“ညစာဝါႏွင့္ ပ႒ာန္းက်င့္စဥ္”
(ဆရာေတာ္ဦးဝီရသူ၏ ႏွစ္သစ္ကူး အထူးလက္ေဆာင္)
စာေရးသူသည္ တစ္ေန႔လွ်င္ စာဝါႏွစ္ႀကိမ္ ပို႔ခ်တတ္ပါသည္။ စာခ်တန္း အ႒သာလိနီစာဝါကို ပင္တိုင္ထားကာ ဋီကာေက်ာ္ႏွင့္ပ႒ာန္း ႏွစ္ခုအနက္ တစ္ခုခုကိုသာ ပို႔ခ်ပါသည္။ ပ႒ာန္းစာဝါၿပီးဆုံးပါမွ ဋီကာေက်ာ္စာဝါ စတင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အ႒သာလိနီႏွင့္ ဋီကာေက်ာ္၊ သို႔မဟုတ္ အ႒သာလိနီႏွင့္ ပ႒ာန္း ဟူ၍ စာဝါႏွစ္ႀကိမ္ ေန႔စဥ္ပို႔ခ်သည္ဟု မွတ္ယူရေပမည္။ ထိုသို႔ ဋီကာေက်ာ္စာဝါ မစတင္ေသးသည့္အခါမ်ိဳး၌ ပ႒ာန္းစာဝါကို ညစဥ္ စုေပါင္းဘုရားဝတ္တက္ၿပီးခ်ိန္မွာ ညဝါအျဖစ္ ပို႔ခ်ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အႀကီးတန္းသံဃာမ်ားအား ပို႔ခ်ရျခင္းျဖစ္ကာ ဥပုသ္ေန႔မွလြဲ၍ ညစဥ္ပုံမွန္ ပို႔ခ်ရပါသည္။
ပ႒ာန္းစာဝါကို ေက်းဇူးရွင္ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၲသူရိယာဘိဝံသ (အဂၢါဘိဓဇ)၏ ပ႒ာနနယူပေဒသ(ပ႒ာန္းႏွစ္ခ်က္စု)မူျဖင့္ ပို႔ခ်ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အေမြျဖစ္သည့္အျပင္ ပ႒ာန္းေလ့လာရာ၌ လြန္စြာလြယ္ကူလွေသာ နည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာသင္သားမ်ား သေဘာေတြ႕ မေနာေခြ႕ၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ စာအုပ္ၾကည့္၍ ပို႔ခ်ျခင္း၊ ဇယားျဖင့္ ရွင္းျပျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အလြတ္ပို႔ခ်ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္ခ်က္စုဆို႐ိုး အလြတ္က်က္ခိုင္းသည္။ ညစဥ္ အလြတ္ျပန္ဆိုခိုင္းသည္။ အမ်ိဳးအစားတစ္ခုခ်င္းကို အဓိပၸါယ္ရွင္းျပသည္။ ပစၥည္းအမ်ိဳးအစားႏွင့္ ပစၥယသတၱိအမ်ိဳးအမည္မ်ားကို ယွဥ္တြဲစပ္ဆက္ေပးသည္။ ပ႒ာန္း ၂၄ပစၥည္းကို ေလာကအျမင္ ဓမၼအျမင္ျဖင့္ ေပၚလြင္ေအာင္ ေျပာျပတတ္သျဖင့္ စာသင္သားမ်ား အဘိဓမၼာတရားကို ေလးနက္စြာ ဉာဏ္သက္ဝင္သြားၾကသည္ကား ပ႒ာန္းစာဝါ၏ ရလဒ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေလသည္။
အႀကီးတန္းသံဃာမ်ားသည္ စာသင္ပ်ိဳႏုမ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ ရယ္စရာေျပာလိုက္လွ်င္ အားပါးတရရယ္တတ္ၾကပါသည္။ စာဝါလည္း ေပ်ာ္ရမည္၊ စာလည္း ေတာ္ရမည္၊ စာလည္း ရရမည္၊ စာလည္း နားလည္ရမည္၊ အနက္အဓိပၸါယ္လည္း သိရမည္၊ အက်ိဳးရွိစြာလည္း အသုံးခ်တတ္ရမည္ဆိုသည့္ ခံယူခ်က္မ်ိဳးျဖင့္ စာဝါခ်ေပးျခင္းျဖစ္ရကား စာလိုက္ေပ်ာ္၍ စာေတာ္ေသာသံဃာေတာ္မ်ား ေမြးဖြားေပးျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ေလာကႀကီးကို အဘိဓမၼာမ်က္စိျဖင့္ အၿမဲၾကည့္ဖို႔၊ လူေတြ၏စိတ္ကို အဘိဓမၼာမ်က္စိျဖင့္ အၿမဲဓာတ္ခြဲေလ့လာဖို႔ လူေတြ၏မ်က္ႏွာကို အၿမဲတန္း အကဲခတ္ဖို႔ အၿမဲတန္းတိုက္တြန္းတတ္သလို “မ်က္ႏွာတိုင္းမွာ အဘိဓမၼာရွိတယ္”ေဆာင္ပုဒ္ကို စြဲကိုင္ပို႔ခ်ေပးပါသည္။
ေက်းဇူးရွင္ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾသ၀ါဒမ်ားျဖစ္သည့္ “ဆားငံတိုင္း မယားရန္မေတြ႕နဲ႔”
“အညမညလို မက်င့္နဲ႔ သဟဇာတလို က်င့္”ဟူေသာ အဆုံးအမမ်ားကို ပ႒ာန္းအျမင္ျဖင့္ ရွင္းျပေပးပါသည္။ဆရာေတာ္ဘုရားႀကိး၏ အာေဘာ္အတိုင္း အဘိဓမၼာသေဘာတရားေပၚလြင္ေအာင္ ရွင္းျပျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။
စာဝါစသည့္အခါတိုင္း ဆယ္မိနစ္ခန္႔ ပ႒ာန္းဆို႐ိုး အလြတ္ဆိုခိုင္းပါသည္။ ထိုသို႔ ဆိုေနခိုက္ စာေရးသူက လမ္းေလွ်ာက္လ်က္ နားေထာင္ပါသည္။ ေခ်ာေမာစြာဆိုေနၾကလွ်င္ စာေရးသူက လမ္းေလွ်ာက္လ်က္ နေမာတႆ ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပါသည္။ ထစ္ေငါ့ေနလွ်င္ သို႔မဟုတ္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ျဖစ္ေနလွ်င္ ေရွ႕မွေက်ာင္းေပးကာ ျပန္ဆိုခိုင္းပါသည္။ သခၤန္းစာအသစ္ပို႔ခ်လွ်င္လည္း မိမိဆိုျပလိုက္၊ သူတို႔ႏွင့္အတူလိုက္ဆိုလိုက္၊ သူတို႔ကိုသာ ဆိုခိုင္းလိုက္ လုပ္ကာ သူတို႔အလြတ္ဆိုေနခိုက္မွာ စာေရးသူက နေမာတႆ ဂုဏ္ေတာ္ပြားလ်က္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတတ္သည္သာ မ်ားပါသည္။
စာဝါခ်သည့္ ကုသိုလ္ႏွင့္ ဂုဏ္ေတာ္ပြားသည့္ကုသိုလ္ တစ္ၿပိဳက္နက္တည္း ဆည္းပူးႏိုင္သည့္ စနစ္ေကာင္းတစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါသည္။ေဖ့စ္ဘုတ္ပရိသတ္အတြက္လည္း ပ႒ာန္းစာဝါကို Liveလႊင့္ ျပသျခင္းမ်ိဳး မၾကာခဏျပဳလုပ္ေပးပါသည္။ထိုသတင္းကို ၾကည့္ရသည့္ အဘိဓမၼာေလ့လာသူမ်ားက ၾကည္ညိဳၾက လာေရာက္ေဆြးေႏြးၾက ဖူးေျမာ္ပူေဇာ္တတ္ၾကပါသည္။ ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီးထံ အဘိဓမၼာသင္တန္းလာတက္ေသာ ရန္ကုန္မွ သင္တန္းသားမိသားစုမ်ား မစိုးရိမ္သို႔ေရာက္လာသည္မွာ ထူးျခားမႈတစ္ခုပင္။အမ်ိဳးသားေရးလည္း မပါ၀င္ ႏိုင္ငံေရးလည္း မေဆြးေႏြးဘဲ အဘိဓမၼာသေဘာတရားသက္သက္သာ ေမးေလွ်ာက္ၾကပါသည္။ “က်ဳပ္က အဘိဓမၼာဆရာႀကီးဗ်၊ လိုအပ္ခ်က္အရသာ လူဆိုးႀကိးလုပ္ေနတာ၊အဘိဓမၼာနဲ႔ ပတ္သက္တာ အားမနာတမ္း ေဆြးေႏြးလို႔ရပါတယ္” ဖိတ္ေခၚၿပီးမွ ေဆြးေႏြးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းတို႔ ေမးေလွ်ာက္သည္မ်ားကလည္း အဆင့္အတန္းျမင့္ပါသည္။ စာခ်တန္းစာဝါခ်စဥ္ ၄င္းေမးခြန္းကို ျပန္ေျပာျပရာ စာသင္သားမ်ား အံ့အားသင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ၄င္းမိသားစုကလည္း စာေရးသူထံ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာကာ န၀ကမၼအလႉေငြမ်ား ထပ္မံလႉဒါန္းသြားၾကပါသည္။
ပ႒ာန္းစာဝါၿပီးလွ်င္ စာေရးသူအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္မ်ား ျဖစ္သြားေပၿပီ။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အမ်ိဳးသားေရးလုပ္ငန္းမ်ားထဲ စိတ္ႏွစ္ထားရပါေတာ့၏။ ညဥ့္နက္သည္အထိ အလုပ္လုပ္တတ္ပါသည္။
ည ဆယ္နာရီခန္႔တြင္ လုပ္ငန္းမ်ား ခဏနားပါသည္။ ဘုရားတရားလုပ္ဖို႔ အခ်ိန္ေပးရပါသည္။ သဟာယေက်ာင္းေရွ႕မွာ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ စႀကႍေလွ်ာက္လ်က္ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ ႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ပါသည္။ ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္မ်ား ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ပ႒ာန္း႐ြတ္ရာ၌ အမ်ားတကာလို နားေထာင္ေကာင္းေအာင္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေဆာင္သည့္ အသံအေနအထားမ်ိဳးျဖင့္ ႐ြတ္ဆိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ ပစၥည္း ပစၥယုပၸန္ အေၾကာင္း အက်ိဳးစပ္ဆက္ဟန္ကို ႏွလုံးသြင္း၍ ႐ြတ္ဆိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ- ေဟတုပစၥေယာတိ တစ္ျဖတ၊္ ေဟတူ တစ္ျဖတ္ ၊ေဟတုသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ တံသမု႒ာနာနၪၥ ႐ူပါနံ တစ္ျဖတ္၊ ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ တစ္ျဖတ္အားျဖင့္ ယတိျဖတ္ခ်ိန္တိုင္း တစ္ေထာက္ရပ္ကာ ပါဠိေတာ္မ်ားအေပၚ အနက္အဓိပၸါယ္ထပ္ဆင့္လ်က္ ဆင္ျခင္ႏွလုံးသြင္း ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေႏွာက္အေတြးအေခၚ ဉာဏ္ပညာ အသိအျမင္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးေစႏိုင္သည့္နည္းလမ္း ျဖစ္ပါသည္။ လြန္စြာအက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားပါသည္။
မ႐ြတ္ခင္ နတ္ေဒဝါမ်ားကို ဖိတ္ၾကားပါသည္။ ႐ြတ္ၿပီးလွ်င္ အမွ်ေဝပါသည္။ အမွ်ေဝၿပီးမွ ေမတၱာပို႔ပါသည္။ ထိုသို႔ေမတၱာပို႔ေသာအခါ အက်ဥ္း အတို အနည္းငယ္မွ်သာ ပို႔သျခင္းမဟုတ္ေတာ့ပါ။ အက်ယ္ အရွည္ အခ်ိန္မ်ားစြာပို႔သျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အမွ်ေဝ ေမတၱာပို႔ၿပီးသည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ျပန္လည္လုပ္ေဆာင္ပါသည္။ သီးသန္႔အနားယူသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သက္ေသာင့္သက္သာ ေနခ်ိန္ဟူ၍လည္းေကာင္း လုံးဝ မရွိပါ။ အခ်ိန္ရွိသေ႐ြ႕ အမ်ိဳးသားေရး၊ မအိပ္မခ်င္း အမ်ိဳးသားေရး၊ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ အမ်ိဳးသားေရး၊ အိပ္ရာထ အိပ္ရာဝင္ အမ်ိဳးသားေရး၊ အခ်ိန္တိုင္းမွာ အမ်ိဳးသားေရးကို ေခါင္းထဲထည့္ထားၿပီး သမိုင္းေပးတာဝန္ႀကီးတစ္ရပ္အျဖစ္ တာ၀န္သိစိတ္ဓာတ္အျပည့္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ညစာဝါႏွင့္ ပ႒ာန္းက်င့္စဥ္ ၿပီးပါၿပီ။
ဝီရသူ(မစိုးရိမ္)
24.4.2020
ကမ္ဘာကျော်ဆရာတော်၏ ကမ္ဘာမကျော်သော အတွေးအခေါ်များ (၇)
“ညစာဝါနှင့် ပဋ္ဌာန်းကျင့်စဉ်”
(ဆရာတော်ဦးဝီရသူ၏ နှစ်သစ်ကူး အထူးလက်ဆောင်)
စာရေးသူသည် တစ်နေ့လျှင် စာဝါနှစ်ကြိမ် ပို့ချတတ်ပါသည်။ စာချတန်း အဋ္ဌသာလိနီစာဝါကို ပင်တိုင်ထားကာ ဋီကာကျော်နှင့်ပဋ္ဌာန်း နှစ်ခုအနက် တစ်ခုခုကိုသာ ပို့ချပါသည်။ ပဋ္ဌာန်းစာဝါပြီးဆုံးပါမှ ဋီကာကျော်စာဝါ စတင်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် အဋ္ဌသာလိနီနှင့် ဋီကာကျော်၊ သို့မဟုတ် အဋ္ဌသာလိနီနှင့် ပဋ္ဌာန်း ဟူ၍ စာဝါနှစ်ကြိမ် နေ့စဉ်ပို့ချသည်ဟု မှတ်ယူရပေမည်။ ထိုသို့ ဋီကာကျော်စာဝါ မစတင်သေးသည့်အခါမျိုး၌ ပဋ္ဌာန်းစာဝါကို ညစဉ် စုပေါင်းဘုရားဝတ်တက်ပြီးချိန်မှာ ညဝါအဖြစ် ပို့ချရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ အကြီးတန်းသံဃာများအား ပို့ချရခြင်းဖြစ်ကာ ဥပုသ်နေ့မှလွဲ၍ ညစဉ်ပုံမှန် ပို့ချရပါသည်။
ပဋ္ဌာန်းစာဝါကို ကျေးဇူးရှင် မစိုးရိမ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး ဘဒ္ဒန္တသူရိယာဘိဝံသ (အဂ္ဂါဘိဓဇ)၏ ပဋ္ဌာနနယူပဒေသ(ပဋ္ဌာန်းနှစ်ချက်စု)မူဖြင့် ပို့ချခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ မစိုးရိမ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ အမွေဖြစ်သည့်အပြင် ပဋ္ဌာန်းလေ့လာရာ၌ လွန်စွာလွယ်ကူလှသော နည်းဖြစ်သောကြောင့် စာသင်သားများ သဘောတွေ့ မနောခွေ့ကြသည်ကို တွေ့ရပါသည်။ စာအုပ်ကြည့်၍ ပို့ချခြင်း၊ ဇယားဖြင့် ရှင်းပြခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ အလွတ်ပို့ချခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။ နှစ်ချက်စုဆိုရိုး အလွတ်ကျက်ခိုင်းသည်။ ညစဉ် အလွတ်ပြန်ဆိုခိုင်းသည်။ အမျိုးအစားတစ်ခုချင်းကို အဓိပ္ပါယ်ရှင်းပြသည်။ ပစ္စည်းအမျိုးအစားနှင့် ပစ္စယသတ္တိအမျိုးအမည်များကို ယှဉ်တွဲစပ်ဆက်ပေးသည်။ ပဋ္ဌာန်း ၂၄ပစ္စည်းကို လောကအမြင် ဓမ္မအမြင်ဖြင့် ပေါ်လွင်အောင် ပြောပြတတ်သဖြင့် စာသင်သားများ အဘိဓမ္မာတရားကို လေးနက်စွာ ဉာဏ်သက်ဝင်သွားကြသည်ကား ပဋ္ဌာန်းစာဝါ၏ ရလဒ်တစ်ခုပင် ဖြစ်လေသည်။
အကြီးတန်းသံဃာများသည် စာသင်ပျိုနုများဖြစ်ကြသဖြင့် ရယ်စရာပြောလိုက်လျှင် အားပါးတရရယ်တတ်ကြပါသည်။ စာဝါလည်း ပျော်ရမည်၊ စာလည်း တော်ရမည်၊ စာလည်း ရရမည်၊ စာလည်း နားလည်ရမည်၊ အနက်အဓိပ္ပါယ်လည်း သိရမည်၊ အကျိုးရှိစွာလည်း အသုံးချတတ်ရမည်ဆိုသည့် ခံယူချက်မျိုးဖြင့် စာဝါချပေးခြင်းဖြစ်ရကား စာလိုက်ပျော်၍ စာတော်သောသံဃာတော်များ မွေးဖွားပေးခြင်းပင် ဖြစ်ပေသည်။
လောကကြီးကို အဘိဓမ္မာမျက်စိဖြင့် အမြဲကြည့်ဖို့၊ လူတွေ၏စိတ်ကို အဘိဓမ္မာမျက်စိဖြင့် အမြဲဓာတ်ခွဲလေ့လာဖို့ လူတွေ၏မျက်နှာကို အမြဲတန်း အကဲခတ်ဖို့ အမြဲတန်းတိုက်တွန်းတတ်သလို “မျက်နှာတိုင်းမှာ အဘိဓမ္မာရှိတယ်”ဆောင်ပုဒ်ကို စွဲကိုင်ပို့ချပေးပါသည်။
ကျေးဇူးရှင် မစိုးရိမ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ သြဝါဒများဖြစ်သည့် “ဆားငံတိုင်း မယားရန်မတွေ့နဲ့”
“အညမညလို မကျင့်နဲ့ သဟဇာတလို ကျင့်”ဟူသော အဆုံးအမများကို ပဋ္ဌာန်းအမြင်ဖြင့် ရှင်းပြပေးပါသည်။ဆရာတော်ဘုရားကြိး၏ အာဘော်အတိုင်း အဘိဓမ္မာသဘောတရားပေါ်လွင်အောင် ရှင်းပြခြင်းမျိုး ဖြစ်ပါသည်။
စာဝါစသည့်အခါတိုင်း ဆယ်မိနစ်ခန့် ပဋ္ဌာန်းဆိုရိုး အလွတ်ဆိုခိုင်းပါသည်။ ထိုသို့ ဆိုနေခိုက် စာရေးသူက လမ်းလျှောက်လျက် နားထောင်ပါသည်။ ချောမောစွာဆိုနေကြလျှင် စာရေးသူက လမ်းလျှောက်လျက် နမောတဿ ရွတ်ဖတ်ပူဇော်ပါသည်။ ထစ်ငေါ့နေလျှင် သို့မဟုတ် တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ဖြစ်နေလျှင် ရှေ့မှကျောင်းပေးကာ ပြန်ဆိုခိုင်းပါသည်။ သင်္ခန်းစာအသစ်ပို့ချလျှင်လည်း မိမိဆိုပြလိုက်၊ သူတို့နှင့်အတူလိုက်ဆိုလိုက်၊ သူတို့ကိုသာ ဆိုခိုင်းလိုက် လုပ်ကာ သူတို့အလွတ်ဆိုနေခိုက်မှာ စာရေးသူက နမောတဿ ဂုဏ်တော်ပွားလျက် လမ်းလျှောက်နေတတ်သည်သာ များပါသည်။
စာဝါချသည့် ကုသိုလ်နှင့် ဂုဏ်တော်ပွားသည့်ကုသိုလ် တစ်ပြိုက်နက်တည်း ဆည်းပူးနိုင်သည့် စနစ်ကောင်းတစ်ခုပင် ဖြစ်ပါသည်။ဖေ့စ်ဘုတ်ပရိသတ်အတွက်လည်း ပဋ္ဌာန်းစာဝါကို Liveလွှင့် ပြသခြင်းမျိုး မကြာခဏပြုလုပ်ပေးပါသည်။ထိုသတင်းကို ကြည့်ရသည့် အဘိဓမ္မာလေ့လာသူများက ကြည်ညိုကြ လာရောက်ဆွေးနွေးကြ ဖူးမြော်ပူဇော်တတ်ကြပါသည်။ ပါချုပ်ဆရာတော်ကြီးထံ အဘိဓမ္မာသင်တန်းလာတက်သော ရန်ကုန်မှ သင်တန်းသားမိသားစုများ မစိုးရိမ်သို့ရောက်လာသည်မှာ ထူးခြားမှုတစ်ခုပင်။အမျိုးသားရေးလည်း မပါဝင် နိုင်ငံရေးလည်း မဆွေးနွေးဘဲ အဘိဓမ္မာသဘောတရားသက်သက်သာ မေးလျှောက်ကြပါသည်။ “ကျုပ်က အဘိဓမ္မာဆရာကြီးဗျ၊ လိုအပ်ချက်အရသာ လူဆိုးကြိးလုပ်နေတာ၊အဘိဓမ္မာနဲ့ ပတ်သက်တာ အားမနာတမ်း ဆွေးနွေးလို့ရပါတယ်” ဖိတ်ခေါ်ပြီးမှ ဆွေးနွေးခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းတို့ မေးလျှောက်သည်များကလည်း အဆင့်အတန်းမြင့်ပါသည်။ စာချတန်းစာဝါချစဉ် ၎င်းမေးခွန်းကို ပြန်ပြောပြရာ စာသင်သားများ အံ့အားသင့်နေသည်ကို တွေ့ရပါသည်။ ၎င်းမိသားစုကလည်း စာရေးသူထံ နောက်တစ်နေ့မနက် ပြန်လည်ရောက်ရှိလာကာ နဝကမ္မအလှူငွေများ ထပ်မံလှူဒါန်းသွားကြပါသည်။
ပဋ္ဌာန်းစာဝါပြီးလျှင် စာရေးသူအတွက် ကိုယ်ပိုင်အချိန်များ ဖြစ်သွားပေပြီ။ ထိုအချိန်မှစ၍ အမျိုးသားရေးလုပ်ငန်းများထဲ စိတ်နှစ်ထားရပါတော့၏။ ညဉ့်နက်သည်အထိ အလုပ်လုပ်တတ်ပါသည်။
ည ဆယ်နာရီခန့်တွင် လုပ်ငန်းများ ခဏနားပါသည်။ ဘုရားတရားလုပ်ဖို့ အချိန်ပေးရပါသည်။ သဟာယကျောင်းရှေ့မှာ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် စင်္ကြံလျှောက်လျက် ပဋ္ဌာန်းပါဠိတော် ရွတ်ဖတ်သရဇ္ဈာယ်ပါသည်။ ပစ္စယနိဒ္ဒေသပါဠိတော်များ ရွတ်ဖတ်ပူဇော်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
ပဋ္ဌာန်းရွတ်ရာ၌ အများတကာလို နားထောင်ကောင်းအောင် ကြည်ညိုဖွယ်ဆောင်သည့် အသံအနေအထားမျိုးဖြင့် ရွတ်ဆိုခြင်းမဟုတ်ပါ။ ပစ္စည်း ပစ္စယုပ္ပန် အကြောင်း အကျိုးစပ်ဆက်ဟန်ကို နှလုံးသွင်း၍ ရွတ်ဆိုခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဥပမာ- ဟေတုပစ္စယောတိ တစ်ဖြတ၊် ဟေတူ တစ်ဖြတ် ၊ဟေတုသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံသမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ တစ်ဖြတ်၊ ဟေတုပစ္စယေန ပစ္စယော တစ်ဖြတ်အားဖြင့် ယတိဖြတ်ချိန်တိုင်း တစ်ထောက်ရပ်ကာ ပါဠိတော်များအပေါ် အနက်အဓိပ္ပါယ်ထပ်ဆင့်လျက် ဆင်ခြင်နှလုံးသွင်း ရွတ်ဖတ်ပူဇော်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဦးနှောက်အတွေးအခေါ် ဉာဏ်ပညာ အသိအမြင်ပိုင်းဆိုင်ရာများ ဖွံ့ဖြိုးစေနိုင်သည့်နည်းလမ်း ဖြစ်ပါသည်။ လွန်စွာအကျိုးကျေးဇူးများပါသည်။
မရွတ်ခင် နတ်ဒေဝါများကို ဖိတ်ကြားပါသည်။ ရွတ်ပြီးလျှင် အမျှဝေပါသည်။ အမျှဝေပြီးမှ မေတ္တာပို့ပါသည်။ ထိုသို့မေတ္တာပို့သောအခါ အကျဉ်း အတို အနည်းငယ်မျှသာ ပို့သခြင်းမဟုတ်တော့ပါ။ အကျယ် အရှည် အချိန်များစွာပို့သခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
အမျှဝေ မေတ္တာပို့ပြီးသည်နှင့် အမျိုးသားရေးလုပ်ငန်းများ ပြန်လည်လုပ်ဆောင်ပါသည်။ သီးသန့်အနားယူသည်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ သက်သောင့်သက်သာ နေချိန်ဟူ၍လည်းကောင်း လုံးဝ မရှိပါ။ အချိန်ရှိသရွေ့ အမျိုးသားရေး၊ မအိပ်မချင်း အမျိုးသားရေး၊ မိုးလင်းမိုးချုပ် အမျိုးသားရေး၊ အိပ်ရာထ အိပ်ရာဝင် အမျိုးသားရေး၊ အချိန်တိုင်းမှာ အမျိုးသားရေးကို ခေါင်းထဲထည့်ထားပြီး သမိုင်းပေးတာဝန်ကြီးတစ်ရပ်အဖြစ် တာဝန်သိစိတ်ဓာတ်အပြည့်ဖြင့် လုပ်ဆောင်နေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
ညစာဝါနှင့် ပဋ္ဌာန်းကျင့်စဉ် ပြီးပါပြီ။
ဝီရသူ(မစိုးရိမ်)
24.4.2020
