ၿပဳိင္ပြဲဝင္ကဗ်ာမ်ား (၁၁)
“ျပဳသမွ်ႏုရမတဲ့လား”
ဒို ့သာသနာ
စိုရိမ္ေရ အမွတ္က
တိုးသထက္ တိုးလို ့
တက္ခဲ့ၿပီိ။
မြတ္အေပါင္းကလည္းရက္စက္
ခြတ္ေဒါင္းကလည္းဖ်က္နဲ ့
အပ်က္ပ်က္ေတြၾကားမွာ
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ရင္း
သာသနာလိုလားသူတို ့
ရတက္မေအးႏိုင္ရွာၾက။
ဘုရားလည္းမေထာက္
တရားလည္းမေၾကာက္
သံဃာဆို
အေရႀကိဳေသာက္မယ့္
တိုင္းတပါးသာ အထင္ၾကီး
ရုပ္ဝါဒီသမားေတြကလည္း
ဝန္းက်င္မွာေတာင္
ဒု ႏွင့္ ေဒးရယ္။
ေဒါင္းအလံ
မေတာက္ပ
ေျမာင္းထဲမွာ ထိုးက်စဥ္ကေတာ့
ဂတံုးဆို ဒို ့ဘုန္းဘုန္း
တအံုးအံုးႏွင့္
ဆည္းကပ္ၾက
ႏိုင္ငံေရး သမားတို ့ရဲ ့
သဘာဝပဲေလ။
အရွင္ဘုရားတို ့ပဲ
အပူေတြ
သက္သာပါေစေတာ့ရယ္လို ့
ျပည္သူ ့အတြက္တခုတည္းနဲ႔
လမ္းေပၚတက္
သူရဲေကာင္းလုပ္
ေမတၱာသုတ္ ဖက္ဖက္ေမာေအာင္ရြတ္
စစ္လက္နက္ေတြၾကားမွာ
ေသြးေခြ်းေတြဒီးဒီးက်
ေအာင္ပြဲရခဲ့ေတာ့
သူတို ့ေတြ…။
အဲ့ဒီေန ့ကစၿပီး
အာဏာေလး လက္ထဲေရာက္
ရိုးသားမူေတြ
စ ေပ်ာက္လာခဲ့တယ္။
အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ
ေစာင့္ေရွာက္ဖို ့အေရး
မဘသမလိုဘူး
ေျပာလို ့ေျပာ။
မ်ိဳးခ်စ္ရမည့္ေခတ္
ကုန္ၿပီ ဆိုလို ့ဆို
သကၤန္းအေရၿခံဳေတြ ဆိုၿပိီလည္း
ပုတ္ခတ္ခ်င္တိုင္း ပုတ္ခတ္
ေက်းဇူးမသိတတ္တဲ့သူေတြ။
ႏိုင္ငံပိုင္ ေဒၚလာစား
DAILY ELEVEN ဂ်ာနယ္မွာ
သာသနာအပုတ္ခ်
ဘယ္တုန္းကမွ အေကာင္းမျမင္
ေန ့စဥ္ႏွင့္အမွ်
သံဃာမေကာင္းေၾကာင္းကပါေနက်။
အရွင္ဘုရားတို ့
သတိရိွၾက
အသိရိွၾက
သတိထားၾက
အသိပြားၾက။
လိုေတာ့တစ္မ်ိဳး
မလိုေတာ့ရင္ လက္ႏွီးစုတ္လို
ေဂ်ာင္မွာအထိုး ခံထားရတာက
တပည့္ေတာ္တို ့ရဲ ့ဘဝေတြ။
ဟိုကတိုက္ခိုက္
ဒီကတိုက္ခိုက္ႏွင့္
အမ်ိဳးမ်ိဳးအထိုးႏွက္ခံရင္း
အလဲလဲၿဖိဳ . ၿဖိဳခံေနရတာက
Facebook.
အမ်ိဳးသားေရး အေကာက္ေတြ။
ဘာေတြဘယ္လိုပင္
ျဖဳတ္ခ်လို ့ျပဳတ္က်က်
အဓိကအေရးအၾကီးဆုံး
ျပဳတ္က်မသြားဖို ့က
ဒို ့ရဲ ့ ႏွလံုးသားေတြ။
ၾကည့္ေလ…
အၾကမ္းဖက္ေနသူေတြက
မဘသကို စြပ္စြဲလာၾကတယ္။
လူသတ္ေနသူေတြက
မဘသကို လူသတ္သူေတြလို ့
စြပ္စြဲလာၾကတယ္။
အစြန္းေရာက္
ေနသူေတြက
မဘသကို
အစြန္းေရာက္ သူေတြလို ့
စြတ္စြဲလာၾကတယ္။
တိုင္းျပည္ဆူပူေအာင္
လုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြက
မဘသကို
တိုင္းျပည္ဆူပူေအာင္ လုပ္သူေတြလို ့
စြပ္စြဲလာၾကတယ္။
သူခိုးက
လူျပန္ဟစ္တဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ
အရွင္ဘုရားတို ့
ဘာမွနာစရာ အေၾကာင္းမရိွဘူး။
ဒို ့မ်ားလက္ထက္မွ
ရာဇဝင္ အရိုင္းခံရမတဲ့လား။
ဒို ့ေတြဟာ
သူတို ့ျပဳသမွ်တိုင္းသာ
ႏုရမတဲ့လား…။
တကၠသိုလ္
ရင္ေသြးငယ္
“ပြိုင်ပွဲဝင်ကဗျာများ (၁၁)”
“ပြုသမျှနုရမတဲ့လား”
ဒို့သာသနာ
စိုရိမ်ရေ အမှတ်က
တိုးသထက် တိုးလို့
တက်ခဲ့ပြီ။
မွတ်အပေါင်းကလည်းရက်စက်
ခွတ်ဒေါင်းကလည်းဖျက်နဲ့
အပျက်ပျက်တွေကြားမှာ
ခေါင်းငိုက်စိုက်ချရင်း
သာသနာလိုလားသူတို့
ရတက်မအေးနိုင်ရှာကြ။
ဘုရားလည်းမထောက်
တရားလည်းမကြောက်
သံဃာဆို
အရေကြိုသောက်မယ့်
တိုင်းတပါးသာ အထင်ကြီး
ရုပ်ဝါဒီသမားတွေကလည်း
ဝန်းကျင်မှာတောင်
ဒု နှင့် ဒေးရယ်။
ဒေါင်းအလံ
မတောက်ပ
မြောင်းထဲမှာ ထိုးကျစဉ်ကတော့
ဂတုံးဆို ဒို့ဘုန်းဘုန်း
တအုံးအုံးနှင့်
ဆည်းကပ်ကြ
နိုင်ငံရေး သမားတို့ရဲ့
သဘာဝပဲလေ။
အရှင်ဘုရားတို့ပဲ
အပူတွေ
သက်သာပါစေတော့ရယ်လို့
ပြည်သူ့အတွက်တခုတည်းနဲ့
လမ်းပေါ်တက်
သူရဲကောင်းလုပ်
မေတ္တာသုတ် ဖက်ဖက်မောအောင်ရွတ်
စစ်လက်နက်တွေကြားမှာ
သွေးချွေးတွေဒီးဒီးကျ
အောင်ပွဲရခဲ့တော့
သူတို့တွေ…။
အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး
အာဏာလေး လက်ထဲရောက်
ရိုးသားမူတွေ
စ ပျောက်လာခဲ့တယ်။
အမျိုးဘာသာ သာသနာ
စောင့်ရှောက်ဖို့အရေး
မဘသမလိုဘူး
ပြောလို့ပြော။
မျိုးချစ်ရမည့်ခေတ်
ကုန်ပြီ ဆိုလို့ဆို
သင်္ကန်းအရေခြုံတွေ ဆိုပြီလည်း
ပုတ်ခတ်ချင်တိုင်း ပုတ်ခတ်
ကျေးဇူးမသိတတ်တဲ့သူတွေ။
နိုင်ငံပိုင် ဒေါ်လာစား
DAILY ELEVEN ဂျာနယ်မှာ
သာသနာအပုတ်ချ
ဘယ်တုန်းကမှ အကောင်းမမြင်
နေ့စဉ်နှင့်အမျှ
သံဃာမကောင်းကြောင်းကပါနေကျ။
အရှင်ဘုရားတို့
သတိရှိကြ
အသိရှိကြ
သတိထားကြ
အသိပွားကြ။
လိုတော့တစ်မျိုး
မလိုတော့ရင် လက်နှီးစုတ်လို
ဂျောင်မှာအထိုး ခံထားရတာက
တပည့်တော်တို့ရဲ့ဘဝတွေ။
ဟိုကတိုက်ခိုက်
ဒီကတိုက်ခိုက်နှင့်
အမျိုးမျိုးအထိုးနှက်ခံရင်း
အလဲလဲဖြို . ဖြိုခံနေရတာက
Facebook.
အမျိုးသားရေး အကောက်တွေ။
ဘာတွေဘယ်လိုပင်
ဖြုတ်ချလို့ပြုတ်ကျကျ
အဓိကအရေးအကြီးဆုံး
ပြုတ်ကျမသွားဖို့က
ဒို့ရဲ့ နှလုံးသားတွေ။
ကြည့်လေ…
အကြမ်းဖက်နေသူတွေက
မဘသကို စွပ်စွဲလာကြတယ်။
လူသတ်နေသူတွေက
မဘသကို လူသတ်သူတွေလို့
စွပ်စွဲလာကြတယ်။
အစွန်းရောက်
နေသူတွေက
မဘသကို
အစွန်းရောက် သူတွေလို့
စွတ်စွဲလာကြတယ်။
တိုင်းပြည်ဆူပူအောင်
လုပ်ခဲ့တဲ့သူတွေက
မဘသကို
တိုင်းပြည်ဆူပူအောင် လုပ်သူတွေလို့
စွပ်စွဲလာကြတယ်။
သူခိုးက
လူပြန်ဟစ်တဲ့ ခေတ်ကြီးထဲမှာ
အရှင်ဘုရားတို့
ဘာမှနာစရာ အကြောင်းမရှိဘူး။
ဒို့များလက်ထက်မှ
ရာဇဝင် အရိုင်းခံရမတဲ့လား။
ဒို့တွေဟာ
သူတို့ပြုသမျှတိုင်းသာ
နုရမတဲ့လား…။
တက္ကသိုလ်
ရင်သွေးငယ်
