“နံနက္ခင္းက်င့္စဥ္ အာရကၡတရားေလးပါး”
(ဆရာေတာ္ဦး၀ီရသူ၏ ႏွစ္သစ္ကူး အထူးလက္ေဆာင္)
စာေရးသူ မနက္အိပ္ရာႏိုးသည့္အခါ ခ်က္ခ်င္းအိပ္ရာမထပါ။ နာရီၾကည့္ၿပီး ခဏျပန္မွိန္းေနတတ္ပါသည္။ ထိုသို႔ျပန္မွိန္းေနခိုက္မွာ ဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားေနတတ္ပါသည္။ ဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားေနတတ္သည္မွာ ေန႔စဥ္နီးပါးျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတရံတြင္မူ ႏွလံုးခုန္သံကို တရားရႈမွတ္ေနတတ္ပါသည္။ အိပ္ရာႏိုးလွ်င္ႏိုးခ်င္း ႏွလံုးခုန္သံကို နားစြင့္တတ္ပါသည္။ ႏွလံုးခုန္သံ လံုးဝ မၾကားရသည့္ေန႔မ်ားက ပိုမ်ားသည္။ ႏွလံုးခုန္သံၾကားရသည့္ေန႔က လြန္စြာနည္းပါးလွပါသည္။ ႏွလံုးခုန္သံမၾကားရလွ်င္ ဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားေနတတ္ၿပီး ႏွလံုးခုန္သံၾကားရသည့္ေန႔တြင္ ႏွလံုးခုန္သံကို တရားမွတ္ေနတတ္ပါသည္။ ငါးမိနစ္ ဆယ္မိနစ္ၾကာသည့္အခါ (ရံဖန္ရံခါ နာရီဝက္ၾကာသည့္အခါ)မွ အိပ္ရာထပါသည္။
အိပ္ရာထလွ်င္ထခ်င္း နႏြင္းႏွင့္ပ်ားရည္ ေတထားသည့္ေဆးလံုးငါးလံုး ေသာက္သံုးကာ ေရအဝေသာက္ပါသည္။ အလြန္ဆံုးၾကာလွ်င္ တစ္မိနစ္ခန္႔ ပံုမွန္အားျဖင့္ စကၠန္႔သံုးဆယ္ခန္႔တြင္ ဝမ္းသြားေလ့ရွိပါသည္။ ဝမ္းသြားသည္မွာ နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ပါ။ အိုးပင္းတူ ဒလေဟာ ျဖစ္ပါသည္။ အားရပါးရ ဝမ္းသြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဝမ္းသြားၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပဳိင္နက္တည္း ေရခလုတ္ဆြဲခ်ျခင္း(ေရေလာင္းျခင္း) လံုးဝ မလုပ္ပါ။ သြားထားသည့္ဝမ္းမ်ားကို ေသခ်ာစြာ ျပန္စစ္ေဆးပါသည္။ “ေရာဂါဝမ္းလား၊ ရိုးရိုးဝမ္းလား၊ အစာမေၾကတာမ်ားပါသလား၊ အစာေၾကတာေတြပဲလား” စသည္ျဖင့္ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးမႈျပဳလုပ္တတ္ပါသည္။ ၎ေနာက္ ထို၀မ္းမ်ားကိုၾကည့္ကာ အသုဘဘာဝနာ ဆင္ျခင္ပါသည္။ အခိုက္အတန္႔မွ်သာ ဆင္ျခင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မ်က္ႏွာသစ္သည့္အခါ ဂုဏ္ေတာ္ပြားလ်က္ သစ္တတ္ပါသည္။ အရဟံ၊ အရ-ဟံ၊ အ-ရဟံ ဂုဏ္ေတာ္သံုးပါးကို ႏွလံုးသြင္းရင္း မ်က္ႏွာသစ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးသည့္အခါ ေရေမတၱာပို႔ပါသည္။ ေရကိုလက္ဝါးထဲသို႔ နည္းနည္းခ်င္းေလာင္းခ်ၿပီး “ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ၿမဲပါေစ၊ ဥပဒ္ရန္ေဘး ကင္းစင္ေဝး ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ၊ ဤေရကဲ့သုိ႔ ပူပင္ေသာက ကင္းေဝးၾကပါေစ”ဟု စိတ္ထဲမွာ ရြတ္ဆိုရင္း ေမတၱာေရ သြန္းေလာင္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေရေမတၱာပို႔သည့္အခါ ခပ္သိမ္းေသာသတၱဝါမ်ား၊ တစ္ဝန္းတစ္ရံတည္းေန ရဟန္းရွင္လူႏွင့္ နတ္ေဒဝါမ်ား၊ ဆြမ္းဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ား (ပစၥည္းေလးပါး ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ား)၊ မိဘဆရာ ဉာတကာ ရဟန္းဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားသို႔ ေမတၱာစိတ္ျဖန္႔က်က္၍ ပို႔သျခင္းျဖင္ပါသည္။
ေရတစ္ဖလားကုန္သြားသည့္အခါ လွ်ာျခစ္တံျဖင့္ လွ်ာသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပါသည္။ ေရဖလားထဲတြင္ ေရဖင္ကပ္ခန္႔ထည့္ၿပီး လွ်ာျခစ္တံကို လႈပ္ခါ ရမ္းခါ ေဆးေၾကာပါသည္။ အဆီႏွင့္ အညစ္အေၾကးမ်ား ေရေပၚမွာေဝ့ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ၎ကို ေသခ်ာစြာၾကည့္ရႈကာ အသုဘဘာဝနာ စီးျဖန္းပါသည္။
“ငါ၏ခႏၶာကိုယ္သည္ သလိပ္ ေခၽြး ၿပီ ႏွပ္ တံေတြး က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ စေသာ အညစ္အေၾကးမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ မသင့္မတယ္ ရြံ႕ရွာဖြယ္ အသုဘအေကာင္ပုတ္ႀကီးပါတကား? ေရာဂါမ်ဳိးစုံ စုၿပဳံ ျမဳံခဲေနေသာ ဒုကၡအတုံးအခဲႀကီးပါတကား”
“ဤေရာဂါေဝဒါနာျဖင့္ပင္ ေကြးေသာလက္ မဆန္႔ခင္ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးခင္ မုခ်ေသႏိုင္ပါသည္တကား၊ ေသျခင္းတရားကို မည္သူမွ် မလြန္ဆန္ႏိုင္သလို မည္သူမွ် မတားဆီးႏိုင္ပါတကား”
ဤသို႔ မိမိကိုယ္ခႏၶာကို အသုဘရႈမွတ္ရင္း မရဏႆတိပါ တစ္ခါတည္း စီးျဖန္းတတ္ပါသည္။
အားလံုးၿပီးသည့္အခါ ဖလားထဲ မ်က္လံုးတစ္ဖက္စီ ႏွစ္ၿပီး ‘နေမာ ေတ’ဂါထာႏွင့္ ‘အရဟံ ဗဟိအႏၲဇယံ’ဂါထာမ်ား ၿပီးဆံုးေအာင္ စိတ္ထဲမွာ ရြတ္ဆိုပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေရးသူ မနက္အိပ္ရာထ ေရခ်ဳိးခန္းဝင္လွ်င္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ ၾကာတတ္ပါသည္။
ခရီးသြားသည့္အခါ အမ်ားႏွင့္အတူ မ်က္ႏွာသစ္ရသည့္အခါမ်ဳိးတြင္ ေရေမတၱာပို႔သေနပံုကို ျမင္ေတြ႔ၾကလွ်င္ “အဲဒါ ဘာလုပ္တာတုန္း”ဟု အေမးခံရေလ့ရွိပါသည္။ စာေရးသူ ၿပဳံးျပေလ့ရွိၿပီး ျပန္မေျဖမိပါ။
မ်က္လံုးေရစိမ္သည္ကိုမူ တစ္ဦးစ ႏွစ္ဦးစ တားတတ္ၾကပါသည္။ မ်က္လံုးထိခိုက္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေရမသန္႔လွ်င္ မစိမ္ျဖစ္ပါ။ ေရသန္႔မွသာ စိမ္ျဖစ္ပါသည္။
‘အာရကၡတရားေလးပါး’ဆိုသည္မွာ
ဗုဒၶါႏုႆတိ ေမတၱာ စ၊ အသုဘံ မရဏႆတိ။
ဂါထာလာအတုိင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၎ကို ‘စတုရာရကၡတရား’ဟုလည္း ေခၚပါသည္။ အေစာင့္အေရွာက္ တရားေလးပါးဟူလိုေသာ္။
နံနက္ခင္းက်င့္စဥ္ ၿပီးပါၿပီ။
ပရိသတ္အားလုံး အာရကၡတရားေလးပါးျဖင့္ တစ္ေန႔တာခရီးကို လုံၿခံဳေအးခ်မ္းစြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစ…
ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
7.4.2020
ကမ္ဘာကျော်ဆရာတော်၏ ကမ္ဘာမကျော်သော အတွေးအခေါ်များ (၁)
“နံနက်ခင်းကျင့်စဉ် အာရက္ခတရားလေးပါး”
(ဆရာတော်ဦးဝီရသူ၏ နှစ်သစ်ကူး အထူးလက်ဆောင်)
စာရေးသူ မနက်အိပ်ရာနိုးသည့်အခါ ချက်ချင်းအိပ်ရာမထပါ။ နာရီကြည့်ပြီး ခဏပြန်မှိန်းနေတတ်ပါသည်။ ထိုသို့ပြန်မှိန်းနေခိုက်မှာ ဂုဏ်တော်ပွားများနေတတ်ပါသည်။ ဂုဏ်တော်ပွားများနေတတ်သည်မှာ နေ့စဉ်နီးပါးဖြစ်ပြီး တစ်ခါတရံတွင်မူ နှလုံးခုန်သံကို တရားရှုမှတ်နေတတ်ပါသည်။ အိပ်ရာနိုးလျှင်နိုးချင်း နှလုံးခုန်သံကို နားစွင့်တတ်ပါသည်။ နှလုံးခုန်သံ လုံးဝ မကြားရသည့်နေ့များက ပိုများသည်။ နှလုံးခုန်သံကြားရသည့်နေ့က လွန်စွာနည်းပါးလှပါသည်။ နှလုံးခုန်သံမကြားရလျှင် ဂုဏ်တော်ပွားများနေတတ်ပြီး နှလုံးခုန်သံကြားရသည့်နေ့တွင် နှလုံးခုန်သံကို တရားမှတ်နေတတ်ပါသည်။ ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်ကြာသည့်အခါ (ရံဖန်ရံခါ နာရီဝက်ကြာသည့်အခါ)မှ အိပ်ရာထပါသည်။
အိပ်ရာထလျှင်ထချင်း နနွင်းနှင့်ပျားရည် တေထားသည့်ဆေးလုံးငါးလုံး သောက်သုံးကာ ရေအဝသောက်ပါသည်။ အလွန်ဆုံးကြာလျှင် တစ်မိနစ်ခန့် ပုံမှန်အားဖြင့် စက္ကန့်သုံးဆယ်ခန့်တွင် ဝမ်းသွားလေ့ရှိပါသည်။ ဝမ်းသွားသည်မှာ နည်းနည်းနောနောမဟုတ်ပါ။ အိုးပင်းတူ ဒလဟော ဖြစ်ပါသည်။ အားရပါးရ ဝမ်းသွားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဝမ်းသွားပြီးသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်တည်း ရေခလုတ်ဆွဲချခြင်း(ရေလောင်းခြင်း) လုံးဝ မလုပ်ပါ။ သွားထားသည့်ဝမ်းများကို သေချာစွာ ပြန်စစ်ဆေးပါသည်။ “ရောဂါဝမ်းလား၊ ရိုးရိုးဝမ်းလား၊ အစာမကြေတာများပါသလား၊ အစာကြေတာတွေပဲလား” စသည်ဖြင့် ကျန်းမာရေး စစ်ဆေးမှုပြုလုပ်တတ်ပါသည်။ ၎င်းနောက် ထိုဝမ်းများကိုကြည့်ကာ အသုဘဘာဝနာ ဆင်ခြင်ပါသည်။ အခိုက်အတန့်မျှသာ ဆင်ခြင်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။
မျက်နှာသစ်သည့်အခါ ဂုဏ်တော်ပွားလျက် သစ်တတ်ပါသည်။ အရဟံ၊ အရ-ဟံ၊ အ-ရဟံ ဂုဏ်တော်သုံးပါးကို နှလုံးသွင်းရင်း မျက်နှာသစ်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
မျက်နှာသစ်ပြီးသည့်အခါ ရေမေတ္တာပို့ပါသည်။ ရေကိုလက်ဝါးထဲသို့ နည်းနည်းချင်းလောင်းချပြီး “ချမ်းသာကိုယ်စိတ်မြဲပါစေ၊ ဥပဒ်ရန်ဘေး ကင်းစင်ဝေး ငြိမ်းအေးကြပါစေ၊ ဤရေကဲ့သို့ ပူပင်သောက ကင်းဝေးကြပါစေ”ဟု စိတ်ထဲမှာ ရွတ်ဆိုရင်း မေတ္တာရေ သွန်းလောင်းခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
ရေမေတ္တာပို့သည့်အခါ ခပ်သိမ်းသောသတ္တဝါများ၊ တစ်ဝန်းတစ်ရံတည်းနေ ရဟန်းရှင်လူနှင့် နတ်ဒေဝါများ၊ ဆွမ်းဒါယကာ ဒါယိကာမများ (ပစ္စည်းလေးပါး ဒါယကာ ဒါယိကာမများ)၊ မိဘဆရာ ဉာတကာ ရဟန်းဒါယကာ ဒါယိကာမများသို့ မေတ္တာစိတ်ဖြန့်ကျက်၍ ပို့သခြင်းဖြင်ပါသည်။
ရေတစ်ဖလားကုန်သွားသည့်အခါ လျှာခြစ်တံဖြင့် လျှာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပါသည်။ ရေဖလားထဲတွင် ရေဖင်ကပ်ခန့်ထည့်ပြီး လျှာခြစ်တံကို လှုပ်ခါ ရမ်းခါ ဆေးကြောပါသည်။ အဆီနှင့် အညစ်အကြေးများ ရေပေါ်မှာဝေ့နေသည်ကို တွေ့ရပါသည်။ ၎င်းကို သေချာစွာကြည့်ရှုကာ အသုဘဘာဝနာ စီးဖြန်းပါသည်။
“ငါ၏ခန္ဓာကိုယ်သည် သလိပ် ချွေး ပြီ နှပ် တံတွေး ကျင်ကြီး ကျင်ငယ် စသော အညစ်အကြေးများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည့် မသင့်မတယ် ရွံ့ရှာဖွယ် အသုဘအကောင်ပုတ်ကြီးပါတကား? ရောဂါမျိုးစုံ စုပြုံ မြုံခဲနေသော ဒုက္ခအတုံးအခဲကြီးပါတကား”
“ဤရောဂါဝေဒါနာဖြင့်ပင် ကွေးသောလက် မဆန့်ခင် ဆန့်သောလက် မကွေးခင် မုချသေနိုင်ပါသည်တကား၊ သေခြင်းတရားကို မည်သူမျှ မလွန်ဆန်နိုင်သလို မည်သူမျှ မတားဆီးနိုင်ပါတကား”
ဤသို့ မိမိကိုယ်ခန္ဓာကို အသုဘရှုမှတ်ရင်း မရဏဿတိပါ တစ်ခါတည်း စီးဖြန်းတတ်ပါသည်။
အားလုံးပြီးသည့်အခါ ဖလားထဲ မျက်လုံးတစ်ဖက်စီ နှစ်ပြီး ‘နမော တေ’ဂါထာနှင့် ‘အရဟံ ဗဟိအန္တဇယံ’ဂါထာများ ပြီးဆုံးအောင် စိတ်ထဲမှာ ရွတ်ဆိုပါသည်။
ထို့ကြောင့် စာရေးသူ မနက်အိပ်ရာထ ရေချိုးခန်းဝင်လျှင် မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့် ကြာတတ်ပါသည်။
ခရီးသွားသည့်အခါ အများနှင့်အတူ မျက်နှာသစ်ရသည့်အခါမျိုးတွင် ရေမေတ္တာပို့သနေပုံကို မြင်တွေ့ကြလျှင် “အဲဒါ ဘာလုပ်တာတုန်း”ဟု အမေးခံရလေ့ရှိပါသည်။ စာရေးသူ ပြုံးပြလေ့ရှိပြီး ပြန်မဖြေမိပါ။
မျက်လုံးရေစိမ်သည်ကိုမူ တစ်ဦးစ နှစ်ဦးစ တားတတ်ကြပါသည်။ မျက်လုံးထိခိုက်မည်စိုးသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ရေမသန့်လျှင် မစိမ်ဖြစ်ပါ။ ရေသန့်မှသာ စိမ်ဖြစ်ပါသည်။
‘အာရက္ခတရားလေးပါး’ဆိုသည်မှာ
ဗုဒ္ဓါနုဿတိ မေတ္တာ စ၊ အသုဘံ မရဏဿတိ။
ဂါထာလာအတိုင်း ဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းကို ‘စတုရာရက္ခတရား’ဟုလည်း ခေါ်ပါသည်။ အစောင့်အရှောက် တရားလေးပါးဟူလိုသော်။
နံနက်ခင်းကျင့်စဉ် ပြီးပါပြီ။
ပရိသတ်အားလုံး အာရက္ခတရားလေးပါးဖြင့် တစ်နေ့တာခရီးကို လုံခြုံအေးချမ်းစွာ ဖြတ်သန်းနိုင်ပါစေ…
ဝီရသူ(မစိုးရိမ်)
7.4.2020
