႊညဝါေခတ္ဟုပင္ ဆုိၾကရေပမည္။
စာေရးသူသည္ မ်က္ေမွာက္ႏုိင္ငံေရးကုိ သုံးသပ္ၾကည့္မိေလသည္။ ၂၀၁၀ မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ(အတုအေယာင္) က်င္းပသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးသိန္းစိန္ သမၼတျဖစ္လာသည္။ ၂၀၁၁ ျမစ္ဆုံအေရးအခင္းမွာ ျပည္သူ႔ဆႏၵ လုိက္ေလ်ာသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ၂၀၁၂ ႏွစ္ဆန္းပုိင္းမွာ အေထြေထြ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ သည္ပုံအတုိင္းဆုိလွ်င္ ဒီမုိကေရစီ ပ်ဳိးပင္ေလး အေညွာင့္ထြက္ၿပီး အညြန္႔ေပါက္ၿပီဆုိရမည္ျဖစ္၏။ ခက္ရာခဲဆစ္ ထြက္ေပၚလာရေသာ ဒီမုိကေရစီပ်ဳိးပင္ေလး အညြန္႔ခ်ဳိးမခံႏုိင္ပါ။ ေရႊညဝါအေရးအခင္းေၾကာင့္ အညြန္႔က်ဳိးသြားမည္ကုိ စုိးရိမ္မိေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲသုိ႔ စတင္ဝင္ေရာက္ခဲ့ရေလေတာ့၏။
ေရႊညဝါဆရာေတာ္၏ ဖုန္းနံပါတ္ကုိ စတင္ စုံစမ္းသည္။ သီတဂူၾကယ္တစ္ပြင့္ အရွင္ပညာနႏၵထံမွ ရခဲ့၏။ ေရႊညဝါဆရာေတာ္ထံ ဖုန္းဆက္သည့္အခါ ဝမ္းသာေန၏။ သူ႔အနားမွာ မည္သူမွ်မရွိေတာ့ေၾကာင္း၊ အခုလုိ အထီးက်န္ေနခ်ိန္မွာ ဖုန္းဆက္ေဖာ္ရ၍ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း မိန္႔ရွာ၏။
စာေရးသူက “သာဓုေက်ာင္းတုိက္ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ေက်ာင္းျဖစ္တယ္ဆုိတာ အမ်ားျပည္သူသိေအာင္ ခ်ျပမွျဖစ္မယ္။ ျပည္သူေတြ ဘာမွမသိဘဲ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ ျပစ္မွားေန ၾကတာ အကုသုိလ္ႀကီးတယ္” ဟု ေလွ်ာက္ထားသည့္အခါ ေရႊညဝါဆရာေတာ္က သာဓုေက်ာင္းတုိက္ဟာ မဟနပုိင္ျဖစ္သည္ဆုိသည္မွာ အေထာက္အထားမရွိေၾကာင္း ေျပာေနပါသည္။ ထုိအခါ စာေရးသူက မစုိးရိမ္တုိက္(ေဟာင္း)ပါဠိနယူပေဒသေက်ာင္းမွ သက်သီဟေအာင္သြားေသာ ဆရာေတာ္ဦးဉာဏဝရာဘိဝံသအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားရေလသည္။
ဆရာေတာ္ ဦးဉာဏဝရာဘိဝံသသည္ သာဓုေက်ာင္းမွာ စာသင္တုိက္ဖြင့္ပါသည္။ သာဓုေက်ာင္းသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ေက်ာင္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္အျပည့္အဝရလွ်င္ေသာ္မွ အာမခံခ်က္ အျပည့္အဝ မရႏုိင္ဟုဆုိကာ သာဓုတုိက္မွ ခြဲထြက္သြားခဲ့ဖူးသည့္ သာဓကျဖစ္ပါသည္။ ထုိအခါမွ ေရႊညဝါဆရာေတာ္ ၿငိမ္က်သြားပါသည္။
မၾကာမီအခ်ိန္တြင္ ကုိေပၚ(မင္းကုိႏုိင္)က စာေရးသူထံ ဖုန္းဆက္ပါသည္။ ေရႊညဝါဆရာေတာ္ ေက်ာင္းတုိက္မွ ထြက္ေတာ့မည္။ စည္ကားသုိက္ၿမဳိက္စြာ လုိက္ပုိ႔ခ်င္သည္။ စာေရးသူ႔သေဘာထားကုိ သိခ်င္သည္ဟု ေလွ်ာက္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
စာေရးသူက “ကေလကေခ်မွ မဟုတ္တာဗ်ာ။ တုိင္းျပည္အတြက္ ေပးဆပ္ထားတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး အညတရပုံစံနဲ႔ ထြက္ခြါသြားရတာေတာ့ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။ ပုိ႔ၾကပါ။ ဦးဇင္းလည္း သဝဏ္လႊာေရး ေပးလုိက္ပါ့မယ္။ ေရွ႕ေလကာမွန္မွာ ကြန္ပ်ဴတာစာစီၿပီး ကပ္ထားပါ” ဟု ျပန္ေျပာလုိက္၏။
ကုိေပၚ(မင္းကုိႏုိင္)က “ဗီႏုိင္းေတြ ေပၚေနပါၿပီဘုရား ဗီႏုိင္းနဲ႔ေရးၿပီး ခ်ိတ္ဆြဲေပးပါ့မယ္” ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။
စာေရးသူက ပထမဦးဆုံး သဝဏ္လႊာေရးေပးလုိက္ေလသည္။ “အေကာင္းေျပာင္းတာ မဟုတ္ေပမယ့္ အေျပာင္းေကာင္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္”
“ေဝႆႏၲရာ နန္းစြန္႔ျခင္းဟာ ေဝေနယ်ေတြအတြက္ ေရႊညဝါေက်ာင္းစြန္႔ျခင္းဟာ တုိင္းျပည္အတြက္” စသည္တုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။
စာေရးသူ ရန္ကုန္ေရာက္သည့္အခါ ဝါးတဲေက်ာင္းေလးမွာ သီတင္းသုံးေသာ ေရႊညဝါဆရာေတာ္အား ဖူးေျမွာ္ကန္ေတာ့ခဲ့ဖူးပါသည္။
ထုိအခါ ေရႊညဝါဆရာေတာ္က “ငါ့ပြဲကလွေနတာကြာ ဝီရသူဝင္လာမွ ပြဲသိမ္းသြားတာ နာတယ္ကြာ” ဟု ရယ္ကာေမာကာ ဟာသေႏွာ၍ မိန္႔ျမြက္ခဲ့ေသးေၾကာင္း စာေရးသူ၏ေက်ာင္းသား ေမာင္အဂၢျပန္ေျပာျပမွ သိရေလသည္။
ေရႊညဝါအေရးအခင္းက ေၾကာက္စရာ။ ႏုနယ္ေသာ ဒီမုိကေရစီ အၾကမ္းဖက္ခံရႏုိင္၏။ ၈၈ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေရႊညဝါဆရာေတာ္ကုိ ဦးသန္႔အေလာင္းလုသလုိ ဖက္တြယ္ထားၿပီး အစုိးရကုိ ခံခ်မည္ဟုဆုိကာ ေက်ာင္းတုိက္ထဲမွာ တပ္စြဲထား၏။ မီဒီယာမ်ားက ေျမွာက္ပင့္ေပးေန၏။ ျပည္သူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ အထိမ္းအကြပ္မဲ့စြာ ျပစ္မွားေနၾက၏။
သူေတာ္ေကာင္းႀကီး
သူရဲေကာင္းႀကီး
သုခမိန္ႀကီးကား ကြမ္းေလးၿမဳံ႕လုိက္ ဒူးေလးနန္႔လုိက္ႏွင့္ ေလာကႀကီးကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အသုံးခ်ေနေလ၏။
ဤသုိ႔ ႏုိင္ငံလည္း နစ္နာ၊ ျပည္သူလည္း အျပစ္ႀကီး၊ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားလည္း သိကၡာက်၊ တုိင္းျပည္လည္း ေနာက္ျပန္လွည့္ႏုိင္သည့္ ေရႊညဝါအေရးအခင္းႀကီးတစ္ခုလုံးကုိ ဖန္းတီးသူ ဒါရုိက္တာမွာ ေရႊညဝါဆရာေတာ္ ဦးပညာသီဟပင္ျဖစ္ေလသည္။
ျပည္သူငတ္လွ်င္ ဘဝပ်က္မည္။ ဖာျဖစ္မည္။
(ေရႊညဝါ ေက်ာင္းတုိက္မွထြက္ခြာလွ်င္ တုိက္ႏွင့္တာႏွင့္ တစ္ထီးတစ္နန္း ေနရမည္။)
ထုိသုိ႔ေသာ ေခတ္ဆုိးႀကီးကုိ ဇြတ္မတုိးေစလုိေသာေၾကာင့္ စာေရးသူအမုန္းခံခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
စာေရးသူမွာ ထာဝရရန္သူ ထာဝရမိတ္ေဆြဟူ၍ မရွိပါ။ ထာဝရျပည္သူသာ ရွိပါသည္။
ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
7.4.2015 PM 5:12