သိဂႌေ႐ႊခြက္ႏွင့္ ျခေသၤ့ဆီ(၃)
(၂၁.၁၂.၂ဝဝ၆ရက္ေန႔၌ အုိးဘုိဘဝတကၠသုိလ္မွာေရးသားသည္။)
ေ႐ႊျမန္မာႏွင့္ သာသနာ
က်ႏုပ္တုိ႔သာသနာသည္ က်ႏုပ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ကား လုိက္ဖက္ညီလွေပသည္။ ျမန္မာအစုိးရ အစဥ္အဆက္သည္ ျမန္မာလူမ်ဳိးအတြက္၊ ႏုိင္ငံအတြက္ စီမံကိန္းႀကီးမားစြာ ခ်ခဲ့သည္ကုိလည္းေကာင္း၊ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ကုိလည္းေကာင္း၊ မေတြ႕ျမင္ ရေပ။ ျပည္သူလူထုေကာင္းက်ဳိးအတြက္ တစ္မ်ဳိးလုံးႏွင့္ခ်ီ၍ အလုပ္လုပ္ခဲ့ သည္မ်ား လုံးဝမ႐ွိသေလာက္ပင္။ ဥပမာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ၏ ႏြားႏုိ႔စီမံကိန္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ႏြားႏုိ႔စီမံကိန္းေၾကာင့္ ဂ်ပန္လူထု က်န္းမာသည္၊ ဥာဏ္ရည္ျမင့္ သည္၊ အသက္႐ွည္သည္။ ယေန႔ကမၻာ၌ ပ်မ္းမွ် အသက္႐ွည္သူ အမ်ားဆုံး႐ွိေသာ ႏုိင္ငံမွာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာအစုိးရ မ်ားအေနျဖင့္ ျပည္သူလူထုအတြက္ ထူးျခားသည့္ စီမံကိန္းမ်ား မ႐ွိဘဲ ျဖစ္သလုိပစ္ထားကာ သမား႐ုိးက်ပုံစံေဟာင္းျဖင့္ ေဆြးေျမ႕၍ အသုံးမဝင္ ေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ေ႐ွး႐ုိးနည္းမ်ားျဖင့္သာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လည္း လူငယ္အမ်ားစု မူးယဇ္ေသာက္စား ေပ်ာ္ပါးၾက၍ ေရာဂါဆန္း ေရာဂါဆုိးမ်ားျဖင့္ အေသအေပ်ာက္မ်ားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္၏။ မေသသူမ်ားမွာ လည္း စီးပြားေရးႀကီးပြားေရး၌ အားမကုိးရေသာ အေလာင္းကစားသမားမ်ား အေပ်ာ္ၾကဴးသူမ်ား၊ ပ်က္စီးသူမ်ား ျဖစ္ေနၾကေလသည္။ လုံးဝ မပ်က္စီးသူမ်ားမွာလည္း အရည္အခ်င္းမ႐ွိၾကေပ၊ ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ဳိးျပဳ မည့္ အသုံးဝင္မည့္ လူငယ္မ်ားမွာ တစ္ရာခုိင္ႏႈန္းမွ်သာ ႐ွိၾကေလသည္။ ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းလွ၏။
က်ႏုပ္တုိ႔သာသနာ၌လည္း ထုိ႔အတူပင္။ သာသနာသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ ခဲ့သည္။ ေအာင္ျမင္သည္လည္း႐ွိ၏။ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း တပ္မေတာ္ အစုိးရလက္ထက္၌ ဆက္မလုပ္ၾကေတာ့ေပ။ တပ္မေတာ္အစုိးရကား ေနရာတကာ အေလွ်ာ့ေပး၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေနရေလေသာေၾကာင့္ သံဃာမ်ားကုိ တင္းတင္းရင္းရင္း မကုိင္တြယ္ရဲၾကေပ။ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္း ဆုိသူမ်ား ကလည္း စားပြဲေပၚေရာက္လာသည့္ အမႈတြဲေလာက္၊ ကန္ေတာ့ပြဲပါသည့္ အခမ္းအနားေလာက္သာ စိတ္ဝင္စားၾကေလရာ သာသနာေတာ္ႀကီး အဘက္ဘက္က ပ်က္စီးလာခဲ့ေပသည္။ ရံဖန္ရံခါ သံဃနာယက ဆုိသူမ်ားကပင္ သာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးေနသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ေနရေလသည္။ ေရႊျမန္မာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ သာသနာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကား ေနႏွင့္လ ေ႐ႊႏွင့္ျမလုိ လုိက္ဖက္လြန္းလွ၏။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာလွ်င္ၿပီးေရာဆုိသည့္ ”ငေတ” အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ားသာတည္း။ ပေဒသရာဇ္ ဧကရာဇ္သက္ဦးဆံ ပုိင္ဘုရင္မ်ားလုိ အခြန္ေကာက္စားၿပီး ေစာ္ကားေနၾကသူမ်ား၊ ဇိမ္ခံေနၾကသူ မ်ား၊ ေနရာလုေနၾကသူမ်ားျဖစ္ေလသည္။ သာသနာေတာ္ႀကီးကိုလည္း လွည့္ၾကည့္သင့္လွၿပီ။
အခ်ဳိ႕ေက်ာင္းမ်ားမွာ နာမည္ဆုိးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေနၾက၏။ အပုပ္နံ႔ ေဟာင္ေနၾက၏။ ဒုစ႐ုိက္ဂုိဏ္းမ်ား၊ ေလာင္းကစားဂုိဏ္းမ်ား၊ မူးယဇ္ ေသာက္စားဂုိဏ္းမ်ား၊ ကာမဂုဏ္အေရာင္းအဝယ္လုပ္သူမ်ား၊ ေမွာင္ခုိ စီးပြားေရးဂုိဏ္းမ်ားထူေထာင္ထားၾက၏။ ၄င္းတုိ႔ကုိ ျမတ္စြာဘုရား၏ ညႊန္ၾကားမႈျဖင့္ အဂၢသာဝကႏွစ္ပါး ဦးေဆာင္ကာ ကီဋာဂီရိဇနပုဒ္ကုိ ႏွိမ္နင္း သလုိ ႏွိမ္နင္းထုိက္လွေပသည္။ တာဝန္႐ွိသံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ အာဏာပုိင္မ်ား၏ အကူအညီ၊ သံဃာထု၏ အကူအညီျဖင့္ ဖမ္းဆီးအေရး ယူျခင္း၊ ခ်ိပ္ပိတ္အေရးယူျခင္း၊ အစားထုိးျပဳျပင္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သင့္ေပသည္။ သံလမ္းေဘး၌ လူသူေလးပါး မသြားလာရဲေလာက္ေအာင္ ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္း ဒုစ႐ုိက္က်ဴးလြန္သူမ်ားကုိလည္း ဤနည္းအတုိင္းပင္ အင္အားသုံး ၍ ႏွိမ္နင္းသင့္ေပသည္။
ဘူတာ႐ုံ၊ ဘုရား၊ ေစ်း၊ ဆုိင္ခန္း စသည္တုိ႔၌သကၤန္းဝတ္ျဖင့္ ေတာင္းစားေနသူမ်ား၊ ထုိေတာင္းစားသူမ်ားကုိ ေမြးျမဴထားသည့္ ဂုိဏ္းမ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီးအေရးယူ႐ွင္းလင္းသင့္ေပသည္။ ဤစာေရးေနစဥ္၌ပင္ ၇ီေပ ၿနတ် ဂ်ာနယ္ အတြဲ(၅) အမွတ္(၄ဝ) ၁၄.၁၂.ဝ၆ ၌ ဘုန္းႀကီးမဟုတ္ သကၤန္းဝတ္မ်ားေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ တြင္း၌ အုပ္စုဖြဲ႕၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အလွဴခံေနသူမ်ား ႐ွင္းလင္းသင့္ေၾကာင္း သတင္းဖတ္လုိက္ရေလသည္။ သူရဇၨမဂၢဇင္း၌လည္း မာမကသုေတသီက သာသနာသန္႔႐ွင္းေရးလုိအပ္ေနေၾကာင္း ေရးသားေလသည္။ အျခားအျခား ေသာမဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္မ်ား၌လည္း ေရးသားၾကမည္ အမွန္ပင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သာသနာသန္႔႐ွင္းေရးကုိ အေရးေပၚလုပ္ငန္း၊ အေရးႀကီးလုပ္ငန္း တစ္ခု အျဖစ္ ဦးစားေပးလုပ္ကုိင္ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္လွေပၿပီ။
အရပ္ထဲ၌ မူး႐ူးရမ္းကားေနသူမ်ား၊ ဂုိဏ္းဖြဲ႕၍ အိမ္ေတြဝင္ မုိက္ေၾကး ခြဲၾကသူမ်ား၊ ကားေပၚ၊ ရထားေပၚ၌ အျမင္မေတာ္ေသာ အတြဲမ်ား၊ ပြဲေတာ္မ်ား၌ ေလာင္ကစားထုိးေနၾကသူမ်ား၊ ခ်ဲဒုိင္ခံ၊ ခ်ဲနံပါတ္ေရာင္းေန ၾကသူမ်ား၊ အရက္ဆုိင္မ်ားတြင္ အရက္ဝင္ေသာက္ေနသူမ်ား၊ လမ္းေဘးတြင္ က်ားထုိး ခ်က္ထုိးေနၾကသူမ်ား၊ ေနမြန္းလြဲခ်ိန္ ေစ်းဆုိင္မ်ား၌ ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္း စားေသာက္ေနၾကသူမ်ား၊ ကုိယ္တုိင္ကားေမာင္းေနၾကသူမ်ား၊ ကုိယ္တုိင္ဆုိင္ကယ္ေမာင္းေနၾကသူမ်ားအား သတိေပးျခင္း၊ ဝန္ခံကတိလက္ မွတ္ထုိးခုိင္းျခင္း၊ အေရးယူအျပစ္ေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သင့္လွေပသည္။ က်ႏုပ္တုိ႔ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ ပဌမ မဟာနာယကဆရာေတာ္ႀကီး ဦးစီး၍ ျပဳလုပ္ေသာ သာသနမလဝိေသာဓနီ(သာသနာသန္႔႐ွင္းေရး)အဖြဲ႕ႏွင့္ မုိးေကာင္းေက်ာင္းတုိက္မွ ျပဳလုပ္ေသာ သာသနာသန္႔႐ွင္းေရးအဖြဲ႕မ်ားကဲ့သုိ႔ အ႐ုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္ေသာ၊ အၾကည္ညဳိပ်က္ႏုိင္ေသာ အက်င့္ပ်က္ ကိုယ္ေတာ္မ်ားကုိ စနစ္တက်အေရးယူေဆာင္႐ြက္သင့္လွေပသည္။ ၿမဳိ႕နယ္ တုိင္း၌ ဆက္သြယ္ရမည့္လိပ္စာမ်ား၊ ဖုန္းနံပါတ္မ်ားကုိ အမ်ားသိႏုိင္ေအာင္ ေၾကညာထားျခင္း၊ သတင္းပုိ႔တုိင္ၾကားလာပါက ခ်က္ခ်င္းအေရးယူႏုိင္ရန္ ေဆာင္႐ြက္ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္မည္ဆုိပါက တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ပါး ပေပ်ာက္ သြားမွာျဖစ္ပါသည္။ ၾကည္ညဳိဖြယ္ရာ သာသနာျဖစ္လာႏုိင္ပါသည္။
ရထားေပၚ ကားေပၚမ်ား၌ ဖလားႀကီးမ်ားျဖင့္ ဘုရားအတြက္လုိလုိ၊ ေက်ာင္းအတြက္လုိလုိ အလွဴခံေနၾကသည့္ အလွဴခံအတုမ်ားကုိလည္း အေရးယူေဆာင္႐ြက္သင့္လွေပသည္။ သာသနာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အလွဴခံစားေနသည့္ စီးပြားေရးဂုိဏ္းမ်ားျဖစ္ၾက၏။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
(မဟာဝီရ ရသစုံမဂၢဇင္း အမွတ္(၂၅)၊ ၂၀၁၇၊ ဇူလိုင္လ)
ဝီရသူ (မစုိးရိမ္)
