၀ီရသူ

ကမၻာေက်ာ္ဆရာေတာ္၏ကမၻာမေက်ာ္ေသာအေတြးအေခၚမ်ား

“ေရခ်ဳိးဆြမ္းစားက်င့္စဥ္”

————————————————-

(31.1.2022 ရက္ေန႔ထုတ္ အတြဲ(၁) အမွတ္(၁၄) ဂါးဒီးယာန္းသတင္းစာမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)

စာခ်ၿပီး၍သဟာယေက်ာင္းသို႔ ျပန္ေရာက္သည့္အခါ    ေခၽြးဒဏ္ခံကိုယ္ပတ္သကၤန္းေလးမွာ ေခၽြးအေတာ္စိုရႊဲေနေပၿပီ။ထိုကိုယ္ပတ္သကၤန္းေလးကိုခၽြတ္ယူကာတစ္ကိုယ္လံုးအႏွံ႔ ေခၽြးမ်ားကိုသုတ္ပစ္ပါသည္။ ေခၽြးေျခာက္မွ ေရခ်ဳိးပါသည္။

စာဝါခ်သည္ကမနက္၉း၃၀နာရီမွ၁၀း၃၀နာရီထိျဖစ္သျဖင့္ ေန႔ဆြမ္း၁၁း၀၀နာရီအမီ ေရခ်ဳိးရပါသည္။ ေရခ်ဳိးေနစဥ္၁၁း၀၀နာရီေက်ာ္သြားတတ္သျဖင့္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာနာရီခ်ိတ္ထားတတ္ပါသည္။မစိုးရိမ္တုိက္သစ္တြင္နာရီစင္ႀကီးရွိေသာ္လည္း ေရပိုက္ဖြင့္ထားခ်ိန္ ေရခပ္ေလာင္းေနခ်ိန္တြင္နာရီစင္မွအခ်က္ေပးသံမၾကားရတတ္ပါ။

ေရခ်ဳိးသည့္အခါဒူးေခါင္းမွစေလာင္း၍ခ်ဳိးပါသည္။ ေရမေလာင္းမီ ေရငံုထားပါသည္။ ေရငံုၿပီးမွဒူးေခါင္း ေရေလာင္းခ်၍ ေရခ်ဳိးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေရခ်ဳိး၍မၿပီးမခ်င္းနေမာေတဂါထာရြတ္ဆိုပါသည္။ ေရခ်ဳိးၿပီးမွဆီးသြားပါသည္။ထိုသို႔ ေရငံုျခင္းမွာသြားႀကံ့ခိုင္ေရးအတြက္ျဖစ္ကာ ေရခ်ဳိးၿပီးမွဆီးသြားျခင္းမွာဆီးေရာဂါႏွင့္ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါမျဖစ္ေစလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားအားၾသဝါဒေပးလွ်င္လည္း “ေရမခ်ဳိးခင္ ေရေသာက္ပါ၊ ေရခ်ဳိးေနစဥ္ ေရငံုထားပါ၊ ေရခ်ဳိးၿပီးမွဆီးသြားပါ”ဟုက်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား ေျပာျပေလ့ရွိပါသည္။မွန္ပါသည္။ ေရခ်ဳိးၿပီးသည့္အခါငံုထားသည့္ေရမ်ားမွာအလြန္အမင္းပူျပင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ခံတြင္းမွထြက္ေသာအပူဓာတ္မ်ားေၾကာင့္သြားမ်ားမထိခုိက္ေတာ့ပါ။သြားမ်ားမထိခိုက္ေအာင္ ေရကအကာအကြယ္ေပးသြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ထို႔အတူ ေရခ်ဳိးၿပီးမွဆီးသြားသည့္အခါဆီးမ်ားအလြန္အမင္းပူျပင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ကိုယ္တြင္းအပူဓာတ္မ်ားကဆီးအိမ္ကိုမေလာင္ကၽြမ္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ဆီးအိမ္တြင္ဆီးမ်ားျပည့္ေနသျဖင့္ကိုယ္တြင္းအပူဓာတ္မ်ားေၾကာင့္ဆီးအိမ္မထိခုိက္ေတာ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ဆီးအိမ္ရွိဆီးမ်ားကဆီးအိမ္ကိုအကာအကြယ္ေပးျခင္းျဖင့္ ေက်ာက္ကပ္သို႔အပူဓာတ္မေရာက္ေတာ့ျခင္း ေက်ာက္ကပ္အပူဟပ္မခံရေတာ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေရခ်ဳိးၿပီးလွ်င္ ေႏြးေထြးစြာ ျပန္ေနတတ္ပါသည္။ ေႏြရာသီမည္သို႔ပင္ပူျပင္းေစကာမူကိုယ္ပတ္သကၤန္းကိုၿခဳံထည္ၿခဳံသလိုဦးေခါင္းႏွင့္အေပၚပိုင္းမွာၿခဳံထားေလ့ရွိပါသည္။ ေရခ်ဳိးစဥ္ကဆံုးရံႈးသြားေသာအပူဓာတ္မ်ား ျပန္လည္ရရွိေစလိ္ု၍ ျဖစ္ပါသည္။ဆြမ္းစားစဥ္ ေခၽြးထြက္လာမွသာဦးေခါင္းပိုင္းၿခဳံထားသည္ကိုဖြင့္လို႔ရပါသည္။ရံဖန္ရံခါမၿခဳံမိသည့္ေန႔မ်ားဆိုလွ်င္လက္ေမာင္းက ေအးသလိုလိုရင္ဘတ္ကခ်မ္းသလိုလိုခံစားရတတ္ပါသည္။ ေရခ်ဳိးၿပီး ေႏြးေထြးစြာေနျခင္း၊ဆြမ္းစားျပန္မွကိုယ္ပတ္သကၤန္းကိုခၽြတ္ျခင္းတုိ႔ပုံမွန္ျပဳလုပ္သည့္ေန႔မ်ား၌အပူအေအးေဖာက္ျပန္မႈမ်ဳိးလံုးဝမႀကဳံေတြ႔ရပါ။

မစုိးရိမ္တုိက္သစ္နာယကဆြမ္းစားေက်ာင္း၌ဆြမ္းဝိုင္းသံုးဝိုင္းရွိပါသည္။နာယကႀကီးဝိုင္း၊နာယကလတ္ဝိုင္း၊နာယကငယ္ဝိုင္းဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။စာေရးသူတုိ႔ကနာယကလတ္ဝိုင္း ျဖစ္ပါသည္။အလတ္ဝိုင္း၌နာယကဆရာေတာ္ငါးပါးႏွင့္ဆြမ္းစားေက်ာင္းဘုန္းႀကီးတစ္ပါးစုစုေပါင္း ေျခာက္ပါးရွိပါသည္။

စားေရးသူသည္ဆြမ္းမစားမီဆင္ျခင္ျခင္း၊ဆြမ္းစားေနစဥ္ရႈမွတ္ပြားမ်ားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေလ့မရွိပါ။လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာဆြမ္းစားေလ့ရွိပါသည္။ခရီးမထြက္ဘဲ ေက်ာင္းမွာအၿမဲရွိလွ်င္ဆြမ္းစားေက်ာင္းသို႔သာသြားစားေလ့ရွိပါသည္။နာယကဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္အၿမဲတန္းထိေတြ႔ေနခ်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။စာေရးသူတုိ႔အလတ္ဝိုင္းကအရႊန္းအေဖာက္ဆံုးဝုိင္း ျဖစ္ပါသည္။လူစံုလွ်င္အၿမဲတန္းရယ္ရႊင္စရာမ်ားၾကားရတတ္ကာတဝါးဝါးတဟားဟားပြဲက်သည္ကမ်ားပါသည္။တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါးစေနာက္ျခင္း၊ပံုျပင္အတိုအထြာမ်ားေျပာျခင္း၊ရုပ္ေျပာင္ကာတြန္းမ်ား ေျပာျခင္းႏွင့္အျခားစပ္မိစပ္ရာ ေျပာၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။လူမစံုလွ်င္ရယ္စရာမရွိသျဖင့္ပ်င္းရိစရာအတိ ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။

စာေရးသူသည္အမ်ဳိးသားေရးလုပ္သည့္အခ်ိန္မွစ၍အမဲသားဆိတ္သား ေရွာင္ၾကဥ္ပါသည္။စာေရးသူကိုအေၾကာင္းျပဳ၍အမဲသားဆိတ္သားဝယ္ယူကပ္လွဴျခင္းမ်ဳိးမႀကဳံေစလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ဝတ္သားလည္းမစားပါ။က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။အထူးသျဖင့္ ေဟာေျပာရမည့္ေန႔ရက္မ်ား၌ဝက္သားကိုလံုးဝမစားျဖစ္ေအာင္သတိေဆာင္ထားပါသည္။ဂိုဏ္းဂဏအယုံအၾကည္ရွိ၍ ေျခေလးေခ်ာင္းေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းမ်ဳိးလံုးဝမဟုတ္ပါ။သုိ႔ျဖစ္၍ၾကက္ႏွင့္ငါးကိုဦးစားေပးစားသံုးပါသည္။ၾကက္သားဆိုလွ်င္လည္းစီပီၾကက္ျဖစ္ေနလွ်င္လံုးဝမဘုဥ္းပါ။

အမ်ားစုကဒညႇင္းသီးဆိုအေတာ္ေရွာင္ၾကဥ္ပါသည္။စာေရးသူကဒညႇင္းသီးဆိုပိုစားပါသည္။ ေရွာင္ၾကဥ္သူမ်ားက ‘က်န္းမာေရးထိခိုက္ေစသည္’ဟုဆိုပါသည္။စာေရးသူက ‘က်န္းမာေရးႏွင့္ညီညြတ္သည္’ဟု ျပန္ေျဖပါသည္။ ‘ေက်ာက္ကပ္ပ်က္စီးေစသည္’ဟုဆိုလာလွ်င္လည္း ‘ေက်ာက္ကပ္သန္႔စင္ေပးသည္’ဟု ျပန္ေခ်ပါသည္။ ‘ဒညႇင္းသီးစား၍ ေဆးရံုတက္ရသူမ်ား ေပါလြန္းသည္’ဟု ေျပာလာလွ်င္လည္း ‘စားလို႔တက္ရသည္မဟုတ္မ်ားလို႔တက္ရသည္’ဟု ျပန္ေျပာကာဒညႇင္းသီးကိုအပုတ္ခ်သူမ်ားအျဖစ္အသေရဖ်က္မႈႏွင့္တရားစြဲမည္ဟု ျပန္စေနာက္တတ္ပါသည္။ထိုအခါဆြမ္းဝိုင္း၌ဒညႇင္းသီးပါလာတုိင္းစာေရးသူေရွ႕သာတြန္းပို႔ၾကပါေတာ့သည္။စာေရးသူလည္းတုိ႔စရာတစ္ပန္းကန္ႏွစ္ပန္းကန္ကုန္သည္အထိတို႔ျမႇဳပ္ဘုဥ္းေပးျပတတ္ပါသည္။ ‘ေအး- ျဖစ္ရင္ကိုယ့္ဟာကိုခံေနာ္၊ဒို႔နဲ႔မဆုိင္ဘူးေနာ္’ဟုသတိေပးတာမ်ဳိးႀကဳံရတတ္ပါသည္။စာေရးသူကားမည္သည့္ေဝဒနာမွ်မခံစားရပါ။အရြဲ႕တုိက္စားျခင္းလည္းမဟုတ္ပါ။ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳမူျခင္းလည္းမဟုတ္ပါ။‘တန္ေဆးလြန္ေဘး’ဆိုသည့္အတိုင္းအလြန္အကၽြံစားသံုးမိမွ ျပႆနာတက္တတ္ၿပီးတစ္ခါတရံအနည္းအက်ဥ္းစားရံုျဖင့္ ျပႆနာမျဖစ္တတ္ေၾကာင္း ျပလိုရင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

“ဒညႇင္းသီးစား၍ ေဆးရံုတက္ရၿပီဆိုလွ်င္သင္ကံေကာင္းသည္ဟုမွတ္လိုက္ပါ”ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ကိုလည္း ေျပာျပတတ္ပါသည္။ဒညႇင္းသီးကိုဒဏ္ညႇင္းသီးဟု ေခၚပါသည္။ကိုယ္တြင္းဒဏ္ကို ျပန္ညႇင္းသည့္အသီး ျဖစ္ပါသည္။ဒညႇင္းသီးမွအဆိပ္ဓာတ္မ်ားကခႏၶာကိုယ္တြင္းရွိဒဏ္ရာမ်ားကို ေဆးေၾကာပစ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။အနာႏွင့္ေဆး ေတြ႔ထိမႈအားႀကီး၍ ေရာဂါေပၚလာျခင္းေၾကာင့္ ေဆးကုရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ဒညႇင္းသီးမစားလွ်င္ ေရာဂါရွိမွန္းမသိႏိုင္ပါ။ ေရာဂါရင့္မွ ေဆးကုရလွ်င္သိန္းရာခ်ီကုန္က်ပါမည္။ဒညႇင္းသီးက ေဖာ္ထုတ္ေပးလုိက္ေသာ ေရာဂါမ်ားသည္မ်ဳိးေစ့သာသာအပင္ေပါက္အဆင့္မွ်သာရွိသျဖင့္လြယ္ကူစြာကုသႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ဒညႇင္းသီးကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ေဆးရံုတက္ရၿပီဆိုလွ်င္ ေရာဂါကိုရွာေဖြေတြ႔ရွိႏိုင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ကံေကာင္းသည္ဟုဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။

၎သီအိုရီကိုခရီးသြားရာမွရရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။တုိင္းရင္းေဆးနည္းျဖင့္ကုသေပးေနေသာထားဝယ္ၿမဳိ႕မွညီေတာ္ေမာင္ပန္းသံုး၀ဆရာေတာ္၏နည္းလမ္းျဖစ္ပါသည္။စာေရးသူကဒညႇင္းသီးကိုႀကဳိက္လြန္း၍စားျခင္းမဟုတ္ပါ။ကိုယ္တြင္းမွာ ေရာဂါရွိမရွိသိခ်င္လြန္း၍စားျခင္းမ်ဳိးသာ ျဖစ္ပါသည္။

ဒညႇင္းသီးသီအိုရီကိုရွင္းျပသည့္အခါတုိင္းမွတ္ခ်က္တစ္ခုအၿမဲၾကားရေလ့ရွိပါသည္။၎မွာ ‘ဆန္႔က်င္ဘက္အျမင္ရွိသူ’ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။စာေရးသူသည္အမ်ားႏွင့္တစ္သားတည္းမက်ဘဲအမ်ားႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္အေတြးအေခၚရွိသူဟုဆိုလိုရင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဆြမ္းစားေက်ာင္းမွ ျပန္လာသည့္အခါလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေမတၱာပို႔သလာပါသည္။ဆြမ္းဒကာဒကာမမ်ားကိုအာရံုယူ၍ ေမတၱာပို႔သျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ဆြမ္းအုပ္ဆြမ္းပန္းကန္မွစ၍ဆြမ္းဟင္းတစ္ခြက္စီသို႔စိ္တ္ညႊတ္ကာဆြမ္းပစၥည္းႏွင့္စပ္ဆက္သမွ်ကုသိုလ္ရွင္ခုနစ္ရက္သားသမီးအားလံုး ‘ခ်မ္းသာကိုယ္စိ္တ္ၿမဲပါေစ၊ဥပဒ္ရန္ေဘးကင္းစင္ေဝးၿငိမ္းေအးၾကပါေစ၊ ေကာင္းက်ဳိးလိုရာဆႏၵ ျပည့္ဝၾကပါေစ’ဟု ေမတၱာစိတ္ပို႔လႊြတ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။သဟာယေက်ာင္းသို႔ ျပန္မလာရဘဲအစည္းအေဝးလုပ္လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ဆြမ္းေက်ာင္းမွအျပန္လမ္းသြားရင္းစကားေျပာမိသည့္အခါမ်ဳိး၌ျဖစ္ေစပ်က္ကြက္တတ္ပါသည္။ထိုအခါမ်ဳိး၌ ေန႔ဘက္အနားယူသည့္အခါမွသာ ေမတၱာပို႔သတတ္ပါသည္။

ေရခ်ဳိးဆြမ္းစားက်င့္စဥ္ၿပီးပါၿပီ။

အရွင္ဝီရသူ(သံုးေထာင္ျပန္)