ကမာၻေက်ာ္ဆရာေတာ္၏ ကမာၻမေက်ာ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား (၂၇)
“စိတ္ေနစိတ္ထား က်င့္စဥ္မ်ား”
စာေရးသူသည္ ေမတၱာပို႔ခ်ိန္ သံုးခ်ိန္ထားပါသည္။ မနက္ အစိေႏၲယ်ႀကီး ဘုရားရွိခိုးအၿပီးမွာ တစ္ႀကိမ္၊ ညဦးပိုင္း ပ႒ာန္းရြတ္အၿပီးမွာ တစ္ႀကိမ္၊ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ မဟာသမယပရိတ္ ရြတ္ဖတ္အၿပီးမွာ တစ္ႀကိမ္ စုစုေပါင္း ေမတၱာပို႔ခ်ိန္ သံုးႀကိမ္ျဖစ္ပါသည္။ ၎တုိ႔သည္ အခ်ိန္ကာလ အခိုက္အတန္႔မွ်သာျဖစ္ကာ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းခ်ိန္ႏွင့္ဆိုလွ်င္ ေလးႀကိမ္ဟု ဆိုရပါမည္။ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းကား ထုိင္လ်က္ပြားလိုက္၊ စႀကႍေလွ်ာက္လ်က္ပြားလုိက္ျဖင့္ အခ်ိန္သီးသန္႔ယူထားသျဖင့္ နာရီဝက္ တစ္နာရီထိ ၾကာျမင့္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ မနက္အေစာ အရုဏ္ဆြမ္းစားစဥ္ တစ္ႀကိမ္၊ ေန႔ဆြမ္းစားစဥ္ တစ္ႀကိမ္ ပို႔သပါသည္။ ဆန္ျပဳတ္၊ သစ္သီး၊ ဆြမ္း၊ ဆြမ္းဟင္း ပန္းကန္မ်ားကိုၾကည့္ကာ စပ္ဆက္သမွ် ကုသိုလ္ရွင္ ခုနစ္ရက္သားသမီးမ်ားကို အာရံုယူ၍ ပို႔သျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔အျပင္ အခ်ိန္သတ္သတ္မွတ္မွတ္မထားဘဲ ေမတၱာပို႔သသည့္ အေလ့အက်င့္လည္း ျပဳလုပ္ထားပါသည္။ စာဖတ္စဥ္၊ သတင္းၾကည့္စဥ္၊ အင္တာနက္လိုင္းသံုးစဥ္ေတြမွာ ျမင္သမွ် ၾကားသမွ် ေမတၱာပို႔တတ္သလို ကားစီး၍ျဖစ္ေစ သေဘၤာစီး၍ျဖစ္ေစ ခရီးသြားလွ်င္လည္း ေတြ႔ျမင္သမွ် ေမတၱာပုိ႔သတတ္ပါသည္။ က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစဟု ပို႔သတတ္သလို သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထ (ခ်မ္းသာပါေစ ဆင္းရဲျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ပါေစ)ဟု ပါဠိရြတ္ဆို၍ ေမတၱာပို႔သသည္လည္း ရွိပါသည္။ ဥပမာ- အဖိုးအို အဖြားအိုမ်ား၊ အိမ္ေဖာ္မ်ား၊ ဒုကၡသည္မ်ား၊ တရားခံမ်ား၊ အျပစ္မဲ့အရပ္သားမ်ား ႏွိပ္စက္ခံေနရသည့္ ရုပ္သံဖုိင္မ်ား ေတြ႔ျမင္ရသည့္အခါ သုခိတာ ေဟာထ ဒုုကၡာ မုစၥထ (ခ်မ္းသာပါေစ ဆင္းရဲျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ပါေစ)ဟု ေလးနက္စြာ ေမတၱာပို႔သတတ္ပါသည္။ အလွဴဒါန ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳေနသူမ်ားႏွင့္ ကူညီကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားမ်ားအေၾကာင္း ဖတ္ရႈရလွ်င္လည္း က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစဟု ေစတနာအျပည့္ျဖင့္ ေမတၱာပို႔သတတ္ပါသည္။ ဝမ္းစာမနည္းရွာေဖြေနရသည့္ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ခိုကိုးရာမဲ့ အနာထသတၱဝါမ်ား ေတြ႔ျမင္ရလွ်င္လည္း သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထဟု အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမတၱာေစတနာအျပည့္ျဖင့္ ဆုေတာင္းေပးေနတတ္ပါသည္။
အဆင္ေျပလို ခ်မ္းသာေစလိုသည့္ စိတ္ေစတနာသည္ ေမတၱာတရားျဖစ္၍ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ေစလုိေသာ စိတ္ေစတနာသည္ ကရုဏာတရား ျဖစ္ပါသည္။ ေမတၱာဟူေသာ ခ်စ္ျခင္းတရားသည္ ေကာင္းက်ဳိးလိုလားရံုမွ်သာျဖစ္၍ ကရုဏာဟူေသာ အၾကင္နာတရားသည္ ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ေစလိုရံုမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ သုခိတာ ေဟာထဟု ပြားမ်ားျခင္းသည္ ေမတၱာဘာဝနာျဖစ္၍ ဒုကၡာ မုစၥထဟု ပြားမ်ားျခင္းသည္ သည္ ကရုဏာဘာဝနာ ျဖစ္ပါသည္။ စာဖတ္ရင္း အင္တာနက္သံုးရင္း သတင္းၾကည့္ရင္း ေမတၱာကုသိုလ္ ကရုဏာကုသုိလ္မ်ား အလကားရေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မိမိကို ရွိခိုးဦးခ်သူမ်ားအား က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ေဘးရန္ကြာ၍ လိုရာဆႏၵျပည့္ဝပါေစဟု ဆုေတာင္းေပးတတ္သလို မိမိအား တစ္စံုတရာ လွဴဒါန္းဆက္ကပ္သူမ်ားကိုလည္း က်န္းမာခ်မ္းသာ ေဘးရန္ကြာ၍ လိုရာဆႏၵျပည့္ဝပါေစဟု ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းေပးေလ့ ရွိပါသည္။ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းလို တန္းစီေလာင္းလွဴၾကသည့္အခါမ်ဳိးႏွင့္ ႀကဳံရလွ်င္မူ ထိုကဲ့သို႔ ဆုေတာင္းေပးေလာက္ေအာင္ အခ်ိန္မရေတာ့ပါ။ ထိုအခါ သုခိတာ ေဟာထ ခုကၡာ မုစၥထ မွ်သာ ႏွလံုးသြင္းရပါေတာ့သည္။ ဖေယာင္းတုိင္လွဴသူလည္း သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထ၊ နဝကမၼေလာင္းလွဴသူလည္း သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထပင္။ လူတစ္ရာႏွစ္ရာမွ ေလးငါးရာထိ ေလာင္းလွဴၾကသည့္ ဆြမ္းေလာင္းပြဲမ်ား၌ ေမတၱာကရုဏာေပါင္း ေလးငါးရာအထိ ပို႔သပြားမ်ားၿပီးသား ျဖစ္သြားပါသည္။ ဆြမ္းအလွဴခံပြဲျဖစ္ေသာ္လည္း ေလာဘဦးစီးသည့္ ရယူျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေမတၱာဘာဝနာ ကရုဏာဘာဝနာတည္းဟူေသာ ကုသိုလ္တရားျဖင့္ ျပန္လည္ခ်ီးေျမႇာက္သည့္ ဓမၼာႏုဂၢဟ (တရားျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း)တာဝန္ႀကီးတစ္ရပ္ ထမ္းေဆာင္လုိက္ရသကဲ့သို႔ ခံစားရတာ အားရေက်နပ္မႈေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရေပေတာ့၏။
ယခုလို ေတာရေဆာက္တည္ေနရေသာအခါမ်ဳိး၌ကား ေမတၱာဘာဝနာကို စိမ္ေျပနေျပပြားမ်ားခြင့္ ရရွခဲ့ေပသည္။ လူျမင္လွ်င္လည္း သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထ၊ ေခြးေလးေၾကာင္ေလးေတြ ျမင္လွ်င္လည္း သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထ၊ ေက်းငွက္တိရစၧာန္ေလးမ်ား ျမင္လွ်င္လည္း သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထ ပါဠိမ်ား ႏွလံုးသြင္းကာ ေမတၱာကုသုိလ္မ်ား စိတ္တုိင္းက် ဆည္းပူးခြင့္ ရရွိေနေပေတာ့၏။
ခရီးသြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္၌ တရားပြဲေၾကာ္ျငာ ေျမစိုက္ပိုစတာႀကီးမ်ား ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။ ေထရ္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားပံုေတာ္ ပါဝင္ေနလွ်င္ အလိုအေလ်ာက္ လပ္အုပ္ခ်ီမိသြားတတ္ေပသည္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို အာရံုျပဳကာ “သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ၊ က်န္းမာခ်မ္းသာစြာ သာသနာျပဳႏိုင္ပါေစ၊ တရားထူးတရားျမတ္မ်ား ရရွိႏိုင္ပါေစ”ဟု ေလးျမတ္စြာ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သတတ္ေပသည္။ အင္တာနက္လိုင္းသံုးစဥ္ ဖူးျမင္ရသည့္အခါ၌မူ လက္အုပ္ခ်ီခြင့္ မရေတာ့ပါ။ ထိုအခါ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သရံုမွ်သာ ကုသိုလ္ယူႏိုင္ေပေတာ့၏။ စာေရးသူႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သတင္းမ်ား ပို႔စ္မ်ားေတြ႔ရလွ်င္လည္း သတင္းတင္သူ ပို႔စ္တင္သူ အေကာင့္ပုိင္ရွင္မ်ားအား ေမတၱာပို႔သေနမိေပသည္။ ထုိ႔အတူ စာေရးသူ၏ နဝကမၼ(လိုရာသံုး)အလွဴေငြ လွဴဒါန္းသည့္ သတင္းတက္လာလွ်င္လည္း အလွဴရွင္မ်ားအား “က်န္းမာခ်မ္းသာ ေဘးရန္ကြာ၍ လိုရာဆႏၵ ျပည့္ဝပါေစ”ဟု တစ္ဦးခ်င္း တစ္မိသားစုခ်င္းထံ ေမတၱာပို႔သေနမိတတ္ေပသည္။ ႏွစ္စဥ္ဆက္ကပ္ေနက် စာေျဖသံဃာအရုဏ္ဆြမ္းအလွဴေတာ္ ရုပ္သံဖုိင္မ်ား သတင္းဓာတ္ပံုမ်ား ၾကည့္ရႈရလွ်င္လည္း အလွဴရွင္မ်ား ေဝယ်ာဝစၥကုသိုလ္ရွင္မ်ားသာမကဘဲ ႀကြေရာက္ခ်ီးေျမွာက္ၾကသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကိုပါ ေမတၱာပို႔သေနမိေပသည္။ စိတ္ထားျဖဴစင္ေရး စိတ္ေနျမင့္ျမတ္ေရးအတြက္ မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳႏိုင္သည့္ အေလ့အက်င့္ေကာင္းတစ္ရပ္ဟု ယုံၾကည္ထားပါသည္။
စာေရးသူ၏ အေလ့အက်င့္တစ္ခုမွာ ေက်းဇူးတရားကို သတိရမိခဲ့လွ်င္ ေက်းဇူးရွင္အေပၚ ဂါရဝျပဳမိျခင္းပင္။ လူပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ေစ ရဟန္းပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ေစ မိမိအေပၚ ေက်းဇူးရွိသူျဖစ္ေနလွ်င္ လက္အုပ္ခ်ီမိၿပီးသား ျဖစ္သြားတတ္ေပသည္။ ေက်းဇူးတရားကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္း အေလ့အက်င့္တစ္ရပ္ပင္။ သရဏံ ဂစၧာမိအရ ကိုးကြယ္ရာ သီလဂုဏ္ ပညာဂုဏ္ကို အေလးအျမတ္ျပဳျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေက်းဇူးတရားကို အသိအမွတ္ျပဳသည့္ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္အျဖစ္ ခံယူက်င့္သံုးမိျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ လက္အုပ္ခ်ီရံုတင္မဟုတ္ပါ။ သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထ (ခ်မ္းသာၾကပါေစ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ)ဟု ပါဠိလို ေမတၱာပို႔ျခင္းပါ တစ္ပါတည္း ပြားမ်ားၿပီးသား ျဖစ္သြားတတ္ပါသည္။ ဥပမာ- သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးထံ အာရံုေရာက္သည္ႏွင့္ အလိုအေလ်ာက္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီးသား ေမတၱာပို႔ၿပီးသား ျဖစ္သြားတတ္ပုံမ်ဳိး၊ ေက်ာင္းသားကုိရင္ဘ၀တုန္းက ဆရာေတာ္မ်ား၊ ဆရာ ဆရာမမ်ား၊ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ရဟန္းဒါယိကာမႀကီးႏွင့္ ဆြမ္းဒကာ ဒကာမမ်ား၏ ေက်းဇူးႀကီးမားပုံကို သတိရမိသည့္အခါတိုင္း လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ ေမတၱာပို႔မိၿပီးသား ျဖစ္သြားတတ္ပံုမ်ဳိးကို ဆိုလုိပါသည္။
စာေရးသူသည္ မိမိအေပၚ သာသနာေတာ္အေပၚ အက်ဳိးျပဳဖူးသူ အက်ဳိးႀကီးမားသူမ်ားကိုသာ ေမတၱာပို႔တတ္သူမဟုတ္ပါ။ မိမိအေပၚ မိမိအဖြဲ႔အစည္းအေပၚ လူမ်ဳိးအေပၚ သသာသနာေတာ္အေပၚ တုိင္းျပည္အေပၚ အက်ဳိးမဲ့ျပဳလုပ္ဖူးသူ အႏၲရာယ္ျပဳဖူးသူမ်ားကို လူမႈကြန္ရက္မွာျဖစ္ေစ စာေစာင္ထဲမွာျဖစ္ေစ ေတြ႔ျမင္ရသည့္အခါ၌လည္း အနည္းဆံုးအားျဖင့္ သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထ ပါဠိလိုရြတ္ဆို၍ ေမတၱာပို႔တတ္သူ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိအဖြဲ႔အစည္းအေပၚ တိုက္ရုိက္ေစာ္ကား ျပစ္မွားခဲ့သည့္ အရာရွိႀကီးရုပ္ပံုေတြ႔လွ်င္လည္း သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထ၊ မိမိတုိင္းျပည္ကို တိုင္းတစ္ပါးလက္ေအာက္ က်ေရာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံျခားသားလက္ထဲ ထုိးအပ္ေနသူမႀကီးကို ေတြ႔ျမင္ရလွ်င္လည္း သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထ၊ သံဃာအခ်င္းခ်င္းအေပၚ သမဂၢစိတ္မ်ဳိး မထားရွိဘဲ အလိုမက်တုိင္း ထုိင္ဆဲေနသည့္ ရဟန္းပုဂၢဳိလ္မ်ား ေတြ႔ရလွ်င္လည္း သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထ၊ ေသြးလွဴပြဲေလးပင္ ခြင့္ျပဳခ်က္မေပးႏိုင္သည့္ ဒုကၡသည္လူမမာ အရာရွိႀကီးပံုေတြ႔လွ်င္လည္း သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထဟု ေမတၱာပို႔ၿပီးသား ျဖစ္သြားတတ္ေပသည္။ ထုိသို႔ ေမတၱာပို႔သည့္အခါ မိမိ၏ဦးေခါင္းသည္ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔မွ် အလိုအေလ်ာက္ ညိတ္မိတတ္ပါသည္။ ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္မွ် မသိမသာ ညိတ္လ်က္ သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထဟု ပါဠိလိုဆို၍ ျမန္မာလုိႏွလံုးသြင္းကာ ေမတၱာပို႔သမိသည္မွာ စာေရးသူ၏ အေလ့အက်င့္တစ္ခုပင္။ မိမိအက်ဳိးကို ဖ်က္ဆီးဖူးသူ၊ မိမိအေပၚ လိမ္လည္ဖူးသူ၊ မိမိပစၥည္း ခုိးဝွက္ဖူးသူ၊ မိမိကို ေစာ္ကားေမာ္ကား ျပဳဖူးသူ တစ္ဦးတေလသည္ မိမိက မဖိတ္ေခၚမိပါဘဲ မိမိစိတ္ထဲေရာက္လာလွ်င္လည္း ေခါင္းေလးညိတ္သည္ဆိုရံုမွ်ညိတ္ကာ သုခိတာ ေဟာထ ဒုကၡာ မုစၥထဟု ေမတၱာပို႔သတတ္ပါသည္။ မိမိိစိတ္ႏွလံုးေဂဟာထဲ ဧည့္ဆိုးမ်ား ေရာက္မလာေစရန္ ေမတၱာတံခါးျဖင့္ လုပ္ၿခဳံေရးခ်ထားလုိက္ျခင္းပါပင္။ မွန္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ မၾကာခဏျပဳလုပ္လုိက္လွ်င္ အာရံုဆိုးမ်ား ဝင္ေရာက္မႈ အလြန္တရာ နည္းပါးသြားတတ္ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ လံုးဝပင္ မေရာက္လာေတာ့ပါ။ ထုိအခါ မိမိႏွလံုးသား ဒဏ္ရာေဟာင္း မေပၚထြက္ေတာ့သျဖင့္ ပကတိ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းလ်က္ပင္ ရွိပါသည္။
အျခားေသာအေလ့အထတစ္ခုလည္း ရွိပါေသးသည္။ စာေရးသူသည္ အာရံုတစ္ခုကို အစြဲအလန္းမထားတတ္ပါ။ ခရီးထြက္လွ်င္ ေက်ာင္းကို ေခါင္းထဲထည့္မထားတတ္သလို တပည့္ဒကာ ဒကာမမ်ားကိုလည္း တတြတ္တြတ္မွာ တဂြမ္ဂြမ္ဖုန္းဆက္ျခင္းမ်ဳိး လုပ္ရသည္အထိ ေၾကာင့္ၾကမႈ ပူပန္မႈမ်ား အလ်ဥ္းမရွိပါ။ လုပ္ငန္းအျဖစ္သာ လုပ္ကိုင္ေနျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း သံေယာဇဥ္တြယ္တာမႈ ကင္းႏိုင္သမွ်ေတာ့ ေနထုိင္ပါသည္။ တစ္စံုတရာပ်က္စီးဆံုးရႈံးမႈမ်ဳိးႏွင့္ ႀကဳံရလွ်င္လည္း စိတ္ဆိုးစိတ္ကြက္ အမ်က္ထြက္မႈမ်ဳိး အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ေတြးေတာပူပန္ကာ ႏွေျမာတသျဖစ္ေပၚေနမႈမ်ဳိး၊ ေတြ႔တုိင္းႀကဳံတုိင္း ထပ္တလဲလဲေျပာဆိုေနမႈမ်ဳိး လံုဝမရွိပါ။ ဥပမာ- တုိင္းမဂၢဇင္းအင္တာဗ်ဴးရုပ္သံမွတ္တမ္း ရုိက္ကူးထားပါလ်က္ ျပန္ရွာမရသည့္အျဖစ္မ်ဳိး၊ အေရးေတာ္ပံုကာလကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး တရားေရးကို ႏိုင္ငံေရးနည္းျဖင့္ အႏုိင္က်င့္ခံလုိက္ရသည့္အခါမ်ဳိး၊ ကုလသမဂၢအရာရွိ ႏိုင္ငံေရးပြဲစားမႀကီးကို ရရာလက္နက္ျဖင့္ တြန္းလွန္ခဲ့ရသည့္ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးတုိ႔တြင္ “ငါလုပ္မိေလျခင္း၊ သူလုပ္ရက္ေလျခင္း၊ မင္း အသံုးမက်ေလျခင္း”စသည္ျဖင့္ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္ျခင္းမ်ဳိး လံုးဝ မရွိသလို တအံု႔ေႏြးေႏြးေတြး၍ မေက်နပ္ျခင္း၊ အလိုမက်ျခင္း၊ စိတ္ပ်က္စိတ္ကြက္ျခင္း၊ အားငယ္ ညႇဳိးငယ္ျခင္း စသည့္ စိတ္ႏွလံုးမသာမယာဖြယ္ (ေသာက ေဒါမနႆ)မ်ားကို ေမြးျမဴေလ့မရွိတတ္ေပ။ထိုအာရံုမ်ားေပၚလာလွ်င္လည္း အလိုအေလ်ာက္ ႏွင္ထုတ္ၿပီးသားျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားေပသည္။
မည္သို႔ပင္ အလုပ္ပိေနပါေစ၊ မည္မွ်ပင္ ဆင္ျခင္ပြားမ်ားေနပါေစ စိတ္ဟူသည့္သေဘာသည္ ေတာင္ေတာင္ဤဤ ႀကံစည္တတ္သည္ျဖစ္ရာ စာေရးသူစိတ္သည္လည္း အနိ႒ာရံုမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ႀကဳံလွ်င္ ဗ်ာပါဒ(ပ်က္စီးေစလိုမႈ) ေဒါမနႆ(မေက်မနပ္ျဖစ္မႈ)မ်ား ေပၚေပါက္တတ္ပါသည္။ ထိုအခါ မသိမသာ ေခါင္းယမ္းကာ ဖယ္ထုတ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားပါသည္။ မိမိရန္သူ မိမိမုန္းသူ မိမိအဖြဲ႔အစည္းအက်ဳိးဖ်က္ဆီးသူ မိမိလူမ်ဳိး မိမိတုိင္းျပည္ႏွင့္ မိမိသာသနာအေပၚ အႏၲရာယ္ျပဳသူျဖစ္ေစကာမူ ၄င္းတို႔၏ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္မ်ားကို ပ်က္ျပားေအာင္ ကာယကံေျမာက္ ဖ်က္ဆီးဖုိ႔ ဝစီကံျဖင့္ တုိက္တြန္းဖုိ႔မေျပာနဲ႔ စိတ္ထဲမွာပင္ မႀကံစည္တတ္ပါ။ ထိုစိတ္မ်ဳိးေပၚေပါက္လာလွ်င္လည္း ေခါင္းခါ၍ ႏွင္ထုတ္လုိက္သည္သာ ျဖစ္ပါသည္။အေျခခ်ေနထိုင္ခြင့္ေပးဖို႔ ႀကီးထြားလာေအာင္ ေမြးျမဴထားဖုိ႔မေျပာႏွင့္ တဒဂၤအခိုက္အတန္႔ေလးမွ်ပင္ အလည္လာေရာက္ခြင့္ မေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ- စာေရးသူတည္ေထာင္ထားသည့္ ပညာဒါနေက်ာင္းဝန္းအတြင္း လာေရာက္က်ဴးေက်ာ္သူကို လြတ္ရာကၽြတ္ရာ ေရႊ႕ေပးသည္။ ေျမေနရာလည္း ေပးသည္။ ေရႊေျပာင္းခလည္း ေပးသည္။ ဖို႔ေျမဝယ္ခ၊ ေျမသယ္ခလည္း ေပးသည္။ ထိုသူေတာင္းဆိုသမွ် အကုန္လုပ္ေပးခဲ့ပါလ်က္ ပုိက္ဆံယူထားၿပီး ေရႊ႕မေပးပါ။ ေရႊ႕မေပးသည့္အျပင္ မိမိၿခံစည္းရိုးကို ဖ်က္ဆီးကာ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပင္ ေစာ္ကားျပလုိက္ပါသည္။ ထိုသူတုိ႔အေပၚ စိတ္ေရာက္သြားတုိင္း မေက်မနပ္ျဖစ္မိပါသည္။ ထိုအခါ မိမိႏွလံုးအိမ္ နာက်င္ေနတတ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုစိတ္မ်ဳိးမဝင္ေအာင္ သတိေဆာင္ ေခါင္းခါလ်က္ ႏွင္ထုတ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
သန္႔ရွင္းလွပ သာယာစိုေျပ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေသာ မိမိႏွလံုးအိမ္အတြင္းသို႔ အနိ႒ာရံုဧည့္ဆိုးမ်ား လံုးဝ မလာရ။
ေသာက ဗ်ာပါဒ ေဒါမနႆ စိတ္ဆိုးမ်ားအတြက္ မိမိႏွလံုးအိမ္မွာ ေနစရာမရွိေစရ။
မိမိႏွလံုးအိမ္သည္ သူခိုးၾကမ္းပိုး စိတ္ဆိုးစိတ္ပုပ္မ်ားခိုေအာင္းရာ ဒုစရိုက္ေဂဟာမဟုတ္။
မိမိႏွလံုးအိမ္သည္ သူေတာင္ေကာင္းတရားထြန္းကားရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအိမ္ေဂဟာေလး ျဖစ္ပါသည္။
“စိတ္ေနစိတ္ထား က်င့္စဥ္မ်ား” ၿပီးပါၿပီ။
ဝီရသူ(မစိုးရိမ္)
21.7.2020
