ျမဝတီႏွင့္ ဆဗၺဂၢီတစ္သုိက္ သိေစရန္
သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဒု႒ဂါမဏိတရားေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တစ္ဖက္သက္ရပ္တည္ကာ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ျပစ္မွားေစာ္ကားေနတဲ့ ျမဝတီတဏွာရူးႀကီးႏွင့္ ထမီၿခဳံဆဗၺဂၢီမ်ား သိေစရန္ မဟာဝံသလာ သီဟုိဠ္ရဟႏၲာတုိ႔၏ အဆုံးအျဖတ္သည္ ေထရဝါဒပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္ အညီျဖစ္ေၾကာင္း က်မ္းဂန္သာဓက ကုိးကားျပပါမယ္။
ပါဏာတိပါတႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ အပၸသာဝဇၨ(အျပစ္ေသး)၊ မဟာသာဝဇၨ(အျပစ္ႀကီး)အဆုံးအျဖတ္ကုိ ဂုဏ္ေက်းဇူးႏွင့္ တုိင္းတာရပါတယ္။
ဂုဏ္ေက်းဇူးမရွိေသာ တိရစၧာန္မ်ားဆုိလွ်င္ အျပစ္မႀကီးပါ။ ဂုဏ္ေက်းဇူးရွိေသာ လူ ရဟန္း အရိယာ စသည္တုိ႔ဆုိလွ်င္ အျပစ္ႀကီးပါသည္။
ဂုဏ္ဆုိသည္မွာ သီလဂုဏ္၊ သမာဓိဂုဏ္၊ ပညာဂုဏ္ကုိ ဆုိလုိပါသည္။ တိရစၧာန္တုိ႔မွာ ထုိသုိ႔ေသာဂုဏ္မ်ားမရွိေသာေၾကာင့္ တိရစၧာန္တုိ႔ကုိသတ္လွ်င္ လူသတ္သေလာက္ အျပစ္မႀကီးပါ။ လူေတြမွာ ထုိဂုဏ္မ်ားရွိေသာေၾကာင့္ လူသတ္လွ်င္ တိရစၧာန္ကုိသတ္သည္ထက္ အျပစ္ႀကီးပါသည္။
လူသတ္ရာမွာလည္း အသတ္ခံရသူမွာ သီလဂုဏ္ နည္းလွ်င္ နည္းသည့္အေလ်ာက္ အျပစ္နည္းၿပီး သီလဂုဏ္ ႀကီးမားလွ်င္ ႀကီးမားသည့္အေလ်ာက္ အျပစ္ႀကီးပါသည္။
ထုိ႔အတူ မိဘ ဆရာ စသည္တုိ႔မွာ ေက်းဇူးႀကီးမားေသာေၾကာင့္ ထုိေက်းဇူးရွင္တုိ႔ကုိ သတ္မိလွ်င္ အျပစ္ႀကီးၿပီး မိဘဆရာမဟုတ္ေသာ သာမန္လူတုိ႔ကုိ သတ္မိလွ်င္ မိဘဆရာကုိ သတ္မိသေလာက္ အျပစ္မႀကီးပါ။
သီဟုိဠ္ရဟႏၲာတုိ႔သည္ ဤပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ဒု႒ဂါမဏိမင္းႀကီးကုိ ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မင္းႀကီးသတ္ခဲ့ေသာ သူမ်ားတြင္ သရဏဂုံႏွင့္ ငါးပါးသီလတည္သူ တစ္ေယာက္သာပါသည္။ ထုိတစ္ေယာက္ကုိသာ လူသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳသည္။ ထုိတစ္ေယာက္သာ ဂုဏ္ရွိသည္။ ထုိတစ္ေယာက္သာ လူသားစာရင္းဝင္သည္။ ထုိတစ္ေယာက္အတြက္ အျပစ္ရွိသည္ဟု ဆုိလုိပါသည္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကား သရဏဂုံသုံးပါးသာ တည္သည္။ ငါးပါးသီလမတည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သီလဂုဏ္မရွိ လူမပီသ၊ ၄င္းကုိ လူတစ္ပုိင္းဟု ေခၚဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ ၄င္းကုိသတ္မိျခင္းသည္ သရဏဂုံႏွင့္ ငါးပါးသီလတည္သူကုိ သတ္မိသေလာက္ အျပစ္မႀကီးပါ။
က်န္ေသာသူမ်ားမွာ သရဏဂုံလည္းမတည္၊ ငါးပါးသီလလည္းမတည္၊ ဘာသာ သာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးေနသည့္ လူသတ္သမားမ်ား လူဆုိးမ်ား လူယုတ္မာမ်ား လူမုိက္မ်ား လူ႔အႏၶမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာဂုဏ္မွ် မရွိပါ။
၄င္းကုိ လူစာရင္းမသြင္းပါ။ တိရစၧာန္စာရင္းသာ သြင္းလုိ႔ရပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔တေတြကုိသတ္တာ လူတစ္ေယာက္ကုိသတ္သေလာက္ အျပစ္မႀကီးပါဟု ဆုိလုိပါသည္။
ေသာ ဂုဏဝိရဟိေတသု တိရစၧာနဂတာဒီသု ပါေဏသု ခုဒၵေက ပါေဏ အပၸသာဝေဇၨာ၊ မဟာသရီေရ မဟာသာဝေဇၨာ၊ ကသၼာ ပေယာဂမဟႏၲတာယ။ ပေယာဂသမေတၱပိ ဝတၳဳမဟႏၲတာယ။
ဂုဏဝေႏၲသု မႏုႆာဒီသု အပၸဂုေဏ ပါေဏ အပၸသာဝေဇၨာ၊ မဟာဂုေဏ မဟာသာဝေဇၨာ။
သရီရဂုဏာနံ ပန သမဘာေဝ သတိ ကိေလသာနံ ဥပကၠမာနဥၥ မုဒုတာယ အပၸသာဝေဇၨာ။
တိဗၺတာယ မဟာသာဝေဇၨာတိ ေဝဒိတဗၺံ။
(ဒီ၊ ႒၊ ၁။ ၆၈-၆၉)
ထုိ႔အတူ တရားနာ ပရိသတ္အားေလ်ာ္စြာ တရားဓမၼမ်ားကုိ ေဟာၾကားျခင္းသည္ ထိေရာက္ေသာ အက်ဳိးကုိ ရရွိေစပါသည္။
မဂၤလာဆြမ္းကပ္မွာ တဏာကၡယ(တဏွာကုန္ရာနိဗၺာန္)တရား ေဟာၾကားလွ်င္ မထိေရာက္ပါ။
တံငါရြာမွာ ပါဏာတိပါတာ ေဝရာမဏိ(သီလဂုဏ္ေက်းဇူး)တရား ေဟာၾကားလွ်င္ အဇၥ်ာသယ(အလုိဆႏၵ)ႏွင့္ မညီပါ။
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကုိ လင္က်င့္ဝတ္ မယားက်င့္ဝတ္ ေဟာၾကားလွ်င္ အားေပးအားေျမွာက္ ျပဳရာေရာက္ပါသည္။
အဖုိးအဖြားမ်ားကုိ သားသမီးက်င့္ဝတ္ ေဟာၾကားလွ်င္ မထူးျခားႏုိင္ပါ။ စစ္သူႀကီးကုိ စစ္သူႀကီးႏွင့္ထုိက္တန္သည့္တရား ေဟာၾကားရပါသည္။ စစ္သားကုိ စစ္သားႏွင့္ထုိက္တန္သည့္တရား ေဟာၾကားရပါသည္။ ထုိ႔အတူ အခ်ိန္ကာလဆုိတာလည္း ရွိပါသည္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ ဒု႒ဂါမဏိမင္းကဲ့သုိ႔ သံသယ ကုကၠဳစၥမ်ား ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္ပါသည္။ ဤသည္ကုိ ရည္ရြယ္၍ ေဟာၾကားျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကုိ ဘုရားတရားေတာ္ႏွင့္အညီ အားေပးႏွစ္သိမ့္၍ သက္သာရာရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရွိပါသည္။ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ တာဝန္လည္း ရွိပါသည္။
ဤသုိ႔ေသာအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ မိမိအသုိင္းအဝုိင္းမွာသာ တစ္ဖက္သတ္ရပ္တည္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခုတည္းျဖင့္ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ျပစ္မွားေစာ္ကားေနၾကေသာ ျမဝတီ တဏွာရူးႀကီးႏွင့္ ထမီၿခဳံဆဗၺဂၢီတစ္သုိက္ကုိ သီတဂူ ရဟန္းပ်ဳိေလးမ်ားက ကန္႔ကြက္ ရႈတ္ခ်သည္မွာ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္ပါသည္။
အျမင္မတူတာတစ္ခုတည္းႏွင့္ ေထရ္ႀကီးဝါႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား သီလဂုဏ္ သမာဓိဂုဏ္ႀကီးမားသည့္ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ ျပစ္မွားမည္ဆုိလွ်င္ ေထရဝါဒသာသနာေတာ္မွ ႏႈတ္ထြက္လုိက္ပါ။
ေထရဝါဒသာသနာေတာ္မွာ ေနမည္ဆုိလွ်င္ေတာ့ တဏွာရူးျခင္း၊ ထမီၿခဳံျခင္းတုိ႔ကုိ ေရွာင္ၾကဥ္၍ ဘုရားသားေတာ္အခ်င္းခ်င္း အတြင္းမီးအျပင္မထုတ္ျခင္း၊ အျပင္မီးအတြင္းမသြင္းျခင္း စသည့္က်င့္ဝတ္ကုိ လုိက္နာကာ စည္းလုံးညီညြတ္စြာ ေနသင့္ပါေၾကာင္း အရူးဗုံေျမွာက္ ေပါက္တက္ကရ သူမ်ားေျမွာက္ေပးတုိင္း ဟုိဟာတက္ေအာင္ကျခင္းျဖင့္ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိး သာသနာ့အက်ဳိး တစ္မ်ဳိးသားလုံးအက်ဳိး စသည့္အက်ဳိးတရားမ်ား ပ်က္ျပားေအာင္ မလုပ္သင့္ပါေၾကာင္း ေဒတာေတြခ်ျပ၍ အေသအခ်ာ ျမြက္ဟလုိက္ပါသည္။
ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
22.11.2017
PM 6:09
