“သိကၡာမဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးျပည့္တန္ဆာ”
“သိကၡာမဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးျပည့္တန္ဆာ”
သဃၤန္းျဖဴဆရာေတာ္
(12.8.2021 ရက္ေန႔ထုတ္ အတြဲ(၂) အမွတ္(၃၄) Golden Hand ဂ်ာနယ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)
ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းႀကီး ျဖစ္ပြားခ်ိန္၌ စာေရးသူက က်င့္ျမတ္သိကၡာ တစ္၀ါသာရေသးသည့္ ရဟန္းခံၿပီးခါစ ရဟန္းသစ္ေလးျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္ကို တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ် မသိနားမလည္ေသးသည့္အျပင္ ဒီမိုကေရစီဟူေသာ ၀ါဟာရကိုလည္း ထိုအခါမွသာ စတင္ၾကားဖူးျခင္းျဖစ္၏။ ဒီမုိကေရစီဆိုသည္ကို ဘာမွ်မသိ ဘဲ “ဒီမိုကေရစီရရွိေရး တို႔အေရး”ဟု ေႂကြးေၾကာ္သံတိုင္ေပးခဲ့သည္ကိုလည္း မွတ္မိေနေသး၏။ ေန႔စဥ္ စီတန္း လွည့္လည္ ဆႏၵျပၿပီးသည့္အခါတိုင္း ေလးမ်က္ႏွာကြင္း သာသနာ့ဗိမာန္ေဘးတြင္ စုေ၀းကာ ေဟာေျပာပြဲ က်င္းပခဲ့ၾက၏။ ထိုအခါ၌ ပြဲထိန္းလုပ္လ်က္ မိန္႔ခြန္းမ်ားကို နားေထာင္ျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္အသီးသီးကား ေဟာေျပာမႈ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏုိင္၏။ စာေရးသူ၏ ႏိုင္ငံေရးမ်က္စိ စတင္ပြင့္လင္းခဲ့ရေပသည္။ ရွစ္ေလးလံုး ဆရာ-ဆရာမမ်ား အားလံုးကား စာေရးသူ၏ ႏိုင္ငံေရးေက်းဇူးရွင္မ်ားပင္တည္း။
မိမိကိုယ္ကိုယ္ ႐ႈံ႔ေသာႏွာေခါင္း
စာေရးသူသည္ ေအာင္စုတင္ကို အားေပး၏။ NLD ကို ေထာက္ခံ၏။ ခေမာက္တံဆိပ္ကို ႐ူးသြပ္ခဲ့၏။ စာေရးသူ၏ စံျပေခါင္းေဆာင္ (Role Model) မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျဖစ္၏။ ထုိစဥ္က စာေရးသူသည္ ပထမႀကီးတန္း စာသင္သားရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသာ ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူသီတင္းသံုးရာ မိခင္စာသင္တိုက္ ကား စည္းကမ္းလြန္စြာ ႀကီးမားပါသည္။ ေရဒီယို၊ တိပ္ေခြ နားေထာင္ခြင့္မရွိပါ။ စာေရးသူတို႔က ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ မိန္႔ခြန္းမ်ားကို ခိုး၍နားေထာင္ၾကပါသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ဆရာေတာ္ သိသြားပါသည္။ တံခါးကို တြန္းဖြင့္ကာ ေက်ာင္းေဆာင္ထဲထိ ၀င္လာပါသည္။ စာေရးသူတို႔က ခုတင္ေအာက္သို႔ ကိုယ္စီ၀င္ပုန္းေနၾကပါ သည္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး မီးေရာင္ေခတ္ျဖစ္၍ ဆရာေတာ္က စာေရးသူတို႔ကို မျမင္ရပါ။ တံခါး၀မွာ ရပ္ေတာ္မူလ်က္ ေအာ္ဟစ္ဆူပူ ႀကိမ္းေမာင္းသြားပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ည ဘုရား၀တ္တက္ၿပီးေသာအခါ ဆရာေတာ္က ၾသ၀ါဒေပးစဥ္ စည္းကမ္းထပ္၍ထုတ္ခဲ့ပါသည္။ “ႏိုင္ငံေရးတရားဆုိရင္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္မေျပာနဲ႔ ဘုရား ေဟာရင္ေတာင္ နားမေထာင္ရဘူး”ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။
အဆူခံထိခဲ့ရေသာ မိန္႔ခြန္းကား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပထမအႀကိမ္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မက်မီ ပြဲၾကမ္းထားေသာ မိန္႔ခြန္းအေခြ ျဖစ္ပါသည္။ ေရဒီယို၊ ကက္ဆက္ နားေထာင္ခြင့္မရွိသည့္အခါ ဓာတ္ပံု၊ ပိုစတာ မ်ား၊ ရင္ထိုးမ်ားႏွင့္ စာအုပ္စာေစာင္မ်ားကို အားေပးျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု က်ဳိက္ထီး႐ိုး ဘုရားဖူးထြက္သည့္အခါ လြယ္အိတ္ကိုယ္စီတြင္ ရင္ထိုးကိုယ္စီ တပ္ဆင္ထားၾကပါသည္။ စာေရးသူ႔လြယ္အိတ္ က အနီေရာင္လြယ္အိတ္၊ ကိုင္းကအနက္ေရာင္ျဖစ္ရာ လြယ္အိတ္ကိုင္းႏွင့္ ေဘးအိတ္မ်ားတြင္ပါ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္၏ ႐ုပ္ပံုလွလွေလးမ်ား တပ္ဆင္ထားပါသည္။ ခါးပိုက္ႏႈိက္မ်ားကား လက္တည့္စမ္းသည္ေလာ၊ အမွန္တကယ္ ျမတ္ႏိုးသည္ေလာ မေျပာတတ္ပါ။ လိုင္းကားတစ္ခါစီးလွ်င္ ရင္ထိုးႏွစ္ခု၊ သံုးခု ေပ်ာက္သြားတတ္ ပါသည္။ ေက်ာက္တန္းသို႔ သေဘၤာျဖင့္သြားသည့္အခါ စာေရးသူ၏လြယ္အိတ္ကိုၾကည့္ၿပီး ဒါယကာတစ္ဦးစ၊ ႏွစ္ဦးစက လက္ညႇိဳးထိုး၍ ေမးတတ္ပါသည္။ “အဲဒါ ဘာေတြလဲ၊ ဘာလုပ္တာလဲ”ဟူ၏။ စာေရးသူက လက္မ ေထာင္ျပကာ “အားေပးတာ၊ ေထာက္ခံတာေလ”ဟု ေျဖဆိုသည့္အခါ ထိုဒါယကာႀကီးမ်ားက “႐ူးပါ့”ဟု ေျပာ ကာ အထင္ေသးသည့္အမူအရာမ်ား ျပသသြားပါသည္။ ထိုစဥ္က မိမိကိုယ္ကိုယ္မိမိ အဟုတ္ႀကီးထင္ခဲ့မႈမ်ား သည္ ယခုအခါ၌ ထိုဒါယကာႀကီးမ်ား႐ႈံ႕ေသာ ႏွာေခါင္းထက္ အဆမတန္ မ်ားျပားစြာ ပို၍႐ႈံ႕ေနေလေတာ့၏။ မိမိကိုယ္ကိုယ္မိမိ ရြံေသာႏွာေခါင္းတည္း။
သံဃာေတာ္မ်ားမလာရဲသည့္ တရားပြဲ
စာေရးသူ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕မွ မႏၲေလးၿမိဳ႕သို႔ စာသင္ထြက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္သို႔ စာေမးပြဲလာေျဖ သည့္အခါတိုင္း၌ ၅၄ ျခံေရွ႕ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ စေန၊ တနဂၤေႏြ တရားပြဲမ်ား၌ စာေရးသူက ေရွ႕ဆံုးမွ နားေထာင္ ၏။ သံဃာဟူ၍ ရွားရွားပါးပါး ဤတစ္ပါးသာေတြ႕ျမင္ရ၍ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ားက စာေရးသူကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီး မွတ္တမ္း႐ိုက္ယူေနၾက၏။ စာေရးသူလည္း ႐ိုက္ကူးသည့္ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မခန္႔မွန္းတတ္၍ သကၤန္းျခံဳကာ နားေထာင္ေနရ၏။ သေဘာက်သည့္အခါ၌ အားပါးတရ လက္ခုပ္တီးမိတတ္ရာ သကၤန္းက ေခါင္းေပၚမွ ျပဳတ္က်သြားေလ့ရွိပါသည္။ အခြင့္ေခ်ာင္းေနေသာ သတင္းေထာက္မ်ားက ထိုအခ်ိန္မ်ဳိးကိုေရြး၍ အမိအရ ႐ိုက္ယူၾကေလေတာ့၏။ ေဒၚစုေျပာသမွ်ကို တစ္လံုးခ်င္းစီ ဘာသာျပန္ျပေနေသာ ျမန္မာဂုိက္မ်ား လည္း စာေရးသူ၏ေဘးနားတြင္ မ်ားျပားစြာရွိေနၾကပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသူမႀကီးက လစ္လွ်စ္လစ္သလို စာေရးသူ ကို ခိုး႐ိုက္လိုက္၊ ဘာသာျပန္ျပသည္ကို နားေထာင္လိုက္ႏွင့္ စာေရးသူ၏ လက္်ာေဘးတစ္ေယာက္ေက်ာ္တြင္ အလစ္ေခ်ာင္းေန၍ ပိုဆိုးပါသည္။ တစ္ပါးတည္းခိုးထြက္၍ နားေထာင္ၿပီးျပန္အလာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေျပာျပ သည့္အခါ သူတို႔လည္း လိုက္ၾကမည္ဆို၍ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေဟာေျပာပြဲသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ ျပန္ပါသည္။ ထိုစဥ္က ရန္ကုန္သံဃာေတာ္မ်ား မလာ၀ံ့ၾကပါ။ ေထာက္လွမ္းေရးက တိုင္ၾကားသျဖင့္ တာ၀န္ရွိ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက အမိန္႔ထုတ္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ စာေရးသူတုိ႔ သြားသည့္အခါလည္း တည္းခိုရာ ေက်ာင္းတိုက္ကို ေထာက္လွမ္းေရးမသိေအာင္ မ်က္လွည့္ျပခဲ့ရပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ နားေထာင္ရသည့္ အခါ ပို၍စိတ္တက္ႂကြလာ၏။ “မႏၲေလးဆို ပိုစည္မွာကြ”ဟု သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးက ေျပာေလ၏။ ထိုသူငယ္ခ်င္း မ်ားတြင္ ယခုအခါ စာေရးသူႏွင့္အတူ အမ်ဳိးသားေရးေဆာင္ရြက္ေနသည့္ မစိုးရိမ္တိုက္ႀကီးမွ ညီေတာ္ေမာင္ တစ္ပါးလည္း ပါ၀င္ေပသည္။
မန္ယူႏွင့္ NLD အိုးဘိုမွာ ပြဲၾကမ္းၿပီ
စာေရးသူ အိုးဘုိေရာက္သည့္အခါ၌ ျမစ္ႀကီးနားေထာင္မွ ေျပာင္းေရႊ႕လာေသာ ၈၈ ေက်ာင္းသားႀကီး မ်ားအဖြဲ႕၀င္ ကပတ (ေက်ာက္ပန္းေတာင္း) သားႀကီးႏွင့္ နံနက္တိုင္း ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးေလ့ရွိပါသည္။ ကပတ သားႀကီးကား ႏိုင္ငံေရးေလ့လာမႈ အားေကာင္းသည့္အေလ်ာက္ ႏိုင္ငံေရးသံုးသပ္ရာ၌လည္း အစြဲကင္း၍ ဓမၼ ဓိ႒ာန္က်စြာ သံုးသပ္တတ္သူ ျဖစ္ေပသည္။ သူက အစြဲကင္းကင္းႏွင့္ အမွားကိုေထာက္ျပ၊ စာေရးသူက အစြဲ တန္းလန္းႏွင့္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ဖာေထးျဖင့္ အျမင္ကြဲလြဲရာမွ စိတ္၀မ္းကြဲသည့္အဆင့္ေရာက္ကာ နပန္းလံုး ရမည့္အဆင့္ထိ အျပင္းအထန္ ျငင္းခံုခဲ့ရဖူးေလ၏။ အထူးသျဖင့္ ဂၽြန္ယက္ေတာအေရးမ်ဳိးေပတည္း။ စာေရးသူ ႏွင့္ ျငင္းခံုရသည္မွာ လူသိရွင္ၾကား မဟုတ္ေသာ္လည္း မိုးကုတ္သားႀကီး (ယခု-မိုးကုတ္အမတ္ႀကီး) ႏွင့္ကား ေနာင္ခ်ိန္ပေလးမည့္အဆင့္သို႔ ေရာက္ခဲ့ရေလ၏။ မကသားႀကီးက စာေရးသူထက္ အဆရာေထာင္မက အစြဲ ႀကီး၏။ မန္ယူႏွင့္ NLD ထိလွ်င္ လံုး၀လက္မခံ။ ကပတသားႀကီးက NLD ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေ၀ဖန္၏။ ထထိုးၾကေတာ့မည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ခဲ့သည့္အျဖစ္ကား “မန္ယူေတာ္လို႔ ဖလားရတာမဟုတ္ဘူး။ ခ်ယ္ ဆီး ကုိယ့္ဂိုးကိုယ္႐ွဴးလို႔ ဖလားရတာ”ဟူေသာ စကားပင္တည္း။ “ဂၽြန္ယက္ေတာအေရးမွာ န၀တေတာ္လို႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ခိုင္ျမဲတာမဟုတ္ဘူး။ NLD ညံ့လို႔ အာဏာရွင္သက္ဆိုးရွည္တာ”ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္၍ မက သားႀကီးခမ်ာ မန္ယူလည္းထိ၊ NLD လည္းထိသျဖင့္ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ကာ မတ္တတ္ရပ္၍ ထထိုးမည့္ဟန္ ျဖစ္ပါ ေလေတာ့၏။ ၈၈ ႏွင့္ NLD ေက်ာ္မေကာင္း၊ ၾကားမေကာင္း ျဖစ္မည္စုိး၍ စာေရးသူကပင္ ကပတသားႀကီးကို ရင္ခ်င္းအပ္၍ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားကာ မကသားႀကီးႏွင့္ေ၀းရာသို႔ ေခၚခဲ့ရေလေတာ့၏။ ကပတသားႀကီးခမ်ာ ေဒါသျဖင့္ ျပန္ေအာ္ရင္း စာေရးသူေခၚေဆာင္ရာသုိ႔ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖင့္ ေနာက္ျပန္ႀကီးလွမ္း၍ ပါခဲ့ရေလ ေတာ့၏။ အေ၀းေရာက္မွ သတိရသြားကာ စာေရးသူအား “လႊတ္စမ္းပါ”ဟု ေအာ္ေငါက္ေလေတာ့၏။ စာေရးသူ လည္း ပဲေလွာ္ၾကား ဆားညပ္ကာ ငန္ၿငိၿငိ ပူစပ္စပ္အရသာမ်ား ခံစားလိုက္ရေလေတာ့၏။ စာေရးသူ ေသာက္ ေနက် ေရေႏြးမတ္ခြက္ေလးလည္း ကြဲသြားခဲ့ေလသည္။ ေထာင္ထဲသို႔ မတ္ခြက္တစ္လံုးေရာက္ရန္ မလြယ္ကူ ေသာေခတ္ျဖစ္၍ ႏွေျမာတသ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ ကပတသားႀကီး ေျပာမည္ဆိုလွ်င္လည္း ေျပာစရာပင္။ စစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္း ႏွစ္တိုးရန္ခက္ေနသည့္အခ်ိန္၌ ဂၽြန္ယက္ ေတာအေရး ေပၚေပါက္လာသျဖင့္ စစ္အစိုးရ အႀကိဳက္ေတြ႕သြားျခင္းျဖစ္၏။
ႏွလံုးသားကို သဖန္းပင္ေပၚမွာ ထားခဲ့သူ
ဂၽြန္ယက္ေတာအေရး၌ ေဒၚစုက အင္းစိန္အခ်ဳပ္သူ၊ စာေရးသူက အိုးဘိုအက်ဥ္းသား၊ ေဒၚစု ႐ံုးထုတ္ သတင္းမ်ား ဖတ္ရသည့္အခါတိုင္း စာနာစိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚလာေလ့ရွိ၏။ ထိုေ၀ဒနာမ်ားကို လံုး၀ခ်ဳပ္တည္း ၍ မႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး၌ ေဒၚစုထံသို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာမ်ား ေရးခဲ့မိေလေတာ့၏။ ေဘာလ္ပင္ႏွင့္ စာရြက္ကိုင္ ခြင့္မရွိေသာေခတ္၌ ၾကံဖန္ရွာေဖြ ဖန္တီးေရးသား၍ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခက္ခဲစြာ သိမ္းဆည္းထားရကာ သည္းထိတ္ရင္ဖို အျပင္ထုတ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။ ထိုစာမ်ားကို မည္သည့္ဂ်ာနယ္ကမွ် မထည့္ရဲသည့္အခါ စာေရးသူ ေက်ာင္းျပန္ ေရာက္လာသည့္အခါမွ စုစည္း၍ စာအုပ္ထုတ္ခဲ့ရေလ၏။ စာအုပ္အမည္က “သဖန္းပင္ေပၚက ႏွလံုးသား” ျဖစ္၍ ေမြးေမထံသို႔ ေအးေစသံ အိတ္ဖြင့္ေပးစာမ်ား ပါ၀င္ေပသည္။ အက်ဥ္းက်ေနေသာ သားျဖစ္သူက အခ်ဳပ္ က်ေနေသာ မိခင္တစ္ဦးထံ ေရးသားသည့္စာမ်ားအသြင္ ပံုေဖာ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစာအုပ္ ထုတ္ေသာ အခ်ိန္၌ ကပတသားႀကီးခမ်ာ လူ႔ျပည္၌ မရွိရွာေတာ့ၿပီ။ မိသားစုအေရးေၾကာင့္ေလာမသိ၊ အရက္အလြန္အကၽြံ ေသာက္ရာမွ အသက္ေသဆံုးရသည့္အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိသြားျခင္းျဖစ္၏။ နာေရးအကူေငြ ထည့္လွဴ႐ံုမွလြဲ၍ မည္သုိ႔မွ် မတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါေပ။ ကပတသားႀကီးသည္ ဒီမုိကေရစီစစ္စစ္ ေတာ္လွန္ေရးသမား ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ႏိုင္ငံေရးကိုသံုးသပ္ရာ၌ လြတ္လပ္သန္႔ရွင္းစြာ သံုးသပ္ေလ့ရွိ၏။ ေဒၚစုကို ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ လက္ခံေသာ္လည္း ေဒၚစုလုပ္သမွ် ေထာက္ခံရမည့္ပံုစံမ်ဳိးကို လံုး၀လက္မခံ။ “ဘာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနမွန္း လည္း မသိဘူး”၊ “သူလုပ္သမွ် ေထာက္ခံရမဲ့ ပံုစံမ်ဳိးႀကီး”၊ “သူ႔ေၾကာင့္ အာဏာရွင္ သက္ဆိုးရွည္တာ”ဟု မၾကာခဏေျပာေလ့ရွိ၏။ သူလြတ္လာသည့္အခါ သူ႔အဖြဲ႕သားမ်ားႏွင့္ သေဘာထားတိုက္ဆိုင္ပံုမရေသာ္လည္း ဒီမိုကေရစီသေဘာတရားအရ မ်ားရာကို ဦးစားေပသည့္သေဘာပင္။ သူ႔အသံ လံုး၀မၾကားရေတာ့ေပ။
ေဒၚစုခေရစီ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး
စာေရးသူကို ႏိုင္ငံေရးမ်က္စိ ဖြင့္ေပးသူမ်ားကား ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုမွ ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္မ်ားျဖစ္ ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ရွင္သန္ႀကီးထြားေစသူမွာ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျဖစ္ေလသည္။ ႏိုင္ငံ ေရးအျမင္ က်ယ္ျပန္႔သည္ထက္ က်ယ္ျပန္႔ေစသူမ်ားကား ႏိုင္ငံေရးစာေပပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အေထြေထြစာေပ ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ေပသည္။ အိုးဘိုကို ဘ၀တကၠသိုလ္ဟုဆိုလွ်င္ စာေရးသူသည္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံေမဂ်ာျဖင့္ Ph.D ဘြဲ႕ ရရွိခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံေရးပါရဂူတစ္ပါး ျဖစ္ေပမည္။ အိုးဘို၌ေနရစဥ္အတြင္း ႏိုင္ငံေရးမေဆြးေႏြးေသာေန႔၊ ႏိုင္ငံ ေရးသတင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးစာေပမ်ား မဖတ္႐ႈ မေလ့လာသည့္ေန႔ဟူ၍ လံုး၀မရွိခဲ့ပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား အေၾကာင္းကိုလည္း ခေရေစ့တြင္းက်ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ အတြင္းေရာ၊ အဆင္းပါ သိေအာင္လုပ္ထားခဲ့ပါ သည္။ ပိဋကတ္စာေပကို ဖတ္ရသျဖင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို ၾကည္ညိဳေလးစားမိသကဲ့သို႔ လြတ္လပ္ေရး အေၾကာင္း ဖတ္ရသည့္အခါတြင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အားက်မိသူ ျဖစ္ပါသည္။ ဤမွာဘက္ေခတ္ တြင္ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မိန္႔ခြန္းမ်ားတြင္ စီးေမ်ာခဲ့ျခင္း၊ သူ၏ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ ဓာတ္ကို ေလးစားမိျခင္း၊ သူ၏ေပးဆပ္မႈႏွင့္ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈကို ၾကည္ညိဳမိျခင္း၊ သူ၏ေခါင္းေဆာင္မႈကို အျပည့္အ၀ယံုၾကည္ခဲ့ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေဒၚစုခေရစီတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးဟုပင္ ခံယူခဲ့ပါသည္။
သို႔ေသာ္ … ဤသို႔ေသာ္ကား သာမန္မတူညီမႈတစ္ခု မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ဆန္႔က်င္ဘက္အဆင့္ထိ ေ၀း ကြာခဲ့သည့္ သို႔ေသာ္ျဖစ္ရပ္ဆန္းတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။
ဂုဏ္ႏွင့္ ျဒပ္ မလိုက္ဖက္ေသာ္
(၁) အမွန္အားျဖင့္ သူသည္ လူထုေခါင္းေဆာင္ဟု အမႊမ္းတင္ခံရေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း မပီသ ပါ။ ေခါင္းေရွာင္သူတစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္လကၡဏာႏွင့္ မညီသည့္အရာမ်ားတြင္ No Rohingya ဟူေသာ စကားတစ္လံုးကို ယခုထိမေျပာေသးဘဲ ဆင္ေျခေပးကာ ေရွာင္လႊဲေနျခင္း၊ အမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ မဲခြဲဆံုး ျဖတ္မည့္အေရး၌ ပါတီ၀င္မ်ားကို ကန္႔ကြက္ခုိင္းၿပီး သူက လႊတ္ေတာ္မတက္ဘဲ ခြင့္ယူသြားျခင္း စသည္တို႔ ေၾကာင့္ သူ႔ကို စာေရးသူက လူထုေခါင္းေရွာင္ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
(၂) သူသည္ “တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈ”ကို အျမဲေျပာေလ့ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူကိုယ္တိုင္ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ တာ၀န္ခံေျဖရွင္းျခင္း လံုး၀မရွိခဲ့ပါ။ သူကိုယ္တိုင္ တာ၀န္ယူ၍ ျပည္သူ႔အေရး ေဆာင္ရြက္သည္ ဟူ၍ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းတစ္ခုသာ ေတြ႕ဖူးပါသည္။ ျမစ္ဆံုေရကာတာအေရး၌ သူ ဦးမေဆာင္ပါ။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားအေရးတြင္ သူလံုး၀မပါ၀င္ပါ။ ရခိုင္အေရးဆိုလွ်င္ ယခုအခ်ိန္အထိ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအာဏာသိမ္းပြဲ တရားခံဆိုသည္မွာလည္း သူပင္ျဖစ္ပါသည္။ တာ၀န္ ယူထားသည့္သူက တာ၀န္ခံ မေျဖရွင္းေသာေၾကာင့္ အာဏာအသိမ္းခံရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
(၃) “ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ”သည္ သူ၏လက္သံုးစကားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔လက္ထက္ေရာက္မွ ေလဆိပ္ အေမွာင္ခ်ခံရသည္အထိ ပိတ္ေလွာင္ေမွာင္မည္းခဲ့ရပါသည္။ တိုင္းျပည္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာအတြက္ အေရး အႀကီးဆံုးက႑မ်ား၌ပင္ သူ မပြင့္လင္းခဲ့ပါ။ ၀ါကာအူဒင္၊ အိုအိုင္စီအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားႏွင့္ ႏွစ္ကိုယ္တည္း တံခါးပိတ္ေဆြးေႏြးသည္မ်ားက အႏၲရာယ္အႀကီးဆံုး ျဖစ္ပါသည္။
(၄) သူ႔ကို “တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးနတ္သမီး”ဟု အမႊမ္းတင္ခဲ့ၾကပါသည္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း မ်က္စိကို အ၀တ္စည္း၍ ခ်ိန္ခြင္ကိုင္တြယ္ေနပံုကို ပံုစံျပကာ ဘက္မလိုက္ အမွန္တရားအျဖစ္ အျမဲေဟာေျပာေလ့ရွိပါ သည္။ သူ႔လက္ထက္ေရာက္မွ ဥပေဒကို ငယ္ကၽြန္ကဲ့သို႔ သေဘာထားကာ တရားေရးကို သြန္လိုသြန္၊ ေမွာက္ လိုေမွာက္ လုပ္ေနပါေတာ့သည္။
(၅) သူသည္ “လူ႔အခြင့္အေရးမယ္ေတာ္”ဘြဲ႕ ရရွိထားသူျဖစ္ပါသည္။ သူ႔လက္ထက္ေရာက္မွ ျမန္မာျပည္သူ မ်ားသည္ ေဖ့စ္ဘုတ္လြတ္လပ္ခြင့္ေလးကိုပင္ မရရွိၾကေတာ့ပါ။
(၆) သူသည္ “ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္”အျဖစ္ ထင္ရွားသူျဖစ္ပါသည္။ သူ႔လက္ထက္ေရာက္မွ ျမန္မာ ျပည္၌ ဒီမိုကေရစီမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ရပါသည္။ သူ႔ပါတီတြင္း၌လည္း ဒီမုိကေရစီမရွိပါ။ သူ႔အစိုးရအဖြဲ႕ အတြင္း၌လည္း ဒီမိုကေရစီမရွိပါ။ ျပည္သူမ်ားထံတြင္လည္း ဒီမိုကေရစီမရွိပါ။ သူတစ္ဦးတည္း ဒီမိုကေရစီကို မယ္ပိုင္စီးကာ ထည္လဲသံုးေနသူ ျဖစ္ပါသည္။
(၇) သူသည္ “ဒုတိယဘုရားသခင္”အျဖစ္ အားထားခံရသူ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္အားျဖင့္ သူသည္ “ေစတန္” နတ္ဆိုးတစ္ပါးသာ ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ တိုင္းျပည္ကို ေကာင္းက်ဳိးမျပဳသည့္အျပင္ ဒုကၡအေထြေထြကိုသာ ဖန္ ဆင္းေပးသနားေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
(၈) သူသည္ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမိခင္” ဘြဲ႕ထူးကို ရရွိခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ သူပုန္မိခင္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ လက္ထက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရသည့္အျပင္ ဘယ္ေခတ္၊ ဘယ္အခါႏွင့္မွ်မတူေသာ ICJ တရားစြဲခံရျခင္း၊ ယခုထိ သူ႔သားသမီးမ်ား အေရာင္အေသြးစံုလင္စြာ ေရာင္စံုသူပုန္အသြင္ေဆာင္ကာ ေသာင္းက်န္းေနၾကဆဲျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕တြင္း ဆူပူေသာင္းက်န္းသူတို႔၏ မိခင္ႀကီးအစစ္ ျဖစ္ပါသည္။
(၉) သူ႔ကို “ျပည္ေထာင္စုမိခင္”ဟူ၍လည္း ေလာ္ဘီလုပ္ေပးသူတို႔က ေလာ္ခဲ့ၾကပါသည္။ အမွန္တြင္မူ သူ သည္ ျပည္ေထာင္စုပြဲစားမ အႀကီးစားႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ မွန္ပါသည္။ သူသည္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳ ကာလ၌ ရခိုင္ျပည္ကို ေရာင္းစားရန္ စရန္သတ္ကာ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ပါသည္။ သူ အစုိးရေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည့္ အခါ ရခိုင္ျပည္ကို အၿပီးသတ္ေရာင္းစားပစ္ကာ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးကို ေရာင္းစားရန္ စာခ်ဳပ္အသစ္ခ်ဳပ္ဆိုကာ စရန္သတ္ထားခဲ့ပါသည္။ ၂၀၂၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္ယူၿပီးလွ်င္ ျမန္မာျပည္ကို အၿပီးအပိုင္ ေရာင္းစားရန္ ျပင္ဆင္ထားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ကို ျပည္ေထာင္စုပြဲစားမ အႀကီးစားႀကီးဟု ေခၚဆိုရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အေျပာင္းအလဲလား၊ ဗေလာင္းဗလဲလား
စာေရးသူသည္ ယခင္က သူ႔ကို ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ လက္ခံထားခဲ့ဖူးပါသည္။ ယခုမူ ေခါင္း ေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ ဆရာတင္ရန္ေ၀းစြ၊ ၀န္းရံျခင္း၊ ေထာက္ခံအားေပးျခင္း၊ သေဘာတူလက္ခံျခင္းပင္ မျပဳ လုပ္၀ံ့ေတာ့ပါ။ သူသည္ တိုင္းျပည္ကို ေရာင္းစားေနသူႀကီး ျဖစ္သည့္အျပင္ ေရွ႕စကားႏွင့္ ေနာက္စကား မညီ ညြတ္မႈမ်ား၊ အေျပာႏွင့္ အလုပ္ မညီညြတ္မႈမ်ားက ျပည့္တန္ဆာအသြင္ ေဆာင္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ မွန္ပါသည္။ သူႏွင့္အတူ NLD ပါတီ၊ NLD အစိုးရလူႀကီးမ်ားသည္ စကားကို ဗေလာင္းဗလဲေျပာတတ္ၾကပါ သည္။ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရာ၌လည္း ပရမ္းပတာ အလြန္ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
သူ၏ ဗေလာင္းဗလဲစကားမ်ားႏွင့္ ပရမ္းပတာသေဘာထားမ်ားကို အနည္းအက်ဥ္းမွ်သာ ျပဆိုပါမည္။
(၁) “ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲေနခ်ိန္မွာ ကားအေကာင္းစားႀကီးစီးရမွာ ကၽြန္မရွက္တယ္”ဟု ေျပာခဲ့ဖူးေသာသူ သည္ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထမင္းငတ္ေနပါၿပီ အေမ”ဟူေသာစကားကို နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ ၾကားခဲ့ရသည့္အျပင္ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈ၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္မႈ၊ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးမႈတို႔ေၾကာင့္ တစ္တိုင္းျပည္လံုး ခၽြတ္ျခံဳက် ေနခ်ိန္တြင္ သူသည္ ကားအေကာင္းစားႀကီးႏွင့္ လမ္းသလားေနခဲ့၏။ သူသာမက သူ႔အဖြဲ႕သားမ်ားကပါ က်ည္ ကာကားအပါအ၀င္ ကားအေကာင္းစားႀကီးမ်ားႏွင့္ မင္းမူေနၾက၏။ သူသည္ ကားအေကာင္းစားစီးရသည္ကိုပင္ အားရေက်နပ္ေတာ္မမူေသးဘဲ ျပည္သူ႔ဘ႑ာ ေခၽြးႏွဲစာမ်ားျဖင့္ ရဟတ္ယာဥ္ႀကီး ၀ယ္စီးေတာ္မူခဲ့၏။
(၂) “ပြင့္လင္းျမင္သာစြာခ်မျပဘဲ လွ်ပ္စစ္မီတာခေတြ တက္မယ္လုပ္တာ အာဏာရွင္အေငြ႕အသက္ မကုန္ ေသးလို႔ပဲ”။ ဤစကားျဖင့္ ဦးသိန္းစိန္ေခတ္၌ မီတာခတိုးျမႇင့္ေကာက္ခံမႈကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ခဲ့ေသာသူသည္ သူ႔လက္ထက္၌မူ လွ်ပ္စစ္မီတာခကို ဆင္းရဲသားပါမခ်န္ အဆမတန္ တိုးျမႇင့္ေကာက္ပစ္လိုက္ေလ၏။ ဦးသိန္း စိန္လက္ထက္က မီတာခတိုးဖို႔လုပ္ရာ၌ ဆင္းရဲသားျပည္သူမ်ား မပါ၀င္ပါ။ အေသးစား၊ အလတ္စား လုပ္ငန္း ရွင္မ်ားမွ အႀကီးစားလုပ္ငန္းရွင္မ်ားထံမွ အခြန္တိုးေကာက္ၿပီး ဆင္းရဲသားျပည္သူမ်ားကို အလုပ္အေကၽြးျပဳရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
(၃) “တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအေနျဖင့္ NCA ေဆြးေႏြးရာ၌ အလ်င္စလို လက္မွတ္မထိုးၾက ပါႏွင့္”။ သူသည္ ႏိုင္ငံေရးဣႆာ ႀကီးမားပံုရပါသည္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲသည္ပင္ျဖစ္ေစ၊ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူသည္ပင္ျဖစ္ေစ ျမန္ေလ၊ ေကာင္းေလ၊ ယခုရေလ၊ ယခုအက်ဳိးရွိေလျဖစ္ရမည္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ဦးသိန္း စိန္လက္ထက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားမည္ကို မနာလိုတိုရွည္ျဖစ္သည့္ စကားမ်ားကို ေျပာဆိုခဲ့ေသာ္လည္း သူ႔လက္ ထက္၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္မလုပ္ႏိုင္သည့္အျပင္ ဆိုးရြားစြာပင္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ အႏၲရာယ္က်ေရာက္လာခဲ့ေပ သည္။
(၄) “ႏိုင္ငံတကာအသိုက္အ၀န္းအေနႏွင့္ အတိုက္အခံထက္ အာဏာရအစိုးရႏွင့္ ပိုၿပီးထိေတြ႕ဆက္ဆံေန တာ မျဖစ္သင့္ဘူး”။ ဤစကားသည္လည္း ႏိုင္ငံေရးမနာလို တိုရွည္ျဖစ္မႈပင္။ ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္၌ ကမၻာ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရႏွင့္ လက္တြဲေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိေနသည္ကို ၾကည့္မရေသာသူသည္ ေမာင္ေတာ္ကို အေဆာင္ေတာ္ေခၚကာ အနမ္းျဖင့္ႀကိဳဆိုသည့္ ႏိုင္ငံေရးေၾကးစားမအဆင့္ထိ ေရာက္ရွိကာ ေအာက္ေၾကးႏွင့္ ေပါက္ေစ်းေပးခဲ့ရသကဲ့သို႔ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။
(၅) “ျပည္သူလက္မခံဘဲ ကပ္တြယ္ေနမည့္သူေတြ မဟုတ္ဘူး”။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ စည္း႐ံုးေရးကာလ တြင္ ေျပာခဲ့ေသာသူ၊ ၂၀၂၀ ေရြးေကာက္ပြဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ သူကိုယ္တိုင္ ဥပေဒကို ေျဗာင္က်က်က်ဴးလြန္ ကာ မဲဆြယ္ခဲ့ပါသည္။ UEC က ပြဲစီစဥ္ေပးသူ ဒိုင္လူႀကီးမလုပ္ေတာ့ဘဲ မဲပြဲစားလုပ္ကာ သူအာဏာတည္ျမဲေရး အတြက္ မဲအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ေနမွန္းသိလ်က္ မဲတု၊ မဲလိမ္၊ မဲခိုး၊ မဲလွည့္၊ မဲပြားျဖင့္ သူ မ႐ိုးမသားအႏိုင္ရခဲ့ မွန္းသိလ်က္ လႊတ္ေတာ္ဇြတ္ေခၚ၍ အာဏာထပ္ယူရန္သာ အပတ္တကုတ္ အားထုတ္ခဲ့ပါသည္။
(၆) “ဘယ္ႏိုင္ငံျခား (သား) တိုင္းျပည္ကိုမွ အားမကိုးဘူး။ ျပည္သူကိုပဲ အားကိုးတယ္”။ သူေျပာခဲ့ဖူးသည္ ကို မွတ္မိေနပါသည္။ ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ စိတ္ဆိုးေလဟန္၊ အမ်က္ထြက္ေနဟန္ ေရႊသံတြဲတြင္ ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါ သည္။ အာနန္ေကာ္မရွင္ဖြဲ႕သည္ကား အားကိုးျခင္းေလာ၊ ခိုင္းစားျခင္းေလာ။ ႏိုင္ငံျခားသားအၾကံေပး သံုးရာ ေက်ာ္ခန္႔ထားသည္ကား ေမြးစားျခင္းေလာ၊ အားထားျခင္းေလာ။ သူမေျဖဆို၀ံ့ေသာ ေမးခြန္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါ မည္။
(၇) “အစိုးရက ကာကြယ္ေပးရမွာေပါ့။ အစိုးရက မကာကြယ္လို႔ ဘယ္သူက ကာကြယ္ေပးရမွာလဲ” (ႏိုင္ငံ ျခားခရီးစဥ္)
“အစိုးရမွာ တာ၀န္ရွိတယ္” (ျပည္တြင္းမိန္႔ခြန္း)။ ျပည္သူမ်ားအႏၲရာယ္က်ေရာက္လာသည့္အခါ အစိုးရ တြင္သာ တာ၀န္အျပည့္ရွိေၾကာင္း ပါတီေခါင္းေဆာင္ဘ၀၌ ယံုၾကည္ခဲ့ေသာသူသည္ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ ေသာအခါ၌ကား “အစိုးရကိုပဲ အားမကိုးနဲ႔။ ျပည္သူေတြမွာ အဓိက တာ၀န္ရွိတယ္”ဟု ေျပာင္းလဲသြားကာ ဗေလာင္းဗလဲစကား ဆိုခဲ့ပါေလေတာ့၏။ ျပည္သူေတြ ကပ္ေဘးသင့္၍ အငတ္ေဘးဆင့္ကာ ေသေက်ပ်က္စီး ေနခ်ိန္၌မူ သူသည္ အခန္းအျပင္သို႔ လံုး၀မထြက္ေတာ့ဘဲ ဗီဒီယိုေတာ့႐ႈိးမ်ားျဖင့္ ဆံုလည္ေလးလွည့္၊ ေခါင္း ေလးယမ္းကာ ျပံဳးပန္းေ၀ဆာ ဆရာမႀကီးဘ၀ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လုပ္ေနေလေတာ့၏။
(၈) သူ အာဏာမရမီက ဦးသိန္းစိန္အစိုးရအား “အေ၀ဖန္မခံႏိုင္ရင္ အစိုးရမလုပ္နဲ႔”ဟု ျပတ္သားစြာ သတိ ေပးခဲ့၏။ အစုိးရအေပၚ ေ၀ဖန္မႈမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အစိုးရ၏အေျခအေနကိုၾကည့္ကာ ထပ္မံသတိေပးသည့္ စကားျဖစ္၏။ အစုိးရဆိုသည္မွာ အေ၀ဖန္ခံႏိုင္ရမည္ဟု ဆိုလို၏။ သို႔ေသာ္ သူအာဏာရလာသည့္အခါ သူ႔ အစုိးရကို ေ၀ဖန္သူမ်ားအား ၆၆၊ ၅၀၅၊ ၁၀၊ ၁၂၄ တို႔ျဖင့္ ပုဒ္မစံုလင္စြာတပ္ကာ ဖမ္းဆီးအေရးယူေနေလေတာ့ ၏။ ပုဒ္မ ၁၂၄ ဆိုလွ်င္ အဂၤလိပ္ေခတ္၌ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ၊ ဦး၀ိစာရ အမႉးျပဳေသာ မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ ေရးသမားမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ေသာ ဥပေဒျဖစ္၏။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း မည္သူမွ် မသံုးေတာ့ေပ။ အဂၤလိပ္မယားျဖစ္ေသာ သူ႔လက္ထက္တြင္မွ ျပန္လည္အသက္သြင္းျခင္းျဖစ္၏။ သူကား ကိုလိုနီေခတ္က ဥပေဒကို ျပန္လည္အသက္သြင္းခဲ့ေသာ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ကိုလိုနီမယားသာတည္း။
(၉) “ေက်ာင္းသားေတြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခြင့္မေပးတာ ဒီမိုကေရစီမက်ဘူး”ဟု သူကိုယ္တိုင္ ရပ္တည္ေပးခဲ့ဖူး ေသာ္လည္း သူ႔လက္ထက္တြင္ ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရးကို သူ မည္သုိ႔ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ေလသနည္း။ သူသည္ ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရးကို အားေပးေသးသေလာ။ ႏိုင္ငံေရးေက်ာင္းသားမ်ားကို ၾကည့္၍ရပါေသးသေလာ။
(၁၀) “ဆရာေတာ္ဘုရားက တပည့္ေတာ္မရဲ႕ ဆရာေတာ္ဘုရားပါဘုရား”ဟု ယခင္က သီတဂူဆရာေတာ္ ႀကီးအေပၚ အားထားခဲ့ဖူးေသာသူသည္ ယခုအခါ သူ႔အေပၚေက်းဇူးႀကီးလွေသာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ကို ပစ္ပယ္ထားကာ ေက်းဇူးကန္းသြားသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း။
စသည္ စသည္ အပံုအပင္ အစံုအလင္ရွိေသာ္လည္း ပရိသတ္ၿငီးေငြ႕မည္စိုး၍ အျမည္းမွ်သာ ေရးသား လိုက္ရေပ၏။ စာေရးသူတို႔နယ္ပယ္တြင္ စကားကို ဗေလာင္းဗလဲေျပာသူ၊ အေျပာတျခား အလုပ္တျခား လုပ္သူ မ်ားကို “မင္း ေယာက္်ားေလးျဖစ္ေနလို႔ ေတာ္ေသးတာ။ မိန္းကေလးသာဆို လင္ေကာင္မေပၚဘဲ ကေလးတစ္ ဒါဇင္ေလာက္ ရမဲ့ေကာင္”ဟု ႐ႈတ္ခ်စကား ေျပာစမွတ္ျပဳေလ့ရွိပါသည္။ ဗေလာင္းဗလဲႏွင့္ ပရမ္းပတာ အျမဲဆန္ ေသာ သူႏွင့္ အဖြဲ႕သားမ်ားစကား ၾကားရတိုင္း ထိုစကားကိုၾကားေယာင္ကာ အျမဲျပံဳးေနမိတတ္ေပသည္။
ေတာင္ပို႔မယ္ေလာ ဘုရားေလာ
“ဗေလာင္းဗလဲ ပရမ္းပတာ ျပည့္တန္ဆာ။
အင္း … လူ႔သိကၡာကင္းမဲ့ေတာ့ လူ႔ျပည့္တန္ဆာ။
ႏိုင္ငံေရးသိကၡာ ကင္းမဲ့ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးျပည့္တန္ဆာ။
ကိုးကြယ္ၾကေပါ့ေလ” ဘုရားအဖ်က္ခံရ၍ ေဒါသထြက္ေနၾကသည့္ လူအုပ္ႀကီးက တိုင္းဖ်က္၊ ျပည္ ဖ်က္၊ သာသနာဖ်က္လုပ္ငန္း အႀကီးအက်ယ္လုပ္ေနၾကသည္ဟူ၍လည္း ေျဖဆည္ေတြးေလး ေတြးေနမိေပ သည္။ ႏိုင္ငံေရးကိုးကြယ္မႈ၌လည္း ၀ိပလႅာသဟူသည္ ရွိတတ္သည္ပင္။
ႏိုင္ငံေရး၀ိပလႅာသ ပယ္ခြာႏိုင္မွ မိမိကိုးကြယ္ရာကို အစစ္အမွန္ ဟုတ္-မဟုတ္ ခြဲျခားႏိုင္ေပမည္။
အဂၤလိပ္စကား ေျပာတတ္ျခင္း၊ ႏိုဘယ္ဆုရရွိျခင္း၊ ႏိုင္ငံတကာက ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားျခင္း ဤေပတံမွ် ျဖင့္ တိုင္းတာတတ္႐ံုကား ႏိုင္ငံေရးစစ္တမ္း မပီျပင္ေသးေပ။
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္သမီး၊ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက်ခဲ့သူ၊ သားပစ္ လင္ပစ္ ျပည္သူ႔အတြက္ လုပ္ ေနသူ”။ သံေယာဇဥ္မ်ား၊ စာနာမႈမ်ားကလည္း ႏိုင္ငံေရးအျမင္ကို ဖံုးလႊမ္းေစမႈတိုးပြားကာ ပုဂၢိဳလ္စြဲကိုသာ ျမႇင့္ တင္ေပးႏိုင္သည့္ မီးေလာင္ရာပင့္တတ္သည့္ “ပင့္ေလ”မွ်သာ။
“သူေတာ္စင္ပဲ၊ အရိယာပဲ၊ ဘယ္လိုတရားေတြထိုင္ကာ ဘယ္လိုပရိတ္ရြတ္တာ၊ ဘယ္လိုေမတၱာႀကီး မားတာ ေတြကေရာ” ညာ၍ေက်ာ္သည့္ ေၾကာ္ျငာကဲ့သို႔ ေလာ္၍ေက်ာ္သည့္ “ေလာ္ေက်ာ္”အဆင့္သာ ရွိေပ၏။ အမွန္အားျဖင့္ လက္ေတြ႕ဘ၀ႏွင့္ မိုးႏွင့္ ေျမပမာ တျခားစီသာ ျဖစ္ေလ၏။ ကုန္ပစၥည္းေကာင္းလွ်င္ ေၾကာ္ျငာ အားေကာင္းစရာ မ်ားစြာမလိုအပ္သကဲ့သို႔ ေတာ္လွ်င္ အလိုလိုေက်ာ္မည့္ “ေတာ္ေက်ာ္” မဟုတ္သည္ကား အမွန္။
စာေရးသူအား လူေရာ၊ ရဟန္းပါ ေမးျမန္းေလ့ရွိသည့္ ေမးခြန္းတစ္ခု ရွိေပသည္။
“အရွင္ဘုရားက အရင္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံခဲ့တာပါ။ အခု ဘယ္လုိျဖစ္သြားတာ လဲ”
“က်ဳပ္လည္း အရင္တုန္းက ဘုရားမွတ္ၿပီး ကိုးကြယ္ခဲ့တာပဲ။ ေတာင္ပို႔ႀကီးမွန္းသိခဲ့ရလို႔ ဆက္မကုိး ကြယ္ေတာ့တာ။ ခင္ဗ်ားတို႔က ဘုရားထင္ေနရင္လည္း ဆက္ကိုးကြယ္ၾကေပါ့”
စာေရးသူသည္ ႏိုင္ငံေရးကိုးကြယ္မႈ မွားခဲ့၏။ ထိုအမွားႏွင့္အတူ ေနာင္တမ်ားစြာရခဲ့၏။ မွားမွန္းမသိ ေသးေသာ ဆရာေတာ္မ်ား၊ ဒါယကာ-ဒါယိကာမမ်ားကို ေတြ႕လွ်င္လည္း သနားေနတတ္၏။ သူတို႔က မိမိ အေပၚ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လွ်င္ သူတို႔ကို ပို၍သနား၏။ ေစာ္ကားေမာ္ကားျပဳလွ်င္ အသနားဆံုးပင္။ “ဘုရားက သတၱ၀ါ ေတြအေပၚ က႐ုဏာသက္တာ ဒါေၾကာင့္ကိုး။ ေဒ၀ဒတ္လို ဆန္႔က်င္ဘက္ သတၱ၀ါေတြအေပၚမွာ ေမတၱာမပ်က္ တာ ဒါ့ေၾကာင့္ကိုး”ဟုလည္း ဘုရားကို အေဖာ္ရွာသည့္ “ေဖာ္ရွာေတြး”ေလးမ်ား မၾကာခဏ ေတြးေနမိတတ္၏။ ေတြးမိသည့္အခါတိုင္းလည္း က်ိတ္ျပံံဳးေလး ျပံဳးေနမိတတ္ေပသည္။
အမွန္အားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရာ၌ ျပည့္တန္ဆာအဆင့္မွ်သာရွိေသာ ဗေလာင္းဗလဲဆန္ၿပီး ပရမ္းပတာႏိုင္ လြန္းလွသည့္ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ကို ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တင္ေျမႇာက္ကာ အရာရာဖန္ဆင္းေပးလိမ့္မည္ဟူ ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ယံုၾကည္အားကိုးစြာ ဘုရားလို ကိုးကြယ္သည့္ႏိုင္ငံဟူ၍ ဤကမၻာတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ခုတည္းသာ ရွိေလသတည္း။ ။
သဃၤန္းျဖဴဆရာေတာ္
၂၄-၃-၂၀၂၁
