ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၁၈)
ေဉယ်ဓမ္ေတာရသို႔ … (၁၈)
================
စာေရးသူက ၁၃၆၁ (၁၉၉၉)မွာ သက်သီဟစာေမးပြဲ က်မ္းၿပီး (ေအာင္ျမင္)တာပါ။ ပင္ကိုယ္က စာေတြ ကဗ်ာေတြ ဝါသနာပါသူျဖစ္ေလေတာ့ ကဗ်ာစာအုပ္ဆုိရင္ မလြတ္တမ္း ဖတ္မိေတာ့တာပါ။ တစ္ေန႔ ေရႊတိဂံုဘုရားေရာက္ခုိက္ စာအုပ္ဆုိင္ေတြထဲ စာအုပ္ေတြဝင္ရွာေတာ့ ကဗ်ာ့ဘဏ္တုိက္ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။
စာအုပ္ကုိယူၾကည့္ၿပီး ဟိုလွန္ဒီေလွာ ျမည္းစမ္းၾကည့္တဲ့အခါ “ကိုယ္ခ်င္းစာထားၾကည့္”ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ေလးကို ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ကေလာင္အမည္က ဝနဝါသီ ေဉယ်ဓမၼသာမိေထရ္ ဆိုေတာ့ ေမတၱာကရုဏာနဲ႔ ပတ္သက္တာပဲ ထင္လုိက္မိတာပါ။
ကဗ်ာကို ဆက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ပထမတစ္ေၾကာင္းနဲ႔တင္ စာအုပ္ဝယ္ရက်ဳိး နပ္သြားတာပါ။ ရင္ဘတ္ခ်င္းတူေနတာကိုးေနာ္။
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုး ၿပီးဆံုးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကို လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးလုိက္ပါေတာ့တယ္။
ေၾသာ္…
ေတာထဲေတာင္ထဲ ေနေပမယ့္
အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအတြက္
ရတက္မေအးရွာပဲကိုး … ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေတာထဲကေန ဘာသာ သာသနာအေပၚ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကို အေလးျပဳတဲ့အေနနဲ႔ လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးမိသြားတာပါ။
အဲဒီေနာက္ပုိင္း ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွာ “ထေလာ့ျမန္မာ ေရႊျမန္မာ”ဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသားေရးတရားကို စတင္ေဟာၾကားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ “ကိုယ္ခ်င္းစာထားၾကည့္”ကဗ်ာေလးကို ရြတ္ဆိုၿပီး အဓိပၸါယ္ရွင္းျပပါတယ္။ မ်က္ေမွာက္ျဖစ္ရပ္ေတြကိုလည္း သာဓကျပၿပီး ေဟာၾကားလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီကေနစၿပီး အမ်ဳိးသားေရးတရားပြဲေတြ ဆက္တုိက္ေဟာျဖစ္သြားတာပါ။
ေပါက္ေရာက္တယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခု ရွိပါတယ္။ စာေရးသူလည္း တကယ္ေပါက္ေရာက္သြားတာပါ။ တစ္အုပ္တည္းနဲ႔ ေပါက္ၿပီး တစ္ပုဒ္တည္းနဲ႔ ေရာက္သြားတာပါ။ တစ္အုပ္ဆိုတာက “ေထရဝါဒတုိက္ပြဲ”စာအုပ္ကို ဆိုလိုတာပါ။ အဲဒီစာအုပ္ ေပါက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ စာေရးသူကို ရဟန္းဘြဲ႔အမည္ထက္ ကေလာင္အမည္ကိုပဲ သိရွိၾကေတာ့တာပါ။ တစ္အုပ္တည္းနဲ႔ ေပါက္တယ္ေပါ့ေနာ္။
“ထေလာ့ျမန္မာ ေရႊျမန္မာ”တရားတစ္ပုဒ္တည္းနဲ႔ အိုးဘိုေထာင္ ေရာက္ရွိသြားတာပါ။ တစ္ပုဒ္တည္းနဲ႔ ေရာက္တယ္ေပါ့ေနာ္။
ဒါေၾကာင့္ ေပါက္ေရာက္တယ္ဆိုတဲ့ စကားဟာ စာေရးသူအတြက္ေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
တစ္အုပ္တည္းနဲ႔ ေပါက္ၿပီး
တစ္ပုဒ္တည္းနဲ႔ ေရာက္ရွိသြားတာပါဗ်ာ။
စာေရးသူရဲ႕ တရားေတြဟာ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာေတြေၾကာင့္ ေပါက္သလို ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း စာေရးသူရဲ႕ တရားေတြေၾကာင့္ ပြင့္သြားေတာ့တာပါ။
သံဃာေတာ္ေတြကေတာင္ ဆရာေတာ္ႀကီးကဗ်ာေတြဆို အသည္းစြဲျဖစ္ကုန္ၾကတာပါ။
“ကိုယ္ခ်င္းစာထားၾကည့္”ကဗ်ာတစ္ပုဒ္တည္းကိုပဲ ကြန္ပ်ဴတာစာစီ၊ မိတၱဴကူးၿပီး သံဃာအခ်င္းခ်င္း ျဖန္႔ေဝကုန္ၾကေတာ့တာပါ။
ယခုအခ်ိန္အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဖူးေျမာ္ၾကတဲ့ ပရိသတ္ထဲမွာ သံဃာေတြပါတာဟာ ဒီကဗ်ာရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ကလည္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ပါဝင္ေနပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ဆို ဆရာေတာ္ႀကီးကို လာဖူးၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြထဲမွာ မ်ဳိးခ်စ္သံဃာေတြကိုပဲ ေတြ႔ျမင္ရၿပီး ႏိုင္ငံေရးဘုန္းႀကီးေတြကို မေတြ႔ျမင္ရလုိ႔ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ စာေရးသူလည္း ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာ “အဆင္သင့္ရွိပါေစ”တရား ေဟာၾကားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ “ျပည္ခ်စ္စစ္သားတို႔ ဝင္ခြင့္မရတဲ့ စစ္မ်က္ႏွာ”ကဗ်ာကို တစ္ပုိဒ္ခ်င္းရြတ္ၿပီး ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ လက္ခုပ္တေျဖာင္းေျဖာင္း ေကာင္းခ်ီးၾသဘာသံေတြနဲ႔ ၿမဳိင္ေနတဲ့ တရားပြဲပါ။
၂၀၀၃ ေအာက္တိုဘာမွာေတာ့ စာေရးသူ နန္းတြင္းစစ္အက်ဥ္းေထာင္ကို ေရာက္ရွိကာ အဲဒီမွတစ္ဆင့္ အုိးဘိုေထာင္ကို ေရာက္ရွိသြားေတာ့တာပါ။
တစ္အုပ္တည္းနဲ႔ ေပါက္ၿပီး
တစ္ပုဒ္တည္းနဲ႔ ေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ အမွန္ပါပဲေနာ္။
“ကိုယ္ခ်င္းစာထားၾကည့္”
သည္တုိင္းျပည္ခို၊ သည္ေရကိုေသာက္၊
သည္ေျမေအာက္က၊ ကူေထာက္စီးပြား၊
ထုတ္ယူစားၿပီး၊ ျပည္ဖြားအိမ္ရွင္၊
ရန္သူထင္၊ အသင္မွားေနၿပီ။
အိမ္ရွင္ရိုက်ဳိး၊ အိမ္ရွင္ကိုးေသာ၊
မ်ဳိးရိုးဘာသာ၊ သာသနာကုိ၊
ေျခရာနင္းလ်က္၊ အတင္းဖ်က္၊
ရက္စက္လြန္ေနၿပီ။
သည္ေျမကဖြား၊ သမီးသားကို၊
ဇနီးအျဖစ္၊ လင္အျဖစ္ျဖင့္၊
အႏွစ္ကိုႏုတ္၊ အညစ္ျမႇဳပ္လ်က္၊
ေမြးထုတ္ကေလး၊ စပ္တူေသြးတြင္၊
အေရးခ်က္ျခာ၊ မ်ဳိးဘာသာအား၊
လုယူထား၊ ေစာ္ကားလြန္းေနၿပီ။
သင့္အိမ္ခိုလ်က္၊ သင့္ကိုဖ်က္၊
သင္လက္ခံမည္ေလာ။
သမီးေပ်ာ္ပါး၊ သားေပ်ာ္ပါး၊
ေစာ္ကားခံမည္ေလာ။ ။
(ေက်းဇူးရွင္ မဟာေဗာဓိၿမဳိင္ဆရာေတာ္ႀကီး၏
ကဗ်ာ့ဘဏ္တုိက္ စာအုပ္မွ အလြတ္က်က္ထားခဲ့ေသာ ကဗ်ာေလး ျဖစ္ပါတယ္။)
ဦးပၪၥင္း
ဝီရသူ(မစိုးရိမ္)
5.4.2022
