ဝါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ (27.8.2018)ရက္ေန႔၊ ညေနပုိင္းမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဒြန္ေမာင္းေလဆိပ္ကို ေရာက္ရွိပါတယ္။ေစတနာပန္းခင္း ပရဟိတအဖြဲ႔မွ ကိုဖုိးေအးႏွင့္ ဘာသာျပန္ေပးသူ ဆရာမႀကီး ေဒၚမဂ်စ္တုိ႔ လုိက္ပါကူညီေပးၾကပါတယ္။

နားေနေဆာင္ေရာက္ေတာ့ ထုိင္စရာေနရာမရွိေတာ့ပါ။ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခရီးသည္မ်ားၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ဝိုင္းဖြဲ႔ထုိုင္ေနတာ စားေသာက္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။အိမ္သာကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ အိမ္သာတက္ဖုိ႔ တန္းစီေနသူမ်ား ရုပ္ရွင္ရုံလက္မွတ္တုိးေနသလုိပါပဲ။ႏိုင္ငံတကာေလဆိပ္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ထုိင္စရာမရွိ တက္စရာမရွိ ျဖစ္ေနတာကို ဘယ္မီဒီယာက ဖြင့္ခ်ၾကပါသလဲ။ႏို္င္ငံျခားမွာ အဆင့္ျမင့္တာေတြေတြ႔ရတဲ့အခါ ကိုယ့္ႏုိင္ငံကို အထင္ေသးၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ကြာပါ့ကြာ ဆုိတာမ်ဳိးေတြ၊ ျမန္မာျပည္က်ေတာ့ ဘယ္လိုမ်ဳိးႀကီး ဆုိုတာမ်ဳိးေတြ၊ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ဘယ္လိုဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။အခုလိုပံုစံမ်ဳိး ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာသာ ေတြ႔ႀကဳံရပါက ေရးလုိက္ၾကမယ့္အျဖစ္မ်ဳိး၊ ေအာ္လုိက္ၾကမယ့္အျဖစ္မ်ဳိး၊ ေအာ္လုိက္ၾကမယ့္အျဖစ္မ်ဳိ္း၊ ဆဲလုိက္ၾကမယ့္အျဖစ္မ်ဳိး၊ ရစရာမရွိေအာင္ ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ စံုေနမွာေပါ့ေနာ္။အခုက်ေတာ့ သူမ်ားႏို္င္ငံမွာ ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးမ်ဳိးႀကီး ျဖစ္ေနလို႔ ဘယ္သူကမွ ေရးသားေဖာ္မရၾကေတာ့ဘူးေပါ့။

စာေရးသူအတြက္ကေတာ့ ဟန္က်ပါတယ္။ျမန္မာ မေလးရွား ထုိင္း ႏုိင္ငံမ်ားမွ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္း ဒကာ ဒကာမေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ႀကဳံရလုိ႔ ေက်းဇူးတင္မဆံုးပါပဲ။ဘတ္ေငြေတြလည္းလွဴၾက၊ ေဒၚလာေတြလည္းလွဴၾက၊ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾက၊ ရွိခုိ္းဦးခ်ၾကနဲ႔ အမ်ဳိးေတြကို ေတြ႔ခြင့္ရေနတာပါ။ဒီအတြက္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါေနာ္။

“ထိုင်းနိုင်ငံခရီးစဉ် (၈)”

ဝါခေါင်လပြည့်ကျော် ၁ ရက် (27.8.2018)ရက်နေ့၊ ညနေပိုင်းမှာ ထိုင်းနိုင်ငံ ဒွန်မောင်းလေဆိပ်ကို ရောက်ရှိပါတယ်။ စေတနာပန်းခင်း ပရဟိတအဖွဲ့မှ ကိုဖိုးအေးနှင့် ဘာသာပြန်ပေးသူ ဆရာမကြီး ဒေါ်မဂျစ်တို့ လိုက်ပါကူညီပေးကြပါတယ်။

နားနေဆောင်ရောက်တော့ ထိုင်စရာနေရာမရှိတော့ပါ။ တော်တော်များများ ခရီးသည်များကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဝိုင်းဖွဲ့ထိုင်နေတာ စားသောက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။ အိမ်သာကိုလှမ်းကြည့်တော့ အိမ်သာတက်ဖို့ တန်းစီနေသူများ ရုပ်ရှင်ရုံလက်မှတ်တိုးနေသလိုပါပဲ။ နိုင်ငံတကာလေဆိပ်ကြီးတစ်ခုဖြစ်ပြီး ထိုင်စရာမရှိ တက်စရာမရှိ ဖြစ်နေတာကို ဘယ်မီဒီယာက ဖွင့်ချကြပါသလဲ။

နိုင်ငံခြားမှာ အဆင့်မြင့်တာတွေတွေ့ရတဲ့အခါ ကိုယ့်နိုင်ငံကို အထင်သေးကြတာ တွေ့ရပါတယ်။
မြန်မာပြည်နှင့် ကွာပါ့ကွာ ဆိုတာမျိုးတွေ၊ မြန်မာပြည်ကျတော့ ဘယ်လိုမျိုးကြီး ဆိုတာမျိုးတွေ၊ သူများနိုင်ငံမှာ ဘယ်လိုဆိုတာမျိုးတွေ ပြောတတ်ကြပါတယ်။

အခုလိုပုံစံမျိုး ရန်ကုန်လေဆိပ်မှာသာ တွေ့ကြုံရပါက ရေးလိုက်ကြမယ့်အဖြစ်မျိုး၊ အော်လိုက်ကြမယ့်အဖြစ်မျိုး၊ အော်လိုက်ကြမယ့်အဖြစ်မျိုး၊ ဆဲလိုက်ကြမယ့်အဖြစ်မျိုး၊ ရစရာမရှိအောင် နှစ်ပြားမတန်အောင် စုံနေမှာပေါ့နော်။ အခုကျတော့ သူများနိုင်ငံမှာ ဒီလိုအဖြစ်ဆိုးမျိုးကြီး ဖြစ်နေလို့ ဘယ်သူကမှ ရေးသားဖော်မရကြတော့ဘူးပေါ့။

စာရေးသူအတွက်ကတော့ ဟန်ကျပါတယ်။ မြန်မာ မလေးရှား ထိုင်း နိုင်ငံများမှ မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်း ဒကာ ဒကာမဟောင်းများနှင့် တွေ့ကြုံရလို့ ကျေးဇူးတင်မဆုံးပါပဲ။ ဘတ်ငွေတွေလည်းလှူကြ၊ ဒေါ်လာတွေလည်းလှူကြ၊ လာရောက်နှုတ်ဆက်ကြ၊ ရှိခိုးဦးချကြနဲ့ အမျိုးတွေကို တွေ့ခွင့်ရနေတာပါ။ ဒီအတွက်တော့ ကျေးဇူးတင်ရမှာပါနော်။